Derby Week: Hamburger SV tegen St. Pauli - een botsing van idealen in Hanzestad

HSV en St. Pauli uit Hamburg hebben het grootste deel van hun bestaan in verschillende lagen van de competitie gespeeld, maar de afgelopen vijf jaar ontmoetten ze elkaar op het tweede niveau. In plaats van een voetbalgevecht om de stad is hun derby een botsing tussen verschillende ideologieën en sociale waarden.

De Hamburger Sport-Verein, zoals de officiële naam van de grotere van de twee rivalen luidt, heeft zes keer de Duitse kampioenstitel veroverd (voor het laatst in 1983), verschillende andere nationale bekers gewonnen en vijf keer in de finale van een Europacup gestaan. Daarbij wisten ze twee keer te winnen - de toenmalige beker voor bekerwinnaars in 1977 en de meest prestigieuze Europese kampioensbeker zes jaar later.

Wrok

FC St. Pauli daarentegen, een club uit de gelijknamige wijk in het centrum van Hamburg, is in zijn hele geschiedenis min of meer de kleinere club van de stad geweest. De club heeft nul prijzen op de teller staan. Maar puur voetballend gezien hebben noch de spelers noch de fans van St. Pauli last van hun tweederangspositie binnen Hamburg.

Aan het begin van de jaren 1970 en 1980, toen HSV een van de beste teams in Europa was, bevond St. Pauli zich tussen de 2e en 3e divisie. Mensen beschrijven de relatie tussen de twee clubs in die tijd als neutraal, zelfs vriendschappelijk. HSV en St. Pauli concurreerden op dat moment zeker niet op voetbalgebied, maar de stemming tussen de twee kampen begon al snel te veranderen en om te slaan in wrok.

Een 'niet-voetbal' derby

De belangrijkste reden voor de gespannen relatie tussen de twee rivalen, of beter gezegd tussen hun supportersgroepen in het bijzonder, ligt in de transformatie van de maatschappij als geheel in de jaren 1970 en 1980.

In die tijd begonnen fascistische opvattingen zich hevig te verspreiden in Duitsland, wat zich uitte in het xenofobe gedrag van neonazi's tegenover verschillende bevolkingsgroepen, talrijke protesten van de ene of de andere kant van dit sociale conflict en, niet zelden, geweld.

Helaas sijpelden deze sentimenten ook door in het voetbal. De meeste voetbalstadions in Duitsland werden bolwerken van rechts-extremisme. De neonazi's waren vooral te vinden onder leden van ultrasupportersgroepen. Hamburg SV was in dit opzicht geen uitzondering, als sterke club die een groot aantal supporters aantrok.

Aan de andere kant begonnen de fans van St. Pauli zich te profileren met compleet tegengestelde meningen en waarden. Al in de jaren 1970 was de club populair bij punkers en anarchisten. Dat het een centrum van vrijdenkerij was (en nog steeds is) blijkt uit de wijk Sankt Pauli zelf, beroemd om de Reeperbahn.

Het gebied is een bekend centrum van het nachtleven, waar in de 20e eeuw een aantal clubs, alternatieve restaurants en seksshops werden gevestigd, waardoor de straat de naam 'die sündige Meile' (de zondige mijl) kreeg. Prostitutie is zelfs toegestaan op sommige delen van de Reeperbahn.

Net als de hele wijk is de voetbalclub St. Pauli uitgegroeid tot een bohemien toevluchtsoord voor alternatievelingen. Als tegenwicht voor de massale verspreiding van het neonazisme trok FC St. Pauli vooral linkse supporters aan.

Piratenvlag

Het imago van de club vanaf deze tijd wordt ook geïllustreerd door een zwarte piratenvlag met een schedel en gekruiste botten, die door fans werd meegebracht naar het stadion.

De piratensymboliek, inclusief de bijnaam Freibeuter (piraten of boekaniers), sloeg snel aan bij de club en haar supporters. Naast rebelsheid drukt het ook de positie van St. Pauli uit als een instituut dat zich verzet tegen de rijken en machtigen, maar ook tegen de mainstream. In al deze gevallen zou je kunnen zeggen dat het, in ieder geval binnen Hamburg zelf, tegenover het team en de fans van het grote HSV staat.

