12 overwinningen tegen twee verliespartijen. Dat is het record in 2024 voor Emma Navarro, na haar 6-1, 6-3 overwinning in iets meer dan een uur tijd op Elise Mertens bij de laatste 16 van het WTA 1000-toernooi in Doha. De Amerikaanse en de Belgische stonden maar twee plaatsen van elkaar af op de WTA-ranglijst, maar het kwaliteitsverschil op de baan was gigantisch. Het was een mooie demonstratie van hoe haar seizoen is begonnen. Nadat ze afgelopen september doorbrak in de Top 50, staat ze nu 23e op de wereldranglijst, nog hoger als ze de laatste vier haalt in Qatar.
Waar Peyton Stearns, ook een NCAA-kampioene, nog aan het proberen is om haar carrière te lanceren, heeft Navarro snel de sleutel tot succes gevonden. Het Amerikaanse universiteitskampioenschap mag dan prestigieus zijn, maar het winnen ervan is geen garantie voor een succesvolle professionele carrière. In de 21e eeuw heeft alleen de binnenkort met pensioen gaande Danielle Collins echt een hoofdrol gespeeld in het WTA-circuit, met het bereiken van de finale van de Australian Open in 2022. De anderen wisten nooit de top te bereiken.
Dus wat maakt Navarro zo'n speciale speelster? Om te beginnen haar razendsnelle opkomst in het circuit. De overwinning in Doha op Belgische gaat terug naar een van haar benchmarkwedstrijden op het circuit, de finale van de WTA 250 in Hobart in januari, tegen diezelfde Mertens.
Haar eerste WTA Tour finale op 22-jarige leeftijd. Een wedstrijd waarin ze alle staten doorliep. Dominant, ze overklaste haar rivale in de eerste set, maar miste ervaring (ook al had ze drie breakpoints op 4-4 in de tweede), en werd naar een derde set getrokken die ze gelukkig won na bijna drie uur strijd.
Anderhalve maand later, dezelfde tegenstander, maar het verschil is duidelijk te zien. Ze vloog op dezelfde manier door de eerste set, alleen hergroepeerde ze zich dit keer nadat ze haar break voorsprong in de tweede verloor, met als resultaat dat Mertens geen game meer scoorde in de wedstrijd. 64 minuten tegen een topspeelster in het circuit, het werk van een prof.
Toch is haar eerste service niet indrukwekkender dan gemiddeld. Het is niet de eerste service van Aryna Sabalenka of Elena Rybakina, ook al is ze effectief. Maar haar visie op de baan is perfect en haar service en return is absoluut onberispelijk, waardoor ze veel gemakkelijke punten wint. Vooral met zo'n krachtige slag.
Dat is haar belangrijke wapen waarmee ze afgelopen najaar in San Diego haar grootste overwinning in haar carrière behaalde. In de kwartfinales versloeg ze haar eerste top 10-speelster, Maria Sakkari. De Griekse zou de week erna de WTA 1000 in Guadalajara winnen, maar ze bezweek na een intense strijd van 2 uur en 15 minuten met de Amerikaanse. Navarro zegevierde met 6-4, 0-6, 7-6 (4).
En nu al het teken van intense reflectie op de baan. Nadat ze de eerste set had gewonnen, ging ze in de tweede set hard onderuit. Maar ze peinsde er niet over om het te laten gaan en herpakte zich om haar rivale af te houden en mee te nemen naar de beslissende tiebreak. Daar greep ze haar tegenstandster bij de keel, isoleerde zich aan het front en hield aan het eind een knappe voorsprong vast.
Een paar dingen zijn constant gebleven sinds haar opkomst: enorme agressie op de tweede bal, waardoor ze constant druk kan houden op haar tegenstander. Haar lengte aan de bal is indrukwekkend, maar bovenal is ze niet bang om tijdens een wedstrijd van tactiek te veranderen, zoals ze bijvoorbeeld tegen Sakkari deed. Haar gevoel voor de tegenaanval is ook opmerkelijk.
Maar er zijn genoeg grote talenten voor wie de Top 20 eerder een plafond dan een mijlpaal is, zowel bij de mannen als bij de vrouwen. Wat zou Emma Navarro kunnen verbeteren om haar carrière naar het volgende niveau te tillen? Om daar achter te komen, kijken we terug naar haar meest recente ontmoeting met een top 10-speelster, vorige maand in de halve finales in Auckland.
Die speelster was niemand minder dan Coco Gauff. Een feitelijk rolmodel voor de Amerikaanse. De benchmark als het gaat om jonge sterren die zich hebben gevestigd op de WTA Tour. Gauff is niet langer een jonge ster; ze is de nummer 3 van de wereld en een Grand Slam winnares. En ze heeft er iets meer dan vier jaar over gedaan sinds haar debuut op de hoofdtour.
En deze eenzijdige wedstrijd (6-3, 6-1), hoewel de score ietwat geflatteerd is, liet zien hoeveel moeite Navarro heeft met tegenstanders die harder slaan dan zij (een punt dat ook te zien was in haar enige andere nederlaag in 2024, tegen Dayana Yastremska op de Australian Open). Toch probeerde ze in beide gevallen het ritme te doorbreken met dropshots en tegenaanvallen, maar het mocht niet baten.
Er is duidelijk ruimte voor verbetering op dit gebied, evenals in het beheersen van haar zwakkere momenten. Het beste zou natuurlijk zijn om die niet te hebben, maar ze vindt het moeilijk om haar sterke punten uit te spelen op deze zwakke momenten. Haar tweede service zou ook verbeterd kunnen worden, maar dat geldt voor 80% van de speelsters in het circuit. Wat wel belangrijk is, is dat ze duidelijk niet bang is en dat ze tot het laatste punt vechtlustig blijft.
Dat kan haar goed van pas komen, vooral bij de laatste 16 in Doha. Als ze Zhu Lin domineert zoals verwacht, is Elena Rybakina de volgende tegenstandster. Wat kan beter zijn dan een ontmoeting met de nummer vier van de wereld om haar bliksemsnelle opkomst te testen? Als ze verliest, is dat slechts de verwachte uitkomst en is haar toernooi al geslaagd. Maar als ze wint... Dan zijn we nog lang niet uitgepraat over Emma Navarro.