Michael Essien (Indonesië)
De verdedigende middenvelder was een van de besten ter wereld in zijn tijd. Hij schitterde vooral bij Chelsea en probeerde het later bij Real Madrid en AC Milan. De Ghanese voetballer verliet Europa in 2017 en vertrok naar Persib Bandung in Indonesië, waarvoor hij 29 wedstrijden speelde en vijf doelpunten maakte.
Sinds 2020 werkt hij als assistent-trainer bij het Deense Nordsjælland. Peter Odemwingie, Marcus Bent, Carlton Cole, Didier Zokora, Julien Faubert en natuurlijk onze eigen Melvin Platje en FC Emmen-legende Sergio van Dijk hebben ook het Indonesische voetbal geprobeerd.
Robbie Fowler (Thailand)
Een legendarische Engelse spits, met name bij Liverpool, beëindigde zijn carrière eerst in Australië en uiteindelijk bij het Thaise Muangthong United, waarvoor hij tussen 2011 en 2012 slechts twee doelpunten maakte in dertien wedstrijden. Hij coachte datzelfde team ook. Later was hij ook manager van Brisbane in Australië en East Bengal in India.
Andere bekende spelers die naar Thailand gingen waren Aly Cissokho, Jay Bothroyd, Florent Sinama Pongolle, Modibo Maïga of Yannick Djaló, maar geen van hen had de status zoals die van Fowler.
Maicon (San Marino)
Mourinho maakte van hem de beste rechtsback ter wereld bij Inter, Real Madrid wilde hem heel graag hebben maar hij was niet klein te krijgen. Later ging hij naar Manchester City, waar het helemaal niets werd met hem. Hij kreeg zijn carrière niet weer op de rails bij AS Roma en eindigde bij verschillende Braziliaanse teams. In 2021 verraste hij toen hij een deal sloot met Tre Penne, maar hij speelde slechts twee wedstrijden en hing uiteindelijk voorgoed zijn schoenen aan de wilgen.
Joan Capdevila (Andorra)
Lange tijd verdediger in toonaangevende teams van Spanje, de Europees kampioen van 2008 en wereldkampioen van 2010, speelde ook in India, waar we nog op terug zullen komen, maar beëindigde zijn carrière na het seizoen 2016/17. Daar speelde hij slechts een paar wedstrijden voor het Santa Coloma team van Andorra, maar won wel het kampioenschap. Pas de tweede in zijn carrière.
Alex Song (Djibouti)
De middenvelder uit Kameroen bracht zijn beste jaren door bij Arsenal, waar hij werd gekocht door Barcelona, maar daar warmde hij alleen de bank op. Later gaf hij openlijk toe dat hij dat niet erg vond, omdat hij veel geld verdiende. In 2020 sloot hij zich aan bij AS Arta in het piepkleine Afrikaanse land Djibouti, iets wat nog steeds niemand begrijpt.
Florent Sinama-Pongolle (Réunion)
Hoewel deze naam de huidige generatie waarschijnlijk niet veel zegt, behoort Sinama-Pongolle tot de groep "straten zullen nooit vergeten". De voormalige spits is Frans, maar werd geboren op het eiland Réunion, dat in de Indische Oceaan naast Madagaskar ligt maar bij Frankrijk hoort. Op 11-jarige leeftijd kwam hij van daaruit naar de academie van Le Havre.
Tijdens zijn carrière speelde hij één wedstrijd voor de nationale ploeg en droeg hij ook de shirts van Atlético en Liverpool, waarmee hij in 2005 de Champions League won. Hij beëindigde zijn carrière in 2019 in Réunion bij zijn eerste club Saint-Pierroise.
Andere namen zoals Guillaume Hoarau, Jean Marcelin, Laurent Robert of Ronny Rodelin en vooral Damien Plessis komen ook van het eerder genoemde eilandje.
Die laatste had het helemaal gemaakt in de academie van Lyon, hij was een van de meest getalenteerde Franse spelers van zijn generatie met Benzema of Ben Arfa, alleen heeft hij sinds zijn transfer naar Liverpool alleen nog maar voor middelmatige clubs gespeeld. Hij beëindigde zijn carrière in de Indische Oceaan voor AS Capricorne.
Marama Vahirua (Tahiti)
Hij werd geboren in Pape'ete, de belangrijkste stad in Frans-Polynesië. Op zeventienjarige leeftijd werd hij bij zijn club Piraeus opgepikt door het Franse Nantes en hij had een zeer interessante carrière. Vahirua speelde meer dan 300 wedstrijden in Ligue 1 voor Nantes, Nice, Lorient en Monaco.
Hij kreeg van coach Raymond Domenech in 2013 de kans voor Jong Frankrijk te spelen, nadat Tahiti het kampioenschap van Oceanië had gewonnen en zich sensationeel had geplaatst voor de Confederations Cup. Hij was de enige prof in het team.
Hij maakte nog een korte sprong naar Ligue 2, maar beëindigde zijn carrière in 2018 als speler van rivaal AS Dragon, waarvan hij voorzitter werd. Vahirua speelde in totaal vijf wedstrijden voor Tahiti, waaronder drie op de Confederations Cup in Brazilië. Hij scoorde geen doelpunten.
Interessant is dat zijn neef Pascal Vahirua in 1982 bij Auxerre kwam, waar hij een lange en succesvolle carrière had en zelfs 22 wedstrijden voor de Franse nationale ploeg speelde.
Diego Forlán (Hong Kong)
De carrière van deze legendarische Uruguayaanse spits is ondergewaardeerd. Hij won de Gouden Schoen als Europa's topscorer in 2005 en 2009, en we hoeven je niet te vertellen hoeveel concurrentie hij elke keer had. Hij was ook (gedeeld) topscorer en zelfs speler van het WK 2010, waar hij Uruguay helemaal naar de halve finales sleepte.
Hij speelde voor Manchester United, Villarreal en Atlético Madrid. Aan het einde van zijn carrière speelde hij in Japan, India en uiteindelijk Hong Kong, waar hij zeven keer speelde voor Kitchee, vijf keer scoorde en hen aan de titel hielp. Nicky Butt en Mohamed Sissoko speelden ook in dat Aziatische land.
India als apart hoofdstuk
In 2014 beleefde het voetbal in India een enorme opleving en trok het een groot aantal legendarische spelers aan. De competitie werd voor het eerst gespeeld zonder erkenning van de Indiase voetbalbond of de Aziatische voetbalbond, maar had recordaantallen kijkers. Sternamen hielpen daarbij.
Alessandro Del Piero, Roberto Carlos, Robert Pirés, Wes Brown, David Trezeguet, Florent Trezeguet, Florent Malouda, Nicolas Anelka, David James, Lúcio, Tim Cahill, Manuel Friedrich, Asamoah Gyan, Eidur Gudjohnsen, Marco Materazzi, Alessandro Nesta, Simão Sabrosa, Hélder Postiga, Robbie Keane, Adrian Mutu, Carlos Marchena, Joan Capdevilla, Luis Garcia, Freddie Ljungberg en Diego Forlán speelden allemaal in het land.
Hoewel de kwaliteit snel groeide, vervaagde deze ook heel snel door andere problemen buiten het voetbal in de I-League. De meeste van deze sterren speelden maar een paar wedstrijden.