“Ik denk dat sport een enorm krachtig middel is geweest om mensen te laten inzien waartoe iedereen in staat is. Maar nu we de Paralympische sport veel meer op de radar hebben (...) is het echt een geweldig, krachtig platform om te zien waartoe mensen met een fysieke beperking in staat zijn,” zei hij in een interview. McFall was op 19-jarige leeftijd op bezoek in Thailand toen een motorongeluk leidde tot de amputatie van zijn rechterbeen boven de knie en een einde maakte aan zijn hoop op een carrière in het leger.
“Ik heb in die beginperiode een aantal donkere tijden doorgemaakt, maar vooral frustratie, omdat ik iets nodig had om mijn honger naar uitdagingen en prestaties te stillen. En voor mij was sport de natuurlijke keuze. Door mezelf fysiek uit te dagen, werd ik beloond en dat was echt een heel krachtig middel voor mijn revalidatie. In de acht jaar die ik nodig had vanaf het verlies van mijn been tot de wedstrijd in Peking, heb ik enorm veel over mezelf geleerd: waarschijnlijk het belangrijkste, dat als ik er moeite voor doe, ik echt alles kan bereiken wat ik wil.”
Astronautenopleiding
Nu is hij op weg naar zijn volgende grote uitdaging. Drie jaar geleden stuurde een collega hem een advertentie voor aspirant-astronauten, waaronder iemand om deel te nemen aan een Europees onderzoek naar de vraag of iemand met een lichamelijke beperking een volwaardig bemanningslid kon worden in het internationale ruimtestation. “Ik vond het als een enorm interessante en opwindende kans klinken (...) vanuit een persoonlijk oogpunt, maar ook vanuit een sociologisch oogpunt. Het was heel, heel interessant wat het Europees Ruimteagentschap voorstelde om te doen en uit te dagen.”
Vorige maand kreeg McFall toestemming om 's werelds eerste “parastronaut” te worden nadat hij maandenlang strenge testen had doorstaan over zijn vermogen om noodprocedures uit te voeren in een baan om de aarde en de manier waarop hij zich zou bewegen en stabiliseren in microzwaartekracht. Er werd onder andere gekeken naar de impact op de botdichtheid en de manier waarop vloeistof zich door het lichaam verplaatst in microzwaartekracht, wat invloed kan hebben op de pasvorm van de prothese die hij moet blijven dragen in het ISS. Hij heeft nog geen specifieke vlucht toegewezen gekregen.
McFall hoopt dat zijn ervaring, en die van de 4000 atleten op de Paralympics deze week, een bemoedigende boodschap vormt voor anderen die te maken krijgen met levensveranderende omstandigheden. “Wat ik zou zeggen tegen mensen die een trauma als dit hebben, of een levensveranderende gebeurtenis als deze, is wat het ook mag zijn, zoek iets waar je gepassioneerd over bent... want dat is wat je de beloning zal geven, en dat is wat je zal helpen, ik wil niet zeggen jezelf herdefiniëren, maar je helpen om dat gevoel van eigenwaarde terug te krijgen. Ik ben maar één persoon. Je zult er de komende weken honderden op het hoogste niveau zien concurreren.”
Hoe schat de Britse medaillewinnaar de kansen in van Team GB in de 19 sporten die ze beoefenen tijdens de Parijse Spelen die woensdag van start gaan? “GB is altijd een heel, heel sterk land geweest op de Paralympics. Dus vanuit een algemeen medailleperspectief zou een top drie of vijf altijd geweldig zijn. Ik kijk er erg naar uit om te zien wat er gebeurt en ik zal er zijn.”