"Er wordt niet geoordeeld," zegt Tem, een 22-jarige die een zwarte helm en T-shirt draagt en een blauw-wit geruite broek terwijl hij op een freestyle board in de stijl van de jaren 80 rijdt. De skater, die als vrijwilliger bij de voedselbank werkt, voegt eraan toe dat het een "comfortabele omgeving is waar ik het gevoel heb dat ik kan leren skaten zonder de vervelende sfeer in een openbaar skatepark".
Ondanks het imago van skateboarden als een alternatieve sport voor rebellen met wijde broeken, heeft het skateboarden lange tijd te maken gehad met seksisme, homofobie en een soms machocultuur. Het is dus geen verrassing dat Nederland, dat als eerste land ter wereld het homohuwelijk legaliseerde en bekend staat om zijn liberale houding, een alternatief biedt.
"Ik heb het gevoel dat ik de ruimte heb om mezelf te zijn en om te skaten en plezier te hebben met vrienden, en dat is alles wat we willen," vertelt de manager van het skatepark, Flip Zonne Zuijderland, 25 jaar oud, aan AFP. Het park is een pioniersproject, omdat NGO's eerder skateboarden hebben gepromoot voor vrouwen in landen als Afghanistan en de Palestijnse gebieden, maar niet voor LHBTQ-skaters. "Het is zeker de eerste," zegt Zonne Zuijderland.
Respect
Het skatepark is een samenwerking tussen twee organisaties, Women Skate the World en New Wave, en is ontstaan uit geïmproviseerde skatesessies tijdens de eerste zomer van Covid. "Het begon als een groepschat in de trant van 'hé, jongens, er is een groep queer mensen aan het skaten in een buitenpark, wie wil er mee?'" vertelt Zonne Zuijderland, "Het begon met 10 mensen en binnen een paar maanden waren het er ongeveer 40."
Toen het winter werd, begonnen ze met twee keer per maand een avond in een ander overdekt Amsterdams skatepark, Noord, maar dat was "veel te klein" dus wilden ze een eigen plek. Met donaties en overheidsgeld vonden ze een leeg pakhuis en creëerden er een.
Het is nu een veilige omgeving voor een opkomende generatie skaters die anders misschien afgeschrikt zou worden door wat volgens Zonne Zuijderland een "agressieve groep met een no pain, no gain mentaliteit" kan zijn. Hoewel vrouwen en LHBTQ-atleten steeds meer geaccepteerd worden in het skateboarden, vooral nadat de Amerikaanse veteraan Brian Anderson in 2016 uit de kast kwam als homo, heeft de sport nog een lange weg te gaan.
"Omdat ik trans ben, kreeg ik, toen ik me nog als meisje identificeerde, zelfs staande ovaties omdat ik op een board kon rijden. Ik voelde me nooit serieus genomen," zegt Zonne Zuijderland, die ook acteur en filmmaker is. Maar het park is niet alleen voor LHBTQ-mensen en vrouwen, ook al was dat aanvankelijk wel de bedoeling, voegt Zonne Zuijderland eraan toe. "Respect is de grootste focus", zegt hij.
Skatemaatjes
"Het maakt echt niet uit of je homo, hetero, queer, cis, trans bent, zolang je hier bent om een leuke tijd te hebben en andere mensen een leuke tijd te bezorgen, ben je welkom", voegt hij eraan toe. De ongeveer twaalf skaters die op een doordeweekse middag door het park zoeven, dragen verschillende stijlen, van traditionele skatekleding tot bloemetjesrokjes -- hoewel de meesten ook veiligheidsuitrusting dragen.
Het park biedt "skatebuddies" om mensen te helpen de basis van de sport te leren -- ollies, shove-its en kickflips -- een verre van de "intimiderende" sfeer van traditionele skateparken. "De mensen hier zijn vriendelijk en begripvol en ze willen me echt helpen om nieuwe dingen te leren in vergelijking met andere plaatsen waar ik ben geweest," zegt Wiske Mooney, 21, een student.
"Ik hoop dat dit over een paar jaar geen uniek concept meer is, of dat het niet meer nodig is," zegt Zonne Zuijderland, "Maar ik denk dat dat nog wel even duurt voordat we zover zijn, dus tot het zover is, zijn we hier."