De twee spelers op wie de hoop van de natie rust, zijn uitgerekend de twee jongste spelers in de selectie: Jamal Musiala en Florian Wirtz, allebei geboren in 2003 en pas 21 jaar oud, hebben in deze eindronde allebei indruk gemaakt met hun intelligentie, finesse en doelpogingen. Met hun cijfers bewijzen ze dat ze terecht de rijzende sterren zijn die heel Europa in vervoering brengen.
Twee jonkies in een ervaren team
Julian Nagelsmann gebruikte dezelfde basisopstelling in de eerste twee wedstrijden van deze EK-eindronde en vertrouwde voornamelijk op ervaren spelers. De laatste wedstrijd tegen Hongarije had de basiself een gemiddelde leeftijd van 29 jaar en 27 dagen, bijna dezelfde leeftijd als op het EK van 24 jaar geleden (2000 tegen Roemenië, 30 jaar en 86 dagen).
Musiala en Wirtz, die allebei nog speelgerechtigd zouden zijn voor het nationale U21-team, vallen duidelijk op in dit collectief - de volgende speler in leeftijd in de basiself is Kai Havertz, ook deel van de Duitse aanval met zijn 25 jaar. Met 33 jaar brengt Ilkay Gündogan de nodige ervaring in de het verdedigende blok.
Nagelsmanns mix van oud en jong loonde al vroeg in de openingswedstrijd tegen Schotland: zowel Wirtz als Musiala legden de bal in het net en schreven daarmee geschiedenis: de eerste keer dat twee 21-jarigen voor hetzelfde land scoorden in een EK-wedstrijd.
Naar het wedstrijdcentrum: Zwitserland-Duitsland
Wirtz: de spil van de club en de nationale ploeg
Op zo'n jonge leeftijd kan Florian Wirtz al zeggen dat hij onderdeel van van een historisch seizoen op clubniveau. Bayer Leverkusen werd de eerste club in de Bundesliga die een heel seizoen zonder nederlaag bleef, won de DFB-Pokal voor de tweede keer in de clubgeschiedenis (na 1993) en bereikte ongeslagen de finale van de UEFA Europa League.
Met 37 doelpunten in 49 competitiewedstrijden (18 goals en 19 assists) was hij de topscorer van Leverkusen. Zijn 19 assists vormden de beste cijfers van alle spelers in de vijf grootste competities van Europa. Geen enkele andere speler scoorde 16+ goals en 16+ assists, zoals hij dat deed.
Wirtz maakte zijn debuut in de nationale ploeg onder Hansi Flick in september 2021. Zijn eerste doelpunt maakte hij echter pas in maart 2024 onder Julian Nagelsmann in een oefenwedstrijd tegen Frankrijk. Na slechts 7 seconden was dit het snelste doelpunt in de geschiedenis van de Duitse interlands.
Op het huidige EK scoorde hij vervolgens het eerste doelpunt van het toernooi in de openingswedstrijd en werd hij met 21 jaar en 42 dagen de jongste Duitse doelpuntenmaker op een EK-finale. Een man voor de geschiedenisboeken:
Musiala's definitieve doorbraak in het Duitse shirt
Terwijl Wirtz het WK 2022 miste vanwege een gescheurde kruisband, begon Musiala alle drie de groepswedstrijden in Qatar en liet hij flitsen van zijn kunnen zien. Hij scoorde echter geen doelpunt en kon de vroege aftocht van Duitsland niet voorkomen, ook al was hij één van de beste spelers van zijn team.
Tijdens de huidige eindronde lijkt zijn rol in het Nagelsmann-systeem hem op het lijf geschreven, want hij scoorde in beide wedstrijden en werd de eerste speler die de grens van twee doelpunten doorbrak tijdens dit EK. Hij scoorde daarmee ook evenveel doelpunten als in zijn eerste 29 optredens in het shirt met de adelaar op de borst.
Musiala is een speler die risico in zijn spel legt en is moeilijk te bespelen voor tegenstanders. Als hij eenmaal op dreef is, is hij bijna niet te stoppen met zijn tempo en dribbelkunsten. Hij ging 14 keer één op één op dit EK. Dat is een duidelijk record voor Duitsland en wordt alleen overtroffen door Nico Williams (16) van Spanje.
Wervelwinden in de aanval
Als je de heatmaps van Wirtz en Musiala op dit EK bekijkt, wordt duidelijk dat de twee de aanvallende alleskunners zijn. De actieradius van beide spelers bevindt zich bijna uitsluitend op de helft van de tegenstander en laat zien hoe vrij ze zich in de gevarenzone rond de zestien bewegen en zo de tegenstanders in verwarring brengen.
Het is dan ook geen verrassing dat Musiala de speler op dit EK is die de meeste passes in het aanvallende derde van het veld heeft gemaakt (51% succesvol - 39 van de in totaal 77), terwijl Wirtz ook in de top-10 van het toernooi staat (45% - 37 van de 83). Hun actieradius en deelname aan het veldspel is dus duidelijk gedefinieerd. Ook al interpreteren ze allebei hun rol met de bal aan de voet op een heel unieke en creatieve manier.
Gegarandeerd succes voor de Mannschaft?
Wirtz leidde Leverkusen als aanvalsstrateeg naar de eerste kampioenstitel in de clubgeschiedenis. Musiala schoot Bayern München een jaar eerder op het nippertje naar het kampioenschap met zijn doelpunt tegen 1. FC Köln. Ondanks hun jonge leeftijd namen beide spelers al veel verantwoordelijkheid op zich binnen hun clubteam en stonden ze volledig paraat op momenten dat er veel op het spel stond. Bovendien zitten ze allebei al een paar jaar in het profvoetbal, hebben ze hun sporen al verdiend en laten ze zich toch niet afleiden van hun spel.
Als Wirtz en Musiala erin slagen hun huidige vorm vast te houden en een sleutelrol blijven spelen in het nationale team, maakt de Mannschaft een goede kans op de eerste titel op eigen bodem in 50 jaar. De laatste keer dat Duitsland een titel won op eigen bodem was in 1974 tegen Nederland in het Olympisch Stadion van München.
Dit jaar vindt de finale plaats in het Olympisch Stadion van Berlijn. Dezelfde locatie waar Wirtz op 25 mei van dit jaar met Leverkusen de DFB-Pokal won na de overwinning in de finale op 1. FC Kaiserslautern. De Duitse fans hopen dat dit beeld nu herhaald wordt op de finaledag, zondag 14 juli, met de Henri Delaunay Cup als hoofdprijs. Er zijn echter nog een paar hordes te nemen voor het zover is.
