Wie grijpt de macht in de NFC North nu Aaron Rodgers er niet meer is?

NFC North

Naast de Packers bestaat de NFC North uit de Chicago Bears, Minnesota Vikings en Detroit Lions. Het is daarmee een divisie dat barst van de historie. De Packers, Bears en Lions horen tot de ‘acht originele’ NFL-teams. De Vikings spelen sinds 1961 op het hoogste podium en zijn inmiddels een gerenommeerde organisatie. Toch domineerden de Packers lange tijd. Alleen al deze eeuw werden ze 12 van de 23 seizoenen divisiekampioen. Op ruime afstand volgen de Vikings (6) en Bears (5). Dat vertelt overigens ook gelijk het verhaal van de Lions (0).

Detroit Lions

Laten we dan maar beginnen met Motown. Voor wie er nog nooit geweest is allereerst een tip de stad niet links te laten liggen. Na een periode van economische achteruitgang (en dat is een understatement) bloeit de stad langzaam weer op. Je kan er voor een dollar een huis kopen, artiesten en kunstenaars floreren en de inwoners die nog over zijn zetten de schouders eronder. De wederopstanding van de ooit roemruchtige stad gaat bijna hand in hand met het NFL-team. Sinds de komst van head coach (HC) Dan Campbell doen de Lions eindelijk weer mee in de league.

Hoewel? Eigenlijk heeft het team op een paar uitzonderingen na nooit meegedaan. Ze wonnen in het Super Bowl-tijdperk (sinds 1966) één play-off-wedstrijd. In 1991 wonnen ze van de Dallas Cowboys, maar waren in de Championship Game de (toenmalig) Washington Redskins (met QB Mark Rypien) veel te sterk. De franchise is het gewend te verliezen, maar Dan Campbell, sinds 2021 de HC, heeft een volledig nieuwe atmosfeer met zich meegebracht. Hij had er anderhalf seizoen voor nodig, maar er staat qua uitstraling inmiddels een totaal nieuwe organisatie. De Lions zijn red hot. Kan Campbell het waarmaken of stort het dit jaar weer als een kaartenhuis in elkaar?

Het team startte vorig jaar 1-6, maar er veranderde iets toen begin november eerst de Packers met vooral goed verdedigen werden verslagen en de week daarop de Bears in Chicago. Gezien de staat van die teams misschien niet eens heel opvallend op dat moment, maar het betekende in Detroit heel veel. Er volgde een indrukwekkende reeks en met een 9-8 winning record werden de play-offs nipt niet gehaald. Het maakte niet veel uit. Het was Campbell gelukt om, jawel, een winning culture te introduceren. De fans geloofden hun ogen niet.

Er was nog een prettige spin-off. Tijdens free agency waren spelers opeens geneigd met de Lions te gaan praten. Detroit werd plotseling als een prettige bestemming gezien. De secondary werd versterkt met Cameron Sutton (Pittsburgh Steelers) en Emmanuel Mosley (San Francisco 49ers voor zijn gescheurde ACL) en de secondary werd nog verder versterkt met C. J. Gardner-Johnson (Philadelphia Eagles). Running back David Montgomety kwam over uit nota bene Chicago en de vorig seizoen sterk spelende middle linebacker Alex Anzalone tekende opnieuw. De draft zorgde voor gemengde reacties, maar de eerste drie gedrafte spelers gaan geheid onmiddellijk impact hebben: running back Jahmyr Gibbs (Alabama), linebacker Jack Campbell (Iowa) en tight end Sam LaPorta (Iowa).

Jared Goff speelde zijn derde Pro Bowl-seizoen. Dat was mede te danken aan een sterk verbeterde offensive line. Misschien is hij niet de meest spannende QB om naar te kijken, maar hij is een prima aanvalsleider en heeft bovendien Amon-Ra St. Brown om naar te gooien. Goff speelde een Super Bowl voor de Los Angeles Rams, dus waarom zou het elders niet kunnen? Ik bedoel, de Baltimore Ravens wonnen een Super Bowl met Joe Flacco en de New York Giants met Eli Manning. Beide quarterbacks zijn echt niet de elite van de elite, zoals Patrick Mahomes en Tom Brady dat wel waren.

