Het sprookje van OKC: hoe de Thunder van het blauwe oog naar de NBA's parel gingen

Het sterke begin

Voor het begin van dit sprookje moeten we terug naar 2007. De Seattle Supersonics hebben de tweede pick in de 2007 NBA Draft, hun laatste draft als de Seattle Supersonics, in handen en nadat de Portland Trail Blazers Greg Oden hadden gekozen, stonden de Supersonics ‘on the clock’. De Sonics kozen voor Texas-supertalent Kevin Durant en kozen daarmee de Rookie van het Jaar. Durant eindigde zijn rookieseizoen met gemiddeldes van 20,3 punten, 4,4 rebounds en 2,2 assists per duel.

Het daaropvolgende jaar verhuisden de Supersonics naar Oklahoma City nadat het staatsbestuur van Washington weigerde geld toe te kennen voor een nieuw stadion voor de Supersonics. De naam van het team veranderde naar Thunder en een nieuwe franchise was geboren. Met de eerste pick als de OKC Thunder koos de leiding voor UCLA PG Russell Westbrook.

In 2009 kwam guard James Harden daar nog eens bij met de derde pick in de draft en een ‘Big 3’ lijkt zich aan te doen.

Het uit zich al vroeg in een plek in de Western Conference-finale in 2011, waarin van de latere kampioenen van de Dallas Mavericks werd verloren. Durant en Westbrook worden verkozen tot All-Stars en James Harden bewijst van grote waarde te zijn met zijn enorme scorende vermogen. De eerste ‘Big 3’ in Oklahoma City-historie doet zich aan en geniet gedurende de jaren die volgen van veel succes.

Het begin van het eind

De Thunder hebben zich gevestigd als één van de beste teams in de NBA en een sterke kampioenskandidaat. Van zo’n kampioenschapsring komt het echter nooit voor Durant, Westbrook en Harden in Oklahoma: de Thunder verliezen de NBA Finals in 2012, de Western Conference-halve finale in 2013, de Western Conference-finale in 2014 en doen hetzelfde in 2016.

Die laatste deed, en doet nog altijd, het meeste pijn in Oklahoma City. De Thunder stonden met 3-1 voor in de best-of-7-serie tegen de Golden State Warriors van Stephen Curry en Klay Thompson, maar na twee nederlagen staat het gelijk en moet er een beruchte ‘Game 7’ aan te pas komen. De Thunder verliezen en lijden een historisch pijnlijke nederlaag in het Westen.

Kevin Durant, die in 2014 tot MVP werd verkozen, vond het genoeg en keerde Oklahoma City de rug toe. Tot groot ongenoegen van de fans sluit hij zich dat offseason, waarin hij vrij was om te gaan en staan waar hij wilde in free agency, aan bij de Golden State Warriors. De ploeg die de Thunder enkele maanden daarvoor de grootste pijn aandeed. 

Zonder Durant en de eerder uit onvrede vertrokken James Harden begint het team uit elkaar te vallen. Met Durant had OKC een team dat elk jaar 50 wedstrijden won en ver kwam in de play-offs, maar zonder ‘KD’ wist de ploeg niet wat de komende jaren zouden behelsen.

‘The Thunder blow it up’

Een degelijk 2016-2017 eindigt in de eerste ronde van de play-offs, maar de Thunder maken één laatste poging om dit team weer te etaleren tot titelkandidaat: viermalig All-Star Paul George wordt overgenomen van de Indiana Pacers en komt Russell Westbrook flankeren, die zonder Durant historische cijfers noteerde met 31,6 punten, 10,7 assists en 10,4 assists per wedstrijd, de eerste gemiddelde triple-double in NBA-historie.

De Thunder nemen een kleine stap vooruit en winnen 49 van de 82 wedstrijden in 2017-18, één meer dan in 2016-17, maar verliezen wederom in de eerste ronde van de play-offs. In 2018-19 neemt de ploeg een stap achteruit en wint het ‘slechts’ 44 van de 82 duels. Voor het vierde jaar op rij vliegen de Thunder in de eerste ronde uit de NBA Play-offs, welke passend wordt afgesloten door een diepe driepunter van Portland’s Damian Lillard, die de winnende buzzer-beater scoorde met Paul George voor hem. Lillard zwaait de Thunder uit en luidt daarmee een nieuw tijdperk in Oklahoma in: een tijdperk waarin alles anders moet.

General Manager Sam Presti vindt het genoeg geweest. Paul George, die in 2019 derde werd in de MVP-verkiezing en het All-Defense-team van de NBA haalde, werd naar de Los Angeles Clippers gestuurd voor de grootste trade in NBA-historie. De Thunder ontvangen zeven(!) eerste ronde picks, de Italiaanse schutter Danilo Gallinari en het jonge Canadese talent Shai Gilgeous-Alexander van de Clippers in ruil voor Paul George.

