De eerste helft van de eerste helft verliep wel een beetje zoals velen hadden verwacht. Manchester City begon voortvarend en binnen drie minuten dook Erling Haaland op voor Inter-doelman André Onana. De vlag ging echter ook omhoog voor buitenspel. Bernardo Silva kreeg daarna de beste kans in de openingsfase, maar er zat net niet genoeg effect aan de bal om in de linkerbovenhoek te belanden.
Grote kansen bleven vervolgens uit en Inter was misschien nog wel de gevaarlijkste ploeg met enkele uitbraken. De ploeg van Filippo Inzaghi was feller en het tempo bij City lag net even te laag. Met name doelman Ederson en verdediger John Stones maakten daarnaast een zenuwachtige indruk, wat een paar keer onverwacht gevaar opleverde.
Kevin De Bruyne
Ondanks de speldenprikjes van Inter bleef het wachten op de Noorse superspits Haaland. Hij was na de openingsfase onzichtbaar, maar in de 27e minuut dook hij opeens op voor Onana, die goed het oog op de bal hield en uitstekend redde. Even daarna probeerde Kevin De Bruyne het van afstand, maar ook hier was de Kameroener bij de pinken. De oud-doelman van Ajax schijnt in de belangstelling Chelsea te staan.
Terwijl De Bruyne geblesseerd het veld moest verlaten voor Phil Foden veranderde er weinig aan het wedstrijdbeeld. Het balbezit was grotendeels voor City (63%), maar daar kwam maar weinig rendement uit voort. Dat gold overigens ook voor Inter, dat zelfs wanneer het rond de zestien van hun tegenstander opdook erg behoudend bleef spelen.
Daarmee was na 45 minuten de conclusie gerechtvaardigd dat vooralsnog Pep Guardiola geen plan had voor de stugge manier van spelen die iedereen had zien aankomen bij de Italianen.
Tweede helft
Na rust was de eerste grote kans voor Inter. Na niet voor de eerste keer gepruts in de verdediging van City kon Lautaro Martinez het beste de bal voorgeven, maar hij ging voor eigen succes en stuitte op Ederson. In de nastoot leek City op weg naar gevaar, maar Nicolò Barella gebruikte de noodrem en kreeg geel. Eindelijk besloot de Engelse kampioen het tempo wat omhoog te gooien en in de 68e minuut viel de bevrijdende 1-0.
Een afvallende bal kwam zomaar voor de voeten van Rodri en die liet andermaal zien over een geweldig schot te beschikken. Het ging zo snel dat Onana niet eens een poging tot redden kon doen. De openingstreffer bleek ook het startsein tot een leukere fase. Federico Dimarco raakte met een kopbal de lat en Lukaku zag in de 73e minuut een schot gestopt worden door Ederson. Een snelle gelijkmaker was hier mogelijk geweest.
Kansen niet afgemaakt
Maar wanneer je de paar kansen die je creëert niet afmaakt wordt het een lastig verhaal. Dat gevoel lag als een deken over de slotfase. Inter oogde vermoeid terwijl City juist nog wat over leek te hebben. Toch zette de ploeg uit Milaan nog aan in de laatste minuten en Lukaku mocht in de 88e minuut helemaal vrij inkoppen op zo’n twee meter van de doellijn. De bal ging echter via de knie van Ederson en een verdediger achter voor een corner.
Die leidde tot niets, maar in de 95e minuut volgde een herkansing. In een kluw van spelers kon iemand in een donkerblauw shirt zijn hoofd tegen de bal krijgen, maar ook hier stond Ederson op de goede plek. De Braziliaanse keeper groeide daarmee na een wankele start uit tot één van de sterren in deze zege voor momenteel het beste team ter wereld. Daarmee verzuimde Inter de paar grote kansen die het kreeg af te maken en dat kwam ze duur te staan. De Champions League en treble zijn voor Manchester City.
