De vrijdag slaan we even over, omdat de verslaggever van dienst toen niet aanwezig was. Twee Nederlanders kwamen toen in actie. Berry van Peer en de legendarische Raymond van Barneveld. Laatstgenoemde werd uitgeschakeld door een goedspelende Dimitri van den Bergh en moest dus naar huis. Van Peer speelde een hele goede partij en mocht een dag later terugkomen; hij won met 6-2 van Alan Soutar.
Zaterdagmiddag: de opkomst van Heta en Noppert wint
Het toernooi werd overigens gehouden in het WTC in Leeuwarden. Nog geen 50 meter verderop wordt momenteel, tegenover de McDonald's, gebouwd aan het nieuwe stadion van voetbalclub SC Cambuur. Bij die McDonald's werken de meeste toeschouwers nog even een burger naar binnen voor ze het gebouw in gaan. Een biertje of een Jägermeistertje kan daar ook geen kwaad bij en zo gaan ze met een goedgevulde buik, een uur voor de middagsessie, de zaal in.
Deze middag is er eigenlijk maar één iemand waarvoor de mensen, veelal uit Friesland, komen: Danny Noppert. De uit Joure afkomstige darter speelt een heuse thuiswedstrijd. De afstand tussen zijn dorp en de speelstad bedraagt slechts 37 kilometer. Hoewel Leeuwarden zichzelf niet als typisch ‘Fries’ beschouwd, was Noppert wel de man waar iedereen voor kwam. Hij stelde in resultaat niet teleur en won makkelijk met 6-1 van de Let Madars Razma. Nopperts spel was echter nog niet optimaal.
Rond 16.15 uur gebeurde er iets opmerkelijks toen Damon Heta moest gooien tegen Steve Beaton. Heta's walk-on was niet zoals gebruikelijk. Hij kwam op met Snollebollekes ('van links naar rechts') en kreeg de hele zaal mee. Dat niet alleen, ook hij had hij een vest van het Nederlands elftal aan. Heta was voor even Nederlander in Leeuwarden en het publiek had er een favoriet bij. Het resulteerde in een 6-4 overwinning op Engelsman Beaton en daardoor mocht hij zondag weer terugkomen.
Zaterdagavond: Van Gerwen wint voor de ogen van zijn familie
Rond 17.00 uur verlieten de mensen de zaal en dat betekende voor de pers dat zij even op adem konden komen en een happie konden eten. De eerdergenoemde grote M was ook nu de 'Place to be'. Na een uur pauze stroomde om 18.00 uur een nieuwe lading fans naar binnen. Met een dikke 4.500 mensen in de zaal was deze avond het drukstgezocht en op een paar kaarten na uitverkocht. En dat was te merken, want de sfeer was fantastisch in de zaal. Sommige kwamen voor het darten: ‘’Voor Van Gerwen vanavond, vanmiddag hebben we Noppert gezien’’, vertelde een supporter. En de ander vooral voor de gezelligheid: ‘’Een beetje darten, maar vooral de gezelligheid.’’ Zo klonk vanuit een groep dames. Zij waren er allemaal met hun vriend, die verkleed waren als Aubergines om Dirk van Duijvenbode aan te moedigen. Over hem zo meer.
Van Peer was de eerste Nederlander die mocht aantreden. Hij deed dat met succes, want Jonny Clayton werd met 6-5 verslagen. Michael Van Gerwen was de tweede Nederlander die moest spelen. Rond 21.00 uur klonk het Seven Nations Army en werd de naam van Van Gerwen massaal gescandeerd. Alles wees erop dat hij zou winnen en de druk lag volledig bij de Nederlander. Onder toeziend oog van zijn dochtertje Zoë en zijn vrouw Daphne moest hij ook winnen. Zeker met in het achterhoofd dat hij vorige week voor eigen publiek afging in Ahoy. Hij won uiteindelijk makkelijk met 6-2 van Duitser Gabriel Clemens, tot dolle vreugde van het publiek die een liedje over Duitsers begonnen te zingen. ‘’Deze is heel lekker, ik moest deze winnen. Revanche is een groot woord op afgelopen donderdag, maar het voelt wel een beetje als rechtzetten’’, vertelde Van Gerwen na afloop. ‘’Donderdag was een domper. Ik leg mezelf altijd veel druk op, maar nu was het nog veel meer omdat je voor je eigen fans wil willen.’’
Na afloop riep hij zijn dochtertje Zoë op het podium onder luid gejuich van de supporters. Het was een mooi moment, zeker voor Van Gerwen, die het vaak over familie heeft in zijn interviews. ‘’Ze begrijpt het soms nog niet helemaal. Vandaag wilde 15 tot 20 mensen met me op de foto en dan komt ze maar naast me staan omdat ze toch denkt van: ‘Hee, dat is mijn papa.’ Dat moet ze nog leren. Ik ben in ieder geval super blij dat ze me heeft zien winnen, en ik vond het belangrijk dat ze mee was. Dan weet ze een beetje wat ik doe voor werk.’’
