De 24-jarige is de eerste Indonesische turnster die zich kwalificeert voor de Olympische Spelen, laat staan de eerste vrouw, en haar doel is om volledig fit Parijs te bereiken zodat ze haar naam in de turnlegende thuis kan schrijven.

"Er is een gevoel van opwinding. Ik hoop dat de wereld Indonesië beter leert kennen door zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen,” vertelde ze AFP na een training in de hoofdstad Jakarta. “Ik maak me ook zorgen over blessures, daardoor heb ik de afgelopen vijf dagen last gehad van slapeloosheid.”

Haar prestatie is des te indrukwekkender omdat Indonesië nog geen nationaal trainingscentrum voor gymnastiek heeft en de conservatieve Indonesische samenleving, inclusief de topsport, nog steeds gedomineerd wordt door mannen.

Het enthousiasme van het land is grotendeels gericht op voetbal en badminton, de laatste de enige sport waarin het land Olympisch goud heeft gewonnen.

Talent alleen was dus niet genoeg voor Rifda om het te maken als turnster. Er was ook toewijding nodig om een reeks hindernissen te overwinnen, waaronder een gebrek aan ondersteuning.

“Ik blijf oefenen en ik bewijs dat ik met beperkte faciliteiten een succesvol atlete kan zijn,” zei ze. “Mensen onderschatten ons nog steeds.”

Verlangen om kampioen te worden

Rifda's familie had moeite om een school te vinden die iets onbekends als turnen zou erkennen en ondersteunen. Haar geluk veranderde toen ze werd toegelaten tot een atletenschool in Jakarta die haar een stap dichter bij haar Olympische droom bracht.

Rifda begon als kind met zwemmen en probeerde daarna te duiken, sportklimmen, ritmische gymnastiek en artistieke gymnastiek.

Volgens haar moeder Yulies Andriana trok Rifda de aandacht als getalenteerde turnster en won ze als 8-jarige haar eerste medaille op een juniorenkampioenschap in Singapore.

Rifda kwalificeerde zich voor de Olympische Spelen van 26 juli tot 11 augustus tijdens de wereldkampioenschappen artistieke gymnastiek in België vorig jaar, met een allround prestatie op het hoogspringen, vloer, ongelijke liggers en evenwichtsbalk.

“Haar verlangen om kampioen te worden is geweldig,” zei haar moeder Yulies.

Rifda hoopt dat haar Olympische prestaties andere jonge Indonesiërs kunnen inspireren om hun dromen te volgen, door het op te nemen tegen turngrootheden als de Verenigde Staten en landen uit de voormalige Sovjet-Unie.

“Misschien zullen atleten van mijn leeftijd die zich nooit voor de Olympische Spelen hebben gekwalificeerd, gepassioneerd raken om hoger te dromen,” zei ze.

De sport zal in Indonesië groeien nadat het land in 2025 voor het eerst de gastrechten kreeg voor de wereldkampioenschappen turnen, hoewel er nog een lange weg te gaan is.

Magere Olympische historie

“Gymnastiek moet ingrijpend worden verbeterd”, vertelde Raja Sapta Oktohari, hoofd van het Indonesisch Nationaal Olympisch Comité, aan AFP. Maar hij zei dat “de kansen voor vrouwen vrij groot zijn” nu de sport meer aandacht krijgt.

Indonesië heeft een klein aantal Olympische medailles, maar die zijn beïnvloed door vrouwen die voor Rifda uitkwamen.

De eerste medaille was een zilveren in Seoul 1988 door een team van vrouwelijke boogschutters, en twee van de acht badmintongouden werden gewonnen door een vrouwelijke shuttler in Barcelona 1992 en een vrouwendubbel in Tokyo 2020.

De nieuwe turnkoningin van Indonesië hoopt zich bij die speciale lijst te voegen, maar ze heeft nog therapie nodig voor haar geblesseerde knie.

Ze wil op tijd herstellen om ondanks die tegenslag goed te presteren in Parijs, de geschiedenisboeken in te gaan en dan naar huis te gaan voor een welverdiende zoete traktatie.

“IJs, aardbeiensmaak,” zei ze met een glimlach.