Drie uur na hun triomf op zaterdag betrad het team het buitenpodium in een afgeladen Club France. Na een paar gespannen maanden in Frankrijk na verdeeldheid zaaiende verkiezingen die extreem-rechts een groot aantal parlementszetels opleverden, merken veel mensen in het land dat de Olympische Spelen mensen verenigen achter één doel.
"Het is leuk om hier samen te zijn, want er is geen kleur meer, er is alleen de blauwe, witte en rode vlag, en dat is geweldig," zei Herbert Yanzenga, die met zijn familie uit de westelijke stad Poitiers naar de Olympische Spelen was gekomen.
Parc de la Villette
Nationale Olympische huizen, zoals de Club France, zijn natuurlijk niet nieuw, maar voor deze Spelen zijn er 14 gegroepeerd in het Parc de la Villette ten noorden van de stad, de grootste groene zone van Parijs. De meesten hebben minder medaillewinnaars om te vieren of triomfen om te juichen dan het gastland, maar ze kunnen wel pronken met hun cultuur - of gewoon met hun eten en bier.
De Canadezen hebben hun intrek genomen in Science City. De Nederlanders bezetten een poppodium. De Tsjechen zitten in een kleinkunsttheater aan een kanaal. De Serviërs hebben een theater, de Brazilianen een circustent en de Slowaken een chique restaurant. De Oekraïners, met zware politiebewaking, de Slovenen en de Colombianen bezetten drie van de rode postmoderne gebouwen in het park.
30 euro van TeamNL Huis
De Mongolen hebben hun yurts onder de bomen geplaatst, terwijl de Indiërs een houten paleis hebben gebouwd. De grootste voetafdruk is van Club France, die Grand Halle, een voormalige veemarkt, heeft overgenomen. De meeste huizen zijn gratis. Sommige kosten vijf euro. De Canadezen en Nederlanders vragen 30 euro - en toch was het TeamNL Huis zondagmiddag uitverkocht.
"Het is een geweldige manier om een dag sport en plezier in Parijs af te sluiten," zei Clara Kappen, die met vrienden uit Nederland naar de Spelen is gekomen.
Stevig prijs bij Team USA
Die prijs is laag vergeleken met huizen elders. Bij Team GB, in het Bois du Boulogne, beginnen de kaartjes bij 180 euro. Team USA, gevestigd in de oude Stock Exchange in het centrum van Parijs, vraagt een stevige 292 euro. De huizen hebben het omringende gras of asfalt omheind voor tuinen met bier, gigantische schermen en podia voor artiesten en medaillewinnaars.
Basketbalvelden zijn overal. De Brazilianen hebben een beachvolleybalveld. De Indiërs een cricketveld. De Mongolen leren bezoekers hoe ze met een boog moeten schieten - maar niet met een pijl. Een Franse sportwinkelketen heeft een "speeltuin" ingericht en volwassenen zitten in rijen tuinstoelen naar het scherm te kijken terwijl hun kinderen omhoog vliegen op tokkelbanen.
Er klinkt gejuich door het park als fans hun atleten steunen die op gigantische schermen te zien zijn.
Tapijtweefgetouwen
De Slowaken brengen volksdansers mee. De Mongolen beginnen elke dag met keelzang. De Brazilianen en Colombianen dansen. De Taiwanezen zingen. De Indiërs drummen. Overal zijn DJ's. De huizen verkopen koopwaar en promoten sponsors. De Indiërs, met werkende sari- en tapijtweefgetouwen, en de Zuid-Afrikanen zijn sterk in kunst en ambacht. De landen met een reputatie op het gebied van bier, eten of festiviteiten trekken lange, gemengde rijen.
"Iedereen is hier gelukkig," zei Jaijin uit Parijs terwijl hij genoot van een weekendlunch met Slowaaks bier en worst. Hij zei dat hij het Slowaakse Huis had uitgekozen omdat het gratis was en er geen rij stond. "Ik spreek een paar woorden Slowaaks," voegde hij eraan toe. "Ik spreek een paar woorden van vele talen, om vrouwen van over de hele wereld te versieren."
Bier drinken
Teresa Park, die vanuit New York naar Parijs was gereisd om naar de Olympische Spelen te kijken, genoot van haar rondgang langs de huizen "om bier te drinken". Het Indiase huis ontdekt dat de Fransen van boterkip houden - en de Indiërs vonden het ook een comfortabele plek.
Pooja en Utsav, die uit Gujarat kwamen om in Parijs te studeren en in de buurt wonen, toonden hun tevredenheid toen ze klaar waren met de lunch, terwijl de Zuid-Aziatische acappellagroep Penn Masala een serenade bracht aan de menigte. "Het is net als thuis," waren ze het erover eens. "Indiase muziek, veel Indiase mensen en vooral het eten."