Toen Luis Enrique in 2015 de Champions League won met Barcelona, kon hij het zich veroorloven om MSN (Messi, Suarez en Neymar) op te stellen en te wachten op een bevlieging. Met Andrés Iniesta, Sergio Busquets en Ivan Rakitic aan de aftrap en Xavi en Rafinha op de bank, kon hij het zien aankomen. De jaren zijn voorbij gegaan, Barça heeft niets gewonnen op Europees niveau en PSG vraagt zich nog steeds af of ze de hindernissen kunnen overwinnen die hen in de weg staan om die vermaledijde beker te winnen.
Zonder echt moeilijk te zijn, is de groep van PSG zwaar, wat in het verleden niet altijd het geval is geweest. Maar ze kunnen zichzelf tenminste al vroeg testen tegen ambitieuze clubs. Na een overwinning op Borussia Dortmund en een teleurstellend verlies tegen Newcastle is het tijd om Milan, de halve finalist van vorig seizoen, te verwelkomen. Met slechts 2 punten moeten de Casciavit hun tegenstanders vanavond op zijn minst afremmen. En het wedstrijdprogramma is niet in hun voordeel: na een 1-0 nederlaag tegen Juventus in het San Siro afgelopen zondag, komt deze reis naar het Parc des Princes net voor een duel met Napoli. Desondanks zijn ze natuurlijk wel gewoon de nummer twee van de Serie A en Stefano Pioli is niet bepaald het type coach dat makkelijk te sturen is.
Is 4-3-3 de enige haalbare optie?
Hij zag natuurlijk Newcastle tegen PSG en het collectieve falen van de Parijzenaars. Het 4-2-4-systeem was een regelrechte ramp. Het middenveld werd overrompeld, de aanvallende cohesie was beperkt, met Kylian Mbappé lusteloos, en de defensieve terugtrekking was een saloondeur waardig. Luis Enrique begon met een 4-3-3 formatie tegen BVB, met Vitinha, Manuel Ugarte en Warren Zaire-Emery op het middenveld en Mbappé voorin met Ousmane Dembélé op rechts en Randal Kolo Muani in het centrum. Op St James' Park werd het evenwicht verstoord door de oververtegenwoordiging van de voorwaartsen met de toevoeging van Gonçalo Ramos aan dit Franse trio, waardoor het middenveld uitgehold werd en Vitinha naar de bank verdween. De Asturiër wachtte zelfs lang tot Lucas Hernandez in de 56ᵉ minuut de achterstand verkleinde (3-1) voordat hij twee wissels doorvoerde, positie voor positie (Bradley Barcola voor Kolo Muani in de 57ᵉ, Vitinha voor Ugarte in de 64ᵉ).
Na die afstraffing keerde de Parijse coach terug naar een 4-3-3 formatie tegen Rennes, waar PSG na een moeizame eerste 20 minuten de leiding nam en won in Roazhon Park (3-1). Tegen Strasbourg (3-0) innoveerde Luis Enrique opnieuw en roteerde hij zijn 4-4-2 formatie, met Vitinha en Fabián Ruiz op het middenveld, Barcola op links en Kang-In Lee op rechts, en Mbappé en Ramos voorin. Het is moeilijk om de echte waarde van deze formatie te kennen, gezien de zwakte van de tegenstander. Het was echter succesvoller dan in Clermont (0-0), vlak voor de reis naar Engeland, waar Dembélé rechts op het middenveld begon en RKM in de aanval.
De belangrijkste vraag is nu of PSG dit seizoen veel speelruimte heeft. Heeft Luis Enrique geen andere keuze dan een driemansmiddenveld op te stellen met de onveranderlijke Vitinha, Ugarte en Zaire-Emery? In de Champions League lijkt dat een must. Daarom moeten er verschillende spelers op de bank blijven. Hoewel de voormalige Roja-coach graag een grote selectie heeft om rotatie en herstel te stimuleren, kan dit ook problemen opleveren voor het management. Aangezien Mbappé onaantastbaar is, zijn er nog maar twee startplekken voor Dembélé, Ramos, Kolo Muani, Barcola, Lee en Marco Asensio. Balans op het veld versus balans in de kleedkamer: welke kant gaat het op?