Niet de zon van een trainingskamp in Spanje of de Tour Down Under, maar regen en wind langs de Waal. Nieuwenhuis mokte wat over de pech die hem onderweg was overkomen met een loszittend voetplaatje, maar zag zijn keuze voor de cross opnieuw bevestigd. "Ik houd toch al niet van warmte, dus de Tour Down Under was sowieso al niet mijn ding."
Zijn besluit te stoppen als wegrenner kwam in september naar buiten, maar er was een lang denkproces aan voorafgegaan. "Ik heb wel een jaar lopen twijfelen, maar het is inmiddels wel duidelijk de goede keuze geweest."
Variatie
Op de weg reed hij onder meer twee keer de Tour de France en vorig jaar nog de Ronde van Spanje. De derde plaats in Parijs-Tours van 2020 was zijn beste resultaat.
Hij had ook een verleden als crosser. In 2017 was Nieuwenhuis wereldkampioen bij de beloften. "Ik vind het gewoon een mooiere discipline. Het meer individuele spreekt me aan, maar zeker ook de variatie: in parcoursen, in trainingen. Looptraining, duurtraining, bostraining, op de weg was het vooral uren maken. Een stuk saaier." Nieuwenhuis gaf eerder ook aan schrik te hebben van de valpartijen bij hoge snelheden in het wegpeloton.
WK
De terugkeer in de cross, bij de ploeg Baloise - Trek Lions, begon goed met onder meer de vierde plaats op het EK in Namen en eenzelfde klassering bij de wereldbekerwedstrijd in de Beekse Bergen. "Daarna heb ik een dipje gehad, maar nu gaat het weer beter. Ik had ook echt naar dit kampioenschap toegewerkt."
Een loszittend schoenplaatje voorkwam wellicht dat Nieuwenhuis na een nationale titel bij de junioren (2014) en twee bij de beloften (2017, 2018) ook bij de elitemannen een jaar in het roodwitblauw mag rondrijden. "Best balen, ik voelde me supergoed. Ik zag een beetje tegen het vele lopen op op dit parcours. Dat is niet echt mijn ding, Maar als je in vorm bent, lukt alles. Op naar het WK dan maar." Dat is over een kleine drie weken in Hoogerheide.