Het geweldige seizoen dat Atalanta onder Gasperini achter de schermen beleeft

In 2016 was Atalanta het team waar iedereen het over had. Het was een middenmoter sinds de promotie naar de Serie A in 2011, maar nu vochten ze voor Europees voetbal in hun eerste campagne onder Gasperini. Ze wonnen die strijd, kwalificeerden zich voor de Europa League en vestigden zich vervolgens als een van de beste clubs van Italië met drie derde plaatsen tussen 2019 en 2021, terwijl ze misschien wel het leukste voetbal van het land speelden.

De ploeg uit Bergamo deed vervolgens een stap terug in de campagne 2021/22 en eindigde als achtste in de competitie, en zoals de wispelturige en snelle aard van de sport is, werden ze snel aan de kant geschoven door de voetbalwereld, die 200 kilometer verder naar het zuiden een nieuw speeltje vond in de vorm van Bologna. Wat Thiago Motta en zijn spelers daar doen is ongetwijfeld opmerkelijk, maar buiten de schijnwerpers beleven Gasperini en de zijnen een net zo goed, zo niet beter seizoen. Allereerst is er hun competitiecampagne, die hen wel eens zou kunnen laten terugkeren naar de Champions League na twee jaar afwezigheid van de belangrijkste competitie van Europa.

Het leek onwaarschijnlijk dat dit het geval zou zijn rond de jaarwisseling na een vrij wisselvallige eerste seizoenshelft, maar sindsdien is het veel beter gegaan. Ze bleven ongeslagen in hun eerste zeven wedstrijden van 2024: vijf werden gewonnen en ze speelden gelijk tegen AC Milan en Roma. Atalanta scoorde 19 doelpunten en produceerde het agressieve high-tempo voetbal waar de wereld al die jaren geleden verliefd op was geworden. Het hoogtepunt was misschien wel een dominante 3-1 overwinning tegen Lazio, waarin ze geen enkel schot op doel uit open spel tegen kregen en heel gemakkelijk meer hadden kunnen scoren.

Hoewel de resultaten sinds eind februari niet meer zo goed zijn - los van een prachtige 3-0 zege op Napoli - heeft alleen Inter dit kalenderjaar meer doelpunten gescoord dan Atalanta, en de kwalificatie voor de Champions League is nu volledig in eigen hand met Roma slechts twee punten voor op de vijfde plaats - wat nu een CL-plaats is - maar met een wedstrijd meer gespeeld. Wanneer je alleen naar de competitieranglijst kijkt, is het je vergeven als je denkt dat het een weinig spectaculair seizoen is geweest voor Atalanta, maar dat verandert als je kijkt naar wat ze hebben gedaan - en doen - in de bekertoernooien.

Ze zijn voor de derde keer in zes seizoenen doorgedrongen tot de finale van de Coppa Italia en om daar te komen hebben ze twee zeer lastige tegenstanders doorstaan. In de kwartfinale moesten ze het thuis opnemen tegen AC Milan en gingen ze als underdog de wedstrijd in, maar ze vochten zich terug van een 1-0 achterstand om met 2-1 te winnen en een confrontatie in de halve finale met een in vorm verkerend Fiorentina op te zetten. La Viola domineerde de eerste wedstrijd en had pech dat het maar met 1-0 won, maar de mannen van Gasperini reageerden in stijl en scoorden drie late doelpunten in de tweede leg om een verdiende 4-1 overwinning veilig te stellen.

Furore in Europa

Het is echter in de Europa League waar Atalanta echt heeft laten zien hoe goed ze zijn. Ze kwamen vijf keer in actie tegen toptegenstanders en doorstonden elke test. Ze stonden in de groepsfase twee keer tegenover Sporting - een ploeg die, net als Bologna, wordt aanbeden door voetbal hipsters dit seizoen - en vochten zich naar een 1-2 overwinning in Lissabon voordat ze het gelijkspel behaalden dat ze nodig hadden in Bergamo om de eerste plaats in groep D op te eisen voor Ruben Amorim's ploeg.

In de achtste finale moesten ze het opnieuw opnemen tegen de Portugese club en Gasperini liet zien dat hij een van de hoogst aangeschreven jonge managers ter wereld onder de duim had. De Italianen waren in zowel de uit- als de thuiswedstrijd de betere ploeg en boekten een 3-2 overwinning die hen voor het eerst in de clubgeschiedenis naar de kwartfinales van de competitie bracht. 

Niemand verwachtte dat ze verder zouden komen, aangezien ze tegen Liverpool werden geloot, maar ze verbaasden de wereld door op Anfield een daverende 0-3 overwinning te boeken en de wedstrijd op eigen veld zonder veel problemen uit te spelen. Ze gaven de ploeg van Jurgen Klopp nooit echt hoop op een comeback ondanks een vroege openingstreffer. Atalanta neemt het nu in de halve finale op tegen Marseille, met de eerste wedstrijd vandaag om 21.00 uur in het Stade Vélodrome, de tweede in het eigen Gewiss Stadium een week later.

Gasperini op de achtergrond

Gezien het feit dat hij aan het langste eind trok tegen een manager die algemeen wordt beschouwd als een van de beste ter wereld in Jurgen Klopp en in Amorim een die zo hoog wordt gewaardeerd dat velen vinden dat hij de Duitser zou moeten opvolgen, is het moeilijk om niet het gevoel te hebben dat er veel te weinig over Gasperini wordt gesproken, vooral omdat hij die overwinningen heeft behaald met zeer vermakelijk voetbal. Het feit dat hij maar één grote club in zijn carrière heeft geleid - Inter - in een rampzalige periode, waarbij de Italiaan na vijf wedstrijden werd ontslagen, verklaart dat enigszins. 

Amorim, Arne Slot, Motta en Roberto de Zerbi hebben echter ook nooit op het hoogste niveau gemanaged en toch zijn ze allemaal enorm in trek bij grote clubs; Slot staat op het punt om de leiding over te nemen bij Liverpool en de andere drie zullen waarschijnlijk vroeg of laat hun eigen grote stap zetten. De leeftijd van de 66-jarige is ongetwijfeld een factor, maar landgenoot Carlo Ancelotti heeft laten zien dat oudere managers nog steeds in staat zijn om zich aan te passen en te ontwikkelen, zelfs aan de top van het spel.

Uiteindelijk zal Atalanta niet klagen over het feit dat zij en hun baas in de schijnwerpers staan, want de club die er nu vol in staat, Bologna, lijkt binnenkort zijn manager en sterspeler, Joshua Zirkzee, te verliezen aan een van de Italiaanse grootmachten. Terwijl Bologna zich met tegenzin voorbereidt op het leven zonder hun grootste troef, kan de club uit Bergamo de laatste weken van het seizoen volledig gefocust ingaan op het winnen van hun eerste grote trofee sinds 1963 en de allereerste van hun manager, in de veilige wetenschap dat ze hem en de meeste van hun belangrijkste spelers daarna waarschijnlijk zullen houden. In een tijdperk waarin de meest gehypete ploegen snel uit elkaar worden gerukt door degenen die groter zijn dan zij, is onder de radar misschien wel de plek om te zijn.