Je kunt het een bondscoach niet kwalijk nemen dat hij bij de achtste finale van het EK een nederlaag leed tegen het machtige Duitsland. Denemarken streed voor wat het waar was in de Duitse storm die over het Westfalenstadion raasde na twee noodlottige minuten die grote vraagtekens zetten bij de legitimiteit van de VAR.

Maar Denemarken had eigenlijk helemaal niet bij de laatste-16 moeten zitten. Niemand had van tevoren gedacht dat Denemarken om de eerste plaats in Groep C zou strijden. Maar toen de kans zich aandiende om de route naar het hol van de leeuw in het Westfalenstadion te vermijden, greep Hjulmand die niet.

Het laatste half uur tegen Slovenië en Servië bezegelde het Deense lot. Wat een meedogenloze jacht op de overwinning had moeten zijn, veranderde in doelloze trucjes over het veld en wanhopig verdedigen om er maar door de tijd heen te komen. Waar was de veerkracht, creativiteit en wil om bloed te vergieten voor Denemarken, die we bij de vorige eindrondes nog zagen?

Kasper Hjulmand werd geprezen als redder toen hij in juni 2019 werd aangesteld als de nieuwe Deense bondscoach, een jaar voordat Åge Hareide opstapte. Hij was de voor de hand liggende keuze omdat hij eerder het type voetbal heeft vertegenwoordigd dat de Deense voetbalziel kenmerkt. Aanvallend, creatief en goed georganiseerd.

We hebben hem dat al eerder zien leveren voor FC Nordsjælland, en we hebben het ook gezien tijdens de EK-eindronde van 2021 en de WK-kwalificatiewedstrijden richting Qatar. Hij heeft niet alleen geholpen om de voetbalkoers te bepalen, maar hij heeft ook geholpen om de natie weer rond het nationale team te scharen, want we houden van Kasper Hjulmand. Hij is innemend, blij en