De 30-jarige in Ethiopië geboren en tot Nederlandse genaturaliseerde atlete leek bij haar debuut op de marathon te stranden door een pijnlijke heup. Maar met de vastberadenheid die ze van jongs af aan heeft getoond, vocht ze zich terug naar de kopgroep en sprintte vervolgens weg van een veld vol met wereldklasse.
Koran
Die vastberadenheid blijkt uit haar favoriete uitspraak uit de Koran, zoals ze in 2021 aan de Nederlandse krant NRC vertelde: "Want voorwaar, met tegenspoed zal gemak zijn." Dat toonde ze op de uitgestelde Olympische Spelen van Tokio in 2021 door de titels op de 5000 en 10.000 meter te winnen - de laatste 24 uur nadat haar hoop op goud op de 1500 meter in duigen was gevallen.
Met het behalen van die twee afstandtitels evenaarde ze de prestatie van de Ethiopische Tirunesh Dibaba op de Olympische Spelen van Peking in 2008.
Ondanks haar succes op de Spelen van Tokio blijft Hassan een controversiële verschijning in de atletiekwereld en vragen over haar band met de in ongenade gevallen coach Alberto Salazar blijven haar achtervolgen. Hassan deed weinig aan het wegnemen van die vragen toen ze een voormalige assistent van Salazar, Tim Rowberry, koos als haar coach.
Hassan houdt vol dat ze in 2016 bij Salazar's inmiddels ontbonden door Nike gefinancierde Oregon Project kwam om te kunnen trainen met de Britse afstandslooplegende Mo Farah. Ze zegt dat ze niets verkeerds heeft gezien bij Salazar, die in 2021 van het Amerikaanse Center for SafeSport een levenslang coachverbod kreeg opgelegd wegens overtredingen op seksueel en emotioneel gebied.
Doha
Salazar kreeg voor het eerst een schorsing van vier jaar tijdens de wereldkampioenschappen van 2019 in Doha. Hassan won op die kampioenschappen de 1500 en 10.000 meter. "Het moeilijkste moment en de moeilijkste druk in mijn leven was in Doha en ik heb dat verwerkt", zei ze in juli.
In een emotionele persconferentie na dat succes hield ze zich niet in: "Als ze me willen testen kunnen ze me elke dag testen. Elke dag. "Ik geloof in het Oregon Project. Ik heb Alberto meegemaakt. Hij heeft heel hard gewerkt en dat is wat ik weet."
Taai karakter
Hassan werd door een harde opvoeding gevormd tot een taai karakter. Als enig kind opgevoed in Ethiopië door haar moeder en grootmoeder - haar ouders bleven getrouwd maar woonden op aparte boerderijen - werd ze in 2008 door haar moeder op het vliegtuig naar Nederland gezet.
Tot dan toe blijkt haar jeugd een plezierige te zijn geweest. "We hadden geen auto. Maar we konden eten, het was leuk, en we konden kleren kopen," vertelde ze. "We hadden eigenlijk alles." Het traumatische voorval waardoor ze op haar 15e naar het buitenland werd gestuurd, blijft een mysterie en ze weigert te onthullen wat het was.
"Daar moet ik voor oppassen," memoreert ze. "De ene dag ben ik gelukkig en de andere dag minder. "Dat is het leuke van het leven. Als alles perfect is, zou het saai zijn."
Vuur
Het leven werd er niet veel beter op in het asielzoekerscentrum voor minderjarigen waar ze werd geplaatst in Zuidlaren (Drenthe) - ze herinnert zich dat ze elke dag huilde. Maar nadat haar atletische kwaliteiten werden erkend, kwam ze in 2012 onder de hoede van de gerespecteerde coach Honore Hoedt.
Hoedt vertelde de Volkskrant dat zijn eerste indruk van Hassan een "slungelige jonge vrouw die een ijverige werker" was. Al snel won Hassan wedstrijden terwijl ze ook een opleiding tot verpleegster volgde. Hoedt merkte een andere eigenschap op bij zijn jonge pupil toen ze de leeftijdsgroepen doorliep.
"Ze kan recalcitrant zijn," zei Hoedt, die haar tot 2015 coachte, toen ze de Nederlandse nationaliteit kreeg. "Ze kon niet tegen haar verlies. Dan sloot ze zich dagenlang op. Er is een vuur in haar ontstoken dat soms de verkeerde kant op waait." Voorlopig waait het vuur zeker de goede kant op en haar marathonrivalen kunnen er maar beter voor zorgen dat het gedoofd wordt.