Laten we het maar gewoon hardop zeggen: de Lions zijn één van de meest boeiende teams in de NFL. Campbell denkt overal over na en is een meester in iedere wedstrijd op een andere manier aanvliegen. Hij is niet van de school ‘just another game’, maar beschouwt iedere tegenstander met zorg. Nu er stabiliteit is in Michigan is 2023 het seizoen van de waarheid. Decennia lang was het allemaal vrijblijvend wat er in Detroit gebeurde. Niemand had er echt aandacht voor en wanneer het een keer goed ging was dat meer geluk dan wijsheid. Die tijd is voorbij. Het stof is van de jersey geslagen en het is tijd om bang te worden voor een team dat niet langer een aanhangsel is in de NFC North.

Chicago Bears

De Chicago Bears lieten afgelopen seizoen de teugels vieren en zetten maar op één ding in: de ontwikkeling van quarterback Justin Fields en een hoge draftpick. En geef ze eens ongelijk. Het team uit de ‘Windy City’ haalde deze eeuw zes keer de play-offs en speelde maar twee Super Bowls (sinds 1966), waarvan ze er één wonnen met de beruchte ’85 Bears. Het is te weinig voor een franchise met zoveel allure in een stad met zoveel uitstraling.

Ondanks dat de Bears op papier sportief teleurstelden gloort er wel hoop. Fields liet bij vlagen zien dat hij explosief en razendsnel is. Bovendien werd de receivers-groep, bestaand uit Cole Kmet (tight end), Chase Claypool en Darnell Mooney aangevuld met D.J. Moore. Hij was onderdeel van de deal tussen de Bears en Carolina Panthers voor de eerste pick in de NFL Draft. Die gaf Chicago met liefde weg zodat ze met extra picks en nu dus Moore door kunnen bouwen aan een team rondom Fields.

De komst van Moore is in meerdere opzichten goed nieuws en broodnodig. Het maakt de aanval veelzijdiger omdat vorig seizoen niemand in de slot kon spelen. Een slot catcher is een zeer specifieke positie en vereist dus ook bijzondere skills. Moore kan dat met zijn snelheid en route-running skills. Met Mooney als bliksemafleider zal ook hij nu veel meer (dan bij de Panthers) tot zijn recht komen en kan Mooney zich richten op waar hij goed in is: plays maken op de zijkant (out wide). OC Luke Getsy zou dit één van zijn speerpunten moeten maken, want het geeft Fields meer opties.

Ook de offensive line werd aangepakt met de komst van eerste ronde draftkeuze Darnell Wright en free agent guard Nate Davis (Tennessee Titans). Om nu te voorspellen dat de Bears van ‘worst’ naar ‘first’ gaan is wellicht vergezocht, maar de rebuild moet dit jaar al vruchten gaan afwerpen. Dan moet de verdediging wel naar een hoger niveau getild worden. De komst van linebackers Tremaine Edmunds (Buffalo Bills) en T.J. Edwards (Philadelphia Eagles) is niets op aan te merken, maar kunnen zij hun plays maken wanneer de pass rush niet tot ontwikkeling komt? Die was vorig jaar veel te ééndimensionaal met nota bene rookie safety Jaquan Brisker die zijn team aanvoerde met vier sacks. Dat geeft overigens wel de potentie van de secondary aan.

En toch. De ontwikkeling moet zich nu wel serieus gaan uitbetalen. In een divisie met meer vraagtekens dan zekerheden is 2023 het ideale jaar de macht te grijpen. De Bears kunnen nog altijd profiteren van een QB op een rookie contract, cap space waar bijna ieder team een moord voor zou doen en een trotse fanbase dat smacht naar succes. Op de achtergrond is er echter ook onrust. De Bears gaan waarschijnlijk vertrekken uit de stad en dus ook uit het iconische Soldier Field. Dat een nieuw stadion niet altijd direct leidt tot sportief succes hebben de Las Vegas Raiders bewezen met een gloednieuwe bak, maar misère op en buiten het veld. En het beste team in de NFL, de Kansas City Chiefs, spelen al sinds 1972 op Arrowhead.

Het begint dus niet met het veld waar je op speelt, maar vooral bij visie. Met het nieuwe management, general manager Ryan Poles liep 13 jaar ‘stage’ bij de Chiefs, is voor een langetermijnstrategie gekozen. Het zou dus zomaar kunnen dat het dit jaar nog niet helemaal in elkaar klikt en de Bears wederom in het rechterrijtje eindigen. Dan is er geen man overboord, maar de vraag is hoeveel de fans nog slikken. Het uitzicht over Lake Michigan en over de stad Chicago mag dan bijzonder indrukwekkend zijn, het wordt tijd dat ‘Da Bears’ weer eens ontzag inboezemen. ‘Bear down, Chicago Bears, and let them know why you're wearing the crown’, luidt de fight song van het team. Of de ‘Monsters of the Midway’ dat daadwerkelijk gaan waarmaken is nog altijd meer een vraag dan een weet.