Een eigenaardige club met principes

De waarden die symbool zijn gaan staan voor de fanbase van St. Pauli worden ook gedeeld door het management van de club. De hele organisatie begon actief te vechten tegen het feit dat hatelijk en racistisch gedrag van toeschouwers ooit zou voorkomen in hun Millerntorstadion. Het nam zelfs verboden tegen dergelijk gedrag op in de gedragscode van het stadion en heeft nu een lijst met basisprincipes waaraan iedereen, van spelers tot fans, zich moet houden.

Deze 'bijbel' vertegenwoordigt een reeks sociale waarden die veel verder gaan dan sport. Onder de onderwerpen waar de St. Pauli-organisatie zich op richt zijn sociale verantwoordelijkheid, ecologie, duurzaamheid voor het milieu, liefdadigheid en meer.

Concrete voorbeelden van zulke activiteiten zijn projecten om sociaal uitgesloten groepen te helpen, een inzameling onder fans voor waterzuiveringsinstallaties in ontwikkelingslanden in Afrika en verschillende antifascistische initiatieven zoals een toernooi voor fanclubs van voetbalteams met vergelijkbare opvattingen en waarden in heel Europa.

Een van de ondergrondse en bijzondere projecten van de club is het organiseren van een toernooi voor landen die geen lid zijn van de wereldvoetbalorganisatie FIFA. Aan de zogenaamde FIFI Wild Cup, die St. Pauli in 2006 organiseerde, namen teams deel uit Tibet, Groenland, Zanzibar, Noord-Cyprus en Gibraltar - de gastheren voerden de piratenvlag onder de naam 'Republik St.'

In overeenstemming met de rebelse reputatie van de club was het toernooi ook interessant omdat de teams voor de wedstrijd op het speelveld werden begeleid door strippers uit nachtclubs in de nabijgelegen Reeperbahn in plaats van door kinderen.

Dankzij haar principes is St. Pauli een club die tegen de stroom ingaat, waarden zoals duurzaamheid in ere houdt en tegelijkertijd strijdt tegen discriminatie, racisme en vele andere vormen van haat in de samenleving. Hierdoor is het een cultus geworden met een wereldwijde reputatie.

2018 - Uitsterven van de dinosaurussen

Toen de Bundesliga in 1963 werd opgericht, was de regel dat slechts één club elke stad mocht vertegenwoordigen. In Hamburg werd dit privilege aan HSV gegeven. Het gevolg was dat ze hun buren uit St. Pauli niet vaak of regelmatig tegenkwamen.

In de meer dan 100-jarige geschiedenis van de Hamburgse derby hebben de twee teams elkaar slechts 109 keer ontmoet. Slechts 16 keer op het hoogste niveau. Het algemene record spreekt duidelijk in het voordeel van de ploeg die in het Volksparkstadion voor meer dan 50.000 toeschouwers speelt - HSV heeft 69 derby's gewonnen, St. Pauli 24.

Lange tijd waren de blauwzwarten de enige ploeg die nooit de topklasse verliet sinds de Bundesliga werd opgericht. De bijnaam van de club was dan ook de 'Dinosauriërs' en er hing een klok in het stadion van HSV om de tijd in de hoogste klasse te meten.

In 2018 degradeerde HSV echter en werden de twee Hamburgse clubs plotseling rivalen in een divisie lager.

Sinds het seizoen 2018/19 probeert HSV tevergeefs een comeback te maken. Hoewel ze er in geen van hun vijf pogingen ver vanaf hebben gezeten, wordt hun pad vaak gekruist door St. Pauli, dat de laatste jaren in de lift zit qua resultaten. De Hamburgse derby is ook een sportieve rivaliteit geworden. De resultaten van de meest recente wedstrijden zijn daar het bewijs van.

De 110e derby tussen St. Pauli en HSV vindt plaats in de geweldige en authentieke sfeer van het Millerntorstadion op vrijdag 1 december om 18:30.