Alleen Osimhen en Nigeria kunnen bijzondere opmars gastland Ivoorkust nog stoppen
Voor Nigeria is het 11 jaar geleden dat het zich kampioen van Afrika mocht noemen. Zondag hopen ze Ghana te evenaren en voor de vierde keer beslag te leggen op de cup. Ivoorkust kan op gelijke hoogte komen met de Super Eagles en haar derde titel winnen. Bovendien kan het het eerste gastland sinds Egypte in 2006 worden dat het toernooi wint.
Het had weinig gescheeld of Ivoorkust had de groepsfase niet overleefd. Op 13 januari won het de openingswedstrijd met 2-0 van Guinee-Bissau, maar vijf dagen later verloor het nipt van Nigeria (1-0). Na een vernederende 4-0 nederlaag tegen Equatoriaal Guinea dreigde Ivoorkust het eerste gastland in 30 jaar te worden dat de groepsfase niet zou overleven. Het was de zwaarste thuisnederlaag ooit en kostte de Franse Jean-Louis Gasset zijn baan als bondscoach.
Door een combinatie van gunstige resultaten elders werd de laatste 16 toch gehaald nadat Ivoorkust als laatste van de beste nummers drie toch doorging.
Trainerswissels
Voormalig international Emerse Fae werd interim-bondscoach nadat een poging om Herve Renard aan te stellen mislukte. In zijn eerste wedstrijd versloeg Fae met Ivoorkust de titelhouder Senegal.
Een bizarre kwartfinale volgde tegen Mail, waarin Ivoorkust met tien man in de blessuretijd van de verlenging scoorde en met 2-1 wist te winnen. Oud-Ajacied Sebastian Haller zorgde bij zijn eerste basisplaats van het toernooi voor de enige treffer in de halve finale tegen de Democratische Republiek Congo en schoot zijn land naar de eerste finale sinds ze in 2015 het toernooi onder Renard wisten te winnen.
“Het is als een droom, als je twee weken teruggaat in de tijd, na de nederlaag hier tegen Equatoriaal Guinea,” zei Fae na de halve finale. “Toen was het moeilijk voor te stellen dat we in eigen land de finale zouden spelen.”
Startsein
Maar het is gelukt en net als in 2013 toen Nigeria voor het laatst de finale wist te bereiken - in Zuid-Afrika, versloeg het Burkina Faso - gaat het spelen tegen een ploeg die ze in de groepsfase ook tegenkwamen.
Die 1-0 overwinning op de Ivorianen, toen de in Haarlem geboren William Troost-Ekong een penalty binnenschoot, was het startsein voor de opmars van de Super Eagles.
Nigeria begon het toernooi met een rits aan afzeggingen van spelers wegens blessures en de coach was doelwit van aanhoudende kritiek.
Een 1-1 gelijkspel tegen Equatoriaal Guinea hielp weinig om de druk te verlichten op de ervaren Portugese tacticus Jose Peseiro, maar de verandering naar een systeem met drie verdedigers wierp tegen Ivoorkust zijn vruchten af en de formatie werd sindsdien niet meer losgelaten.
Nigeria won vier keer op rij - zonder een enkel tegendoelpunt - onderweg naar de halve finale, waarin ze Zuid-Afrika na een 1-1 gelijkspel na penalty’s uitschakelden.
Osimhen
Napoli-spits Osimhen, Afrikaanse voetballer van het jaar, is nog maar een overwinning verwijderd van zijn eerste Afrika Cup-titel. Tot op heden was hij nog weinig gelukkig op het toernooi.
Tijdens de kwalificatie scoorde hij tien doelpunten, maar sinds de openingswedstrijd kwam hij niet meer tot scoren, al werden er drie doelpunten van hem afgekeurd.
Desondanks maakte Osimhen indruk met zijn onvermoeibaarheid en volgens de gemaskerde spits gaat het teambelang überhaupt voor alles. “Ik zeg het altijd - sinds ik kind ben - ik wil iets winnen met de Super Eagles,” zei de 25-jarige Osimhen tegen de Afrikaanse tak van Canal Plus.
“Voetbal is een van de spaarzame dingen die vreugde brengt in dit land. We weten dat veel mensen heel hard hebben moeten werken om deze wedstrijden te bekijken. Ik ben blij dat we ze gelukkig hebben kunnen maken. Nu nog een finale en we zullen alles geven om te winnen.”