Na George wordt ook Jerami Grant verhandeld, waarmee de Thunder liefst $39 miljoen besparen. Enige dagen later is het ook tijd voor Thunder-legende en eenmalig MVP Russell Westbrook om ‘zijn’ Oklahoma City te verlaten. ‘Russ’ wordt naar de Houston Rockets verhandeld voor veteraan Chris Paul en vier potentiële eerste ronde picks. Ook hoofdcoach Billy Donovan nam afscheid, waarna de coach deelde “geen deel uit te willen maken van een ‘rebuild’. De intentie van de Thunder was duidelijk: het roer ging om, de ‘rebuild’ kwam eraan.

De vorming van ‘SGA’

Met Chris Paul als enige echte grote naam in de gelederen ging de Thunder 2019-20 in zonder veel verwachtingen. Met een minimale kans van de analytici begon een bijzonder jaar voor OKC: zonder Westbrook wist niemand waar precies op te letten behalve de 34-jarige Chris Paul. Shai Gilgeous-Alexander was nog maar 20 jaar oud toen hij aankwam in Oklahoma en had er net een seizoen op zitten bij de Clippers, waarin hij goed was voor 10,8 punten, 3,3 assists en 2,8 rebounds per duel in 82 wedstrijden.

Paul nam het jonge team aan de hand en leidde de ploeg, samen met een excellerende Gilgeous-Alexander (19,0 punten, 5,9 rebounds en 3,3 assists per duel), naar een plek in de play-offs. In het covid-seizoen werd het reguliere seizoen afgemaakt in Disney World in Las Vegas, waar de ‘NBA Bubble’ was gevestigd. In de eerste ronde van de play-offs kwamen de Thunder twee oude bekenden tegen: Russell Westbrook en James Harden, die nu samenspeelden bij de Houston Rockets. Houston versloeg OKC pas na een beslissende zevende wedstrijd en beëindigde zo het Chris Paul-tijdperk in Oklahoma.

Onder Paul leerde Gilgeous-Alexander, bijgenaamd ‘SGA’, veel over de NBA en maakte hij een flinke ontwikkeling door. Voor Presti werd het duidelijk dat hij de kern van de nieuwe OKC Thunder zou worden. Om hem heen ontwikkelde een aantal spelers zich tot mogelijke pionnen voor de toekomst, waaronder de ongedrafte Luguentz Dort, die zich in de kijker speelde met zijn uitstekende verdediging, en TCU-legende Kenrich Williams, die in 2020 via een trade werd opgepikt bij de New Orleans Pelicans.

‘Black eye of the NBA’

De Thunder gingen een jaar in met precies nul grote namen en minder verwachtingen dan ooit. Het team was extreem jong en onervaren, namen en veteranen passeerden de revue en vertrokken nog vóór ze een stap op het veld zetten na wederom te zijn verhandeld door GM Sam Presti, die bezig was aan zijn meesterplan.

De Thunder eindigden het seizoen 2020-21 met een schamel record van 22-50 en eindigden met de zesde pick in de 2021 NBA Draft. Met die zesde pick koos Sam Presti de Australische PG Josh Giddey, die dat seizoen het All-Rookie team zou redden. Ondertussen bleef Sam Presti handelen met spelers en teams uit de gehele NBA, waarmee hij langzaamaan een arsenaal aan draft picks zou verzamelen, wat allemaal begon met de trade voor Paul George.

De 2021-22 Thunder nam bekende vormen aan en zag SGA wederom zijn beste seizoen tot dat punt noteren met 24,5 punten, 5,9 assists en 5,0 rebounds per duel. Ook Luguentz Dort onderscheidde zich met sterk verdedigend spel en de beste cijfers uit zijn carrière (17,2 punten, 4,6 rebounds en 1,0 steals per duel), wat hem een nieuw vijfjarig contract ter waarde van $87,5 miljoen opleverde.

Tekens van leven

De Thunder speelde met een erg jong team (tien spelers van 23 jaar of jonger) onder een jonge coach (Mark Daigneault werd in 2020 op 35-jarige leeftijd aangenomen, tweede jongste coach in de NBA) naar een record van 24-58. Giddey debuteerde met 12,5 punten, 6,4 assists en 7,8 rebounds en speelde zich met gemak in de vaste basisroulatie van Daigneault.

