Opinie: Tyson vs Paul, de uitkomst zal helaas een uitgemaakte zaak zijn

Mike Tyson vs Jake Paul. Een absurde wedstrijd, kind van de tijd, die bij mij diametraal tegenovergestelde gevoelens opwekt: terwijl er aan de ene kant het verlangen is om Tyson weer in een ring te zien, is er aan de andere kant de wetenschap die 'Roy Jones' schreeuwt, de laatste nep-tentoonstellingswedstrijd die Iron Mike vocht in zijn onwaarschijnlijke comeback in 2020.

Ik zou graag zien dat de 58-jarige bokser Tyson de 27-jarige influencer Paul een lesje leert. Het zou een verlossing zijn van het echte boksen tegen de show, voor degenen die nog steeds geloven in deze sport 'van tranen en bloed' en hem volgden in zijn gouden jaren, maar ik heb er om een aantal redenen geen vertrouwen in. Het veelbesproken leeftijdsverschil staat slechts onderaan deze lijst.

Ik geloof niet dat Tyson, een man die zichzelf, het publiek of vooral de televisie-industrie niets meer te geven heeft, enige schade zal toebrengen aan het miljoenenbedrijf dat Jake Paul is geworden. Ik denk zelfs niet dat de organisatoren hem dat zouden toestaan. Daarom vermoed ik, zoals voormalig super middengewicht kampioen Froch zei, dat er een 'geen geweld' clausule is opgenomen. Het dient om een troef te beschermen.

Laten we niet vergeten dat het een show is, geen officiële bokswedstrijd, en dat hij veel meer te winnen - en geld te verdienen - heeft aan Paul dan aan Tyson. Voor de voormalige influencer is het de grote entree op Netflix en Mike speelt mee gezien het geld dat op het spel staat. Natuurlijk, het is leuk om Tyson nog steeds met geweld en kracht te zien sparren op de pads, maar die clips duren niet langer dan twee seconden. En de oude Tyson is niet meer. Als hij dat al niet 'technisch' was tegen Holyfield, dan was hij dat nog minder in zijn comebacks en nog minder anno 2024.

Hij heeft niet meer de gemene ogen van vroeger, hij heeft slappe spieren en een buikje, hij heeft te veel meegemaakt om nog het 'geweld' in zich te hebben. Hij is lang geen 'King Kong' meer, dat weet Lennox Lewis, die hem in acht ronden vernederde, ondanks Tysons bewering dat hij zijn kinderen wilde opeten (die Lennox niet had). Maar alles draait nog steeds om zijn imago, want de show is niet alleen ontworpen met Tysons boksgrootheid in gedachten, maar ook zijn spreekwoordelijke gemeenheid. Het is ontworpen met de Tyson die een bloederig stuk oor van Evander Holyfield afbeet en uitspuugde, die drie keer probeerde de arm van Frans Botha te breken toen hij terugkeerde na een diskwalificatie en die Lennox Lewis in zijn dij beet.

Hij is de man voor een show die zich richt op de onderbuik van de kijker en de meest grove sentimenten morst. Het kan niemand anders zijn. Er is ook de component van generatieclash om twee doelwitten te pakken, de 40-50-jarigen en de 18-25-jarigen, en ze virtueel tegen elkaar op te zetten, in een klassieker die altijd succesvol is. Kortom, er is veel gesjoemel van communicatoren, wat Paul tenslotte is, en er zijn veel dollars van de marketingmannen. De verpakking is de show, maar de inhoud is zwak en dubbelzinnig. Het is een 'reality show', het is de showbusiness van Guy Deborde, en niet The Rumble in the Jungle.

De verpakking voor al deze componenten is echter geschikt voor vraatzuchtige magen. En dus wanneer zo'n beest de jonge influencer bedreigt om hem te laten zien wat echt boksen is, compleet met stoten en beledigingen, prikkelt het de nieuwsgierigheid, schept het verwachtingen en verdeelt het het publiek. Zelfs oorlogsverklaringen zijn onderdeel van de show, onderdeel van de publiciteit.

Ik zou graag mijn ongelijk bewezen zien en dat Paul de 45e man wordt die op de grond valt onder de vuisten van de oude Brooklyn-kampioen, al was het maar om recht te doen aan de sport, maar ik geloof het niet. Ik zou zelfs genoegen nemen met een echt gevecht. Zelfs als leeftijd het ongelijk maakt, ben ik er in feite van overtuigd dat Tyson zonder inzet Paul zou kunnen verslaan, zelfs op 58-jarige leeftijd, 31 jaar in leeftijd van elkaar verschillend. Het gevoel is echter dat noch de eerste noch de tweede hypothese zal uitkomen.

Echt gevecht?

Dat is jammer, want als je aan een echt gevecht denkt, kun je je proberen voor te stellen hoe het zich zou ontvouwen: een adrenaline-geladen Paul die in de eerste rondes op Tyson afstormt, massaal klappen uitdeelt en een grote fout maakt. Wat vaak vergeten wordt bij Iron Mike, gefascineerd door zijn agressiviteit, is zijn uitstekende verdedigingstechniek. We hebben het in feite over een voormalig wereldkampioen boksen, niet over een kroegvechter. En zonder techniek kom je in die sport nergens.

Dan zou je waarschijnlijk veel handgevechten zien, die uiteindelijk de show zouden verpesten. Vooral als het gevecht lang zou duren, zou Tyson vaak uit vermoeidheid met zijn tegenstander proberen te worstelen, maar ook om de verdediging te doorbreken. Op die momenten zou de 'echte' Mike juist gevaarlijk zijn met korte jabs en bliksemsnelle uppercuts, vooral tegen een bokser die technisch zo slordig is als Paul. Kortom, áls het een echt gevecht zou zijn, zou Tyson zijn kansen krijgen. En hoe hij ze zou krijgen! De stoot blijft immers zwaar.

Maar dat zou alleen tellen als het een echt gevecht was. Zaterdagochtend zullen we het weten.