"Ik moest gefocust blijven, ik wist dat het een strijd zou worden (tegen Coric), waarbij we 10 ballen per punt zouden spelen," zei Alcaraz na zijn halve finale in Madrid vorige week.
"Op een gegeven moment herhaalde ik zelfs tegen mezelf wat ik bij de US Open tegen mezelf zei, dat ik zo sterk ben als een os en dat ik het kan."
"Dat heeft me geholpen. Ik ben erg blij met het niveau dat ik de hele wedstrijd heb laten zien, altijd heel consistent en met veel concentratie," voegde hij eraan toe.
Het moet gezegd, dat is een geweldige manier om geconcentreerd te blijven op het werk. In feite lijkt de formule heel eenvoudig. Misschien moeten we het allemaal eens proberen op een maandagochtend op kantoor.
De inwoner van El Palmar, Spanje, heeft met behulp van deze mantrische woorden al zijn belangrijkste rivalen op gravel overwonnen, slechts een paar weken voordat Roland Garros begint.
De concurrentie vernietigen
Alcaraz is zonder twijfel de man van het moment in het ATP-circuit. De Spanjaard, die Monte Carlo miste vanwege een rug- en handblessure, heeft de daaropvolgende graveltoernooien in zijn thuisland naar zich toe getrokken.
Zondag maakte hij in Madrid korte metten met zijn tegenstander Jan-Lennard Struff (6-3, 4-6, 6-3) en won zo zijn tweede titel op rij in Madrid.
Daarvoor had de man die vrijdag 20 jaar werd al zijn tegenstanders vermorzeld en in zijn laatste twee toernooien slechts twee sets verloren - tegen Ruusuvuori in de eerste wedstrijd in de Spaanse hoofdstad en vervolgens tegen de Duitser in de finale.
Dimitrov, Zverev, Khachanov, Coric, en daarvoor, in Barcelona, Tsitsipas, Evans, Davidovich Fokina, Bautista en Borges - hij versloeg ze allemaal in slechts twee sets.
Het is onvermijdelijk om Alcaraz niet te vergelijken met Rafael Nadal als je ziet hoe de jonge, nonchalante speler zijn tegenstanders stuk voor stuk uit elkaar rukt. Hij is duidelijk de eerste die een dergelijke dominantie op de gravelbanen van de Masters laat zien sinds de Mallorcaan.
Zeker als je bedenkt dat Alcaraz na zijn overwinning op Coric in de halve finale in Madrid op 117 overwinningen is gekomen in zijn eerste 150 wedstrijden, waarmee hij boven John McEnroe (113) en zijn landgenoot Nadal (112) staat. Gezien deze cijfers is het overduidelijk dat we kijken naar een fenomeen, misschien zelfs een generatietalent.
"Beetje bij beetje realiseer ik me dat ik het respect win van de spelers, van de mensen die in het circuit zitten. (...) Ik voel me niet de beste speler ter wereld, ik probeer aan mezelf te denken en mijn best te doen, maar ik voel me aan niemand superieur. Tsitsipas heeft verloren, maar dat betekent niet dat ik de beste ben of dat ik ga winnen," zei de huidige nummer twee van de wereld na zijn overwinning op de Kroaat op zijn verjaardag, 5 mei.
"Struff en Karatsev verdienen het daar te staan, maar dat ik nummer twee ben, betekent niet dat ik de finale ga winnen."
Voeg aan zijn buitengewone vermogen een mentaliteit toe die meer dan voldoende is om steeds weer op titels te mikken. Met dit vermogen tot zelfreflectie en nederigheid - een beetje zoals Rafa - lijkt de jonge Carlos de uitgelezen kandidaat om de Rome Masters en vervolgens de heilige graal van het gravel - Roland Garros - te winnen.
Zijn record in 2023 tot nu toe is bijna perfect: vier titels, 29 overwinningen, twee verliespartijen. Dat is inclusief 10 overwinningen en 1 verliespartij op hardcourt en 19 overwinningen en 1 verliespartij op gravel.
In dit tempo staat Alcaraz aan de vooravond van een historische carrière, maar er is nog een lange weg te gaan voordat we zijn grootheid goed kunnen beoordelen.
Patrick McEnroe - de broer van John - zei onlangs, deels schertsend, dat de Spanjaard "nog 22 Grand Slam titels tekort komt" om als de beste ooit te worden beschouwd.
Misschien moeten we over een jaar of tien nog eens op deze opmerking terugkomen.