Met de tweede pick in de 2022 NFL Draft koos OKC Chet Holmgren, de tengere, 2,16 meter lange C/PF van Gonzaga nadat het team stijf onderaan eindigde in rebounds. Holmgren was de eerste pick uit de top-5 sinds James Harden in 2009 en genoot veel hype, maar kon dit niet waarmaken in zijn rookieseizoen: Holmgren kreeg een lisfranc-blessure in een vriendschappelijke wedstrijd tussen professionals en amateurs in zijn vrije tijd, waarna hij het hele seizoen aan de kant stond.

Naast Holmgren koos OKC nog eens SF/SG Jalen Williams, forward Jaylin Williams en de piepjonge forward Ousmane Dieng. 

Jalen Williams bleek de ster van OKC’s draft class en opende zijn NBA-carrière met gemiddeldes van 14,1 punten, 4,5 rebounds en 3,3 assists per duel en Jaylin Williams bleek een ster in de verdediging en lokte de meeste ‘charges’ uit in de gehele NBA. De Williams’ pasten naadloos in het jonge Thunder-team dat met Dort, Giddey en SGA al hoge ogen begon te gooien.

OKC eindigde met een record van 40-42 en kwalificeerde zich zo voor het play-intoernooi van de NBA; de laatste horde voor de play-offs. In de eerste ronde versloeg het jonge OKC de New Orleans Pelicans, maar werd er in de laatste wedstrijd dik verloren van de Minnesota Timberwolves. Het seizoen was ten einde, maar één gedachte ging in grote getalen rond in Oklahoma: de Thunder zijn op de weg terug.

Fenomenaal 2023-24

SGA eindigde het seizoen met flink verbeterde cijfers ten opzichte van 2021-22: Gilgeous-Alexander overlegde liefst 31,4 punten, 5,5 assists, 4,8 rebounds en 1,6 steals per duel in de NBA en werd verkozen tot All-Star. Met Chet Holmgren terug in de gelederen en de inmiddels gevestigde namen Dort, Giddey en Williams ging OKC optimistisch het nieuwe seizoen in, maar zelfs de grootste optimist zag niet aankomen wat de Thunder dit seizoen zouden doen.

De Thunder begonnen het jaar enigszins wisselvallig, maar met goede wedstrijden en wedstrijden die dit team zouden vormen tot wat het nu is. Neem de wedstrijd bij de Cavaliers, toen OKC met 2:37 op de klok 10 punten achterstonden en alsnog met 108-105 wist te winnen, of de wedstrijd bij de rivalen van de Denver Nuggets, toen SGA de wedstrijd met 0,9 seconden te gaan besliste met een fadeaway jumper. Dat was volgens veel Thunder-fans het moment waarop men begon te denken dat dit weleens een bijzonder jaar kon worden.

De start van 5-4 werd opgevolgd met een zes opeenvolgende zeges en de Thunder liep uit naar een record van 23-9, wat neerkwam op de derde beste seizoenstart in teamhistorie. De vele mooie momenten in het seizoen, dat veel zegereeksen kende en waarin de illustere barrière van 40 zeges werd bereikt voordat er 20 keer werd verloren, leidde tot een historisch moment in OKC-historie. Op zondag 14 april won de Thunder met 135-86 van de Dallas Mavericks, wat het lot van de Thunder bezegelde als de nummer 1 van de Western Conference.

Met het tweede jongste team in de NBA, een groeibriljant in SGA (30,1 punten, 6,2 assists, 5,5 rebounds, 2,0 steals per duel) die zich als MVP-kandidaat heeft gevestigd, een historisch goede rookie in Chet Holmgren (16,5 punten, 7,9 rebounds, 2,9 blocks per duel), een Jalen Williams in topvorm (19,1 punten, 4,5 assists, 4,0 rebounds), een vlijmscherpe driepuntsschutter in Isaiah Joe (147/353, 41,6%, een Josh Giddey die na tegenslag zijn vorm hervond en een gevreesde perimiter-verdediger in Luguentz Dort heeft Oklahoma City haar sterrenallure terug. De attitude, de ambitie en de resultaten die OKC zo lang gewend was van haar Thunder: het is allemaal terug.

De Thunder beginnen zondagavond aan hun eerste play-offs sinds 2020 met een thuisduel tegen de New Orleans Pelicans. Hoe ver het team dit jaar reikt, valt te bezien. Maar met 15 picks in de eerste ronde, 22 in de tweede ronde én genoeg geld om te besteden lijkt de toekomst van het team in meer dan goede handen.Dat het de start van een bijzonder tijdperk in Oklahoma is, lijkt duidelijk. Loud City is terug.

In de woorden van Sam Presti toen OKC het 'rebuild'-proces begon: "I want this to be an arrival, not an appearance."