Minnesota Vikings

De Minnesota Vikings doen al sinds 1961 mee aan de NFL en stonden ook vier keer in de Super Bowl, maar wonnen ‘m nooit. Het team slaat zelden een flater, maar de laatste Super Bowl-run stamt alweer uit de jaren ’70. Dat geeft toch te denken. Heel even leek het team van HC Kevin O’Connell vorig jaar met hun 13-4 record mee te gaan doen met de grote jongens, maar de veelal nipte zeges bleken een façade voor middelmaat. In de wildcard-ronde verloor Minnesota in eigen stadion van de New York Giants (24-31). Daarmee bleken de leuke resultaten uit het reguliere seizoen opeens weinig meer waard.

Toch is het winnen van wedstrijden in de NFL geen sinecure, en komen die 13 overwinningen natuurlijk wel ergens vandaan. Het toonde aan dat de debuterende coach serieus genomen moest worden en er genoeg kwaliteit op het veld stond. Door de snelle uitschakeling in postseason kijken veel NFL-volgers wellicht langs dit team voor het nieuwe seizoen, maar dat is niet helemaal terecht. Ze zijn misschien niet zo spannend als de andere teams in de divisie, maar in de luwte zijn ze gewoon kanshebber voor de divisietitel. Dat alleen is echter niet genoeg voor een franchise die gevoelsmatig al heel lang stilstaat op hetzelfde niveau.

Belangrijkste reden daarvoor is middelmatigheid op de positie van QB. Met twee play-off-overwinningen in de laatste tien jaar is de oogst schraal en blonken aanvalsleiders als Christian Ponder, Teddy Bridgewater, Case Keenum en de afgelopen vijf jaren Kirk Cousins niet per se uit in spektakel. Natuurlijk waren er uitschieters, zoals de twee play-off-zeges op de New Orleans Saints in de seizoenen 2017 en 2019, maar geconstateerd moet worden dat Cousins dit team echt niet naar een Vince Lombardi Trophy gaat gooien. Hij drukte vorig jaar een enorme stempel op de passing game van de Vikings – alleen Tom Brady en Justin Herbert maakten in de league meer plays, maar hij had slechts de 23e QB-rating over vorig seizoen. Nog achter bijvoorbeeld Kenny Picket en Andy Dalton.

Toch kozen de Vikings voor nog een jaar doorgaan met Cousins. Ze zullen daar ongetwijfeld een discussie over hebben gevoerd, want dat betekent ook het vervolg van een strategie dat het best kan worden omschreven als een soft rebuild om competitief te blijven. Zo werd afscheid genomen van RB Dalvin Cook, werd topspeler OLB Za’Darius Smith naar de Cleveland Browns getrade en vertrokken ook LB Eric Kendricks en WR Adam Thielen. Laatste twee speelden vorig jaar onder hun kunnen.

Dat gold ook voor een statische verdediging, dat tijdens offseason wel een impuls kreeg met een nieuwe DC in Brian Flores, die we natuurlijk nog kennen als voormalig HC van de Miami Dolphins. Toch blijft die unit wel een zorgenkindje en houdt dat de ontwikkeling van dit team ook tegen, zeker nu Smith vertrokken is. En dan moet je de conclusie trekken dat er ook weinig diepte op dit roster staat. Wellicht denken de Vikings dat ze dat goed kunnen maken met de komst van defensive end Marcus Davenport (New Orleans Saints), maar hij heeft op z’n zachtst gezegd een tumultueuze carrière gehad in ‘The Big Easy’. Hij is nu vijf jaar pro, noteerde nooit meer dan 10 sacks in één seizoen en is blessuregevoelig. Flores heeft een megaklus voor de boeg iets te maken van deze groep. Als hem dat lukt zijn de Vikings opeens een stuk gevaarlijker.

