Er is geen discussie mogelijk over 'wie de beste Franse wielrenster van de 21e eeuw is'. Er is maar één antwoord mogelijk en dat is Pauline Ferrand-Prévot. We hebben het over een renster die in alle disciplines opgeteld 15 wereldtitels heeft behaald in haar carrière.
We hebben het ook over een renster die in 2014-2015 een paar maanden lang tegelijkertijd de regenboogtrui droeg op de weg, op de mountainbike en bij het veldrijden. Een prestatie die haar bij de legendes van de sport plaatst. En hoe meer de jaren verstrijken, hoe meer haar dominantie lijkt voort te leven.
Maar er ontbreekt nog één juweel aan haar kroon: de Olympische titel. Op 20-jarige leeftijd was ze in 2012 in Londen nog te ver weg, terwijl haar landgenote Julie Bresset zegevierde. Gehandicapt door blessures in Rio haalde ze het einde niet. En in Tokio, in 2021, leed ze aan het begin van de race onder een lekke band, liet haar rivalen ontsnappen en pakte een magere tiende plaats. Drie verschillende scenario's, maar met hetzelfde resultaat: geen titel en zelfs geen medaille.
Dit jaar bereidde PFP zijn zaak zorgvuldig voor door de twee eerste wereldbekerwedstrijden in Brazilië over te slaan. Maar op de Europese kampioenschappen in mei klopte de pech weer op haar deur.
Als winnares van de kortebaan ging ze van start als de favoriet voor het Olympische format. In vreselijke omstandigheden reed ze aanvankelijk weg, maar werd weer ingehaald en verloor al haar illusies toen ze ten val kwam. Uiteindelijk kwam ze weer op gang, maar ze finishte de race niet, waardoor ze de kans op een Europese titel misliep en haar zelfvertrouwen een knauw kreeg.
En het was Puck Pieterse die de titel pakte. Sommigen zullen wijzen naar Alessandra Keller, maar de Nederlandse zal PFP's grootste rivale zijn. Het Olympische format is perfect voor deze ultra-veelzijdige renster. Als medaillewinnares op de laatste twee wereldkampioenschappen veldrijden en meervoudig winnaar van wereldbekerwedstrijden, heeft ze zich ook gewaagd aan wegwedstrijden, met een reeks top 10-klasseringen in prestigieuze wedstrijden dit voorjaar (Trofeo Alfredo Binda, Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem).
Maar om terug te komen op het mountainbiken, alleen al deze Europese titel laat zien wat de Nederlandse vrouw is: een kampioene. Een toonbeeld van veerkracht in wedstrijden met een hoge intensiteit en ook van consistentie. We hebben het tenslotte over de houdster van de MTB World Cup, die ook de meest recente ronde eerder deze maand won in Les Gets, op het favoriete terrein van de Française.
Het klopt dat PFP er niet bij was, opnieuw om zich te concentreren op de Olympische Spelen. De twee rensters beginnen aan twee verschillende opbouwen van het seizoen en het is moeilijk te zeggen welke het meest geschikt is.
Interessant
In juni, na haar succes in Nove Mesto, vertelde Ferrand-Prévot aan Dicodusport : "Ik ben in goede vorm, maar nog niet 100%. Mijn huidige niveau is hoog, maar ik ben nog niet waar ik zal zijn op de Spelen. Ik loop niet achter en ook niet voor, maar er zijn nog veel dingen om aan te werken, dus het is interessant."
Je zou denken dat de piek van haar vorm op de Olympische Spelen komt, maar de Nederlandse is, zoals we op 7 juli jongstleden al zagen, in vorm (met 2 minuten en 37 seconden voorsprong op de nummer 2).
De Française is het gewend om als favoriete aan een race te beginnen. Ze domineerde Puck Pieterse op het laatste WK en kreeg daar haar revanche op het EK. Dit wordt ongetwijfeld een van de grote duels van de Spelen, maar hoewel PFP na de Spelen waarschijnlijk de mountainbikewereld zal verlaten om terug te keren naar de weg, staat voor Pauline Ferrand-Prévot haar nalatenschap op het spel in deze race. Dat is de prijs die betaald moet worden voor mogelijke Olympische glorie.