Carrington won goud in haar drie onderdelen op vlak water in het Vaires-sur-Marne Nautisch Stadion, maar weinig van die races brachten de opwinding teweeg van de kano- en kajakslalomonderdelen, in het bijzonder de vierpersoonsslalomwedstrijden in kajakcross.
De combinatie van sterke stromingen, een aantal poortjes en bijna onvermijdelijke botsingen zorgt voor een enorme onvoorspelbaarheid en maakt het tot een meeslepend schouwspel. Dat Jess Fox - veruit de meest technisch vaardige en consistente peddelaar op de Spelen - de slalomwedstrijden in kajak en kano kon winnen, maar niet eens de finaledag van de cross haalde, laat zien hoe gevaarlijk elke race is.
Anti-climax
Het deed geen pijn dat zus Noemi uit haar schaduw stapte om de gouden medaille te pakken in de vrouwenrace, terwijl Finn Butcher uit Nieuw-Zeeland de uitdaging van de Britse crosskoning Joe Clarke afhield om een succesvol debuut voor het format te garanderen. Wat volgde op de wildwaterraces was enigszins een anti-climax, ondanks enkele close finishes in medaillewedstrijden.
De kalme dominantie van Carrington - de meest succesvolle Olympiër aller tijden van haar land - in de sprints was niet opgewassen tegen de zenuwslopende sensaties op de wildwaterbaan. Net als roeien wil kanoën zijn tradities en Olympische atletenquota beschermen, maar om dat te bereiken moet het ervoor zorgen dat de wedstrijden meeslepend en onvoorspelbaar zijn. Kajakcross nam in Parijs de eerste plaats in om het peddelen relevant te houden voor toekomstige generaties.