Conclusie is daarmee dat het plafond van dit team zeker een divisietitel zou kunnen zijn, maar dat het net als bij de andere teams in de divisie onwaarschijnlijk is dat ze de afvaardiging namens de NFC voor de Super Bowl zijn. De Vikings zullen zeker niet onderuit gaan en veel competitieve wedstrijden spelen, maar de echte glans is er een beetje vanaf. Misschien dat het team aast op de QB class van de draft in 2024. Ze zouden er goed aan doen, want als dit team iets kan gebruiken is het een frisse make-over.

Green Bay Packers

En dan blijven tot slot natuurlijk de Green Bay Packers zelf over om nog even onder de loep te nemen. Natuurlijk zien de Bears, Lions en Vikings hun kans schoon. Laatstgenoemde liet vorig jaar al zien dat niemand ze moet onderschatten en de Packers maakten uiteindelijk geen schijn van kans op een divisietitel bij het afscheid van viervoudig NFL MVP Aaron Rodgers, die in 2011 de Super Bowl won met het team uit Wisconsin.

De Packers hadden Jordan Love al een tijdje klaarstaan als vervanger, ze kozen hem in 2020 in de eerste ronde van de NFL Draft, en zijn moment van de waarheid is nu daadwerkelijk aangebroken. Met één basisplaats in drie jaar en 83 officiële pogingen een bal te gooien in die periode is er weinig zinnigs te zeggen over wat voor aanvalsleider Green Bay in huis heeft. Hij is natuurlijk zelf nog jong, maar dat geldt ook voor zijn collega’s in de aanval.

Wide receivers Allen Lazard en Randall Cobb vlogen Rodgers achterna naar New York, tight end Robert Tonyan tekende bij rivaal Chicago en van Marcedes Lewis werd afscheid genomen. In plaats van op zoek te gaan naar veteranen, kozen de Packers in de NFL Draft voor drie receivers en twee tight ends, naast de talentvolle jongelingen Christian Watson en Romeo Doubs die vorig jaar toegevoegd werden.

Dat duo liet overigens bij vlagen mooie dingen zien, maar de Packers nemen natuurlijk een enorm risico met een aanval die bijna geen ervaring heeft. Dat is iets minder erg wanneer je QB Rodgers heet en de rest van de divisie maar wat aan klungelt, maar dat is juist niet het geval. De andere drie broeders werken op een degelijke manier aan een steeds beter wordende groep, terwijl Love nu al zijn vierde seizoen ingaat. Daarmee ligt een verloren seizoen op de loer, want als de Packers niet meekunnen met de rest van de NFC North zullen ze moeten doorschakelen, wat heel hard gezegd betekent dat het alweer einde verhaal is voor Love.

Wanneer dat scenario werkelijkheid wordt komt er immens veel druk op de verdediging te staan. Daar vinden we genoeg blue-chip talent, maar kunnen ze ook 17 wedstrijden lang ervoor zorgen dat het team low-scoring wedstrijden wint, wanneer de aanval niet thuis geeft? Dan moet er dit jaar in ieder geval een betere run defense staan, want die gaf in 2022 niet thuis. Waar aan die kant van de bal een stapje extra gezet moet worden is dat wellicht aanvallend het tegenovergestelde. Want durft HC Matt LaFleur ook zo agressief te callen op 4th down zonder Rodgers?

De Packers deden met hem vorig jaar al een stap terug in niveau en zonder de aanwezigheid van ‘nummer 12’ zijn de verwachtingen al helemaal niet hooggespannen. Talent? Dat is er zeker, maar dat is in Detroit en Chicago niet anders. Bovendien hebben ze daar wel quarterbacks die weten hoe het is om voor hun team te spelen. De echte spanning zou daarmee wel eens buiten het veld kunnen ontstaan. Want welke druk komt er op general manager Brian Gutekunst te staan wanneer dit team een rol in de marge speelt? Na de periodes Brett Favre (1992 – 2007) en Rodgers (2005 – 2022) breekt voor het eerst in 30 jaar tijd een onzekere periode aan. Dat is wennen voor iedereen.

Voorspelling:

01 Detroit Lions 10-7

02 Minnesota Vikings 10-7

03 Chicago Bears 8-9

04 Green Bay Packers 6-11

Eerder verschenen in deze serie over het nieuwe NFL-seizoen

Deel 2: Met deze NFL rookie quarterbacks gaan we dit jaar kennis maken en dit is hun impact

Deel 1: Op deze 10 quarterbacks in de NFL ligt dit seizoen de meeste druk