De historische, maar zeer pijnlijke val van Van Duijvenbode
De laatste partij van de avond was er eentje om in te lijsten, maar de reden daartoe was niet leuk. Ook al vonden veel mensen het hilarisch, het was niet grappig als je de volgende dag Dirk Van Duijvenbode spreekt en hoort wat er aan de hand is. Zoals altijd kwam de Aubergenius met luide muziek het podium op en kreeg hij het publiek op de banken. Het ging mis toen hij het podium opkwam, waar Dylan Slevin al klaarstond. De Nederlander was te uitbundig in het opzwepen van het publiek en uit enthousiasme viel hij op de grond.
Nu blijkt dat het een nare blessure kan worden, wellicht een scheurtje aan de meniscus of kruisband. Hij scheurde z’n voorste kruisbanden al een keer af en was toen negen maanden afwezig. Van Duijvenbode ging toch gooien en won door een magistrale 129 finish (tweemaal dubbel 18) de wedstrijd. Strompelend en hinkend ging hij, toch juichend, van het podium. Toch kon hij de pers niet te woord staan, hij moest gelijk behandeld worden.
Nadat Van Duijvenbode klaar was, maakte het publiek zich gereed om de zaal te verlaten. Sommige deden daar wat langer over dan andere. Bijvoorbeeld omdat ze zoveel mogelijk bankjes op elkaar wilden stapelen en erop klimmen.
Ook dat is darten. Net als de geur die in de hal ging. Een walm aan sigarettengeur en ook een blauwe lucht hing in de omloop van de WTC. En dat terwijl er niet eens binnen gerookt werd. Misschien hadden de deuren naar de uitgang, waar de mensen aan het roken waren, iets meer gesloten moeten worden.
Zondagmiddag: Van Duijvenbode reageert op zijn val
Zondagmiddag was de publieke belangstelling beduidend minder. Niet gek als je bedenkt dat de meeste mensen zaterdagavond naar de kroeg gaan en zondag lekker rustig aan willen doen. En het was natuurlijk ook mooi weer. Van Duijvenbode, die een dag eerder wist te winnen, speelde in de achtste finale tegen Stephen Bunting. Hij had een flinke brace om, zodat hij toch kon spelen met de blessure. Het mocht niet baten, hij verloor met 6-4 van de Engelsman.
Na afloop verscheen hij voor de camera. ‘’Het doet echt veel pijn, ik heb vannacht wel een paar keer moeten kotsen van de pijn. Ik heb al eerder mijn voorste kruisbanden afgescheurd en het voelde weer zo. Ik hoop dat het meevalt, want ik zat er net lekker in. Van Duijvenbode won dit jaar al drie keer een Player Championship. ‘’Ja het voelt nu klote, maar het is niet anders. Ik heb nooit getwijfeld om niet te spelen. Als het in een ander land was, dan had ik niet gespeeld. In Nederland kan ik dat gewoon niet. Het staat al zo lang met rood omcirkeld, dat wil je niet laten schieten.’’ Binnenkort laat hij een MRI-scan maken en zal uitwijzen wat de blessure daadwerkelijk is.
Ook Noppert en Van Gerwen speelden de achtste finale. Noppert won met 6-5 van Nathan Aspinall en Van Gerwen versloeg andermaal een Duitser. Dit keer was Martin Schindler het slachtoffer, de sloopkogel uit Vlijmen was weer met 6-2 te sterk.
Zondagavond: Van Gerwen en Noppert winnen niet in eigen land
Zij waren daarmee de twee overgebleven Nederlanders in de Eurotour van Nederland, ook wel de Dutch Darts Championship genoemd. In de avondsessie was het weer druk in de zaal, maar was de sfeer wat minder. Dat kwam vooral door het gefluit naar de Nederlandse tegenspelers. Van Gerwen was de eerste Nederlander die speelde en hij haalde de halve finale doordat hij met 6-2 won van Keane Barry. Hij gooide drie ton plus finishes, waarvan één de hoogst haalbare: 170. Noppert kwam ook weer in actie, maar hij moest het afleggen tegen Engelsman Luke Humphries. Op 5-5 kreeg Noppert 1 pijl voor de wedstrijd vanaf tops, maar die ging er net onder. Humphries gooide 25 vervolgens uit en ging er met de winst vandoor.
Noppert was na afloop logischerwijs teleurgesteld: ‘’Deze doet wel pijn. Als ik morgen opsta ben ik nog steeds niet trots. Je speelt voor zo’n geweldig publiek en dan wil je ze meer geven. Ik voelde bij elke uitgooi gewoon kippenvel.’’ Toch is Noppert niet ontevreden over zijn algehele prestatie. ‘’Het niveau moet soms omhoog, dat weet ik wel, maar als ik kijk naar de ranking ben ik een gelukkig man. Ik zie Van Gerwen, waar ik overigens heel veel respect voor heb, heel de tijd reizen. Ik ben doordeweeks met mijn familie en dat vind ik ook speciaal. Dan maar een paar centjes minder, ik hoef niet koste wat kost de nummer 1 in de wereld te zijn.’’
Van Gerwen verloor uiteindelijk in de halve finale van Dave Chisnall. In een bizarre laatste leg won de Engelsman door dubbel 1 uit te gooien, onder luid gefluit van het wat irritante publiek.
Chisnall kroonde zichzelf in de finale als winnaar van het toernooi, hij won met 7-3 de finale van Humphries. Het was een weekend met meerdere verhalen en het was eigenlijk een weekend waar een mooiere finale uit had moeten rollen, maar ook dat is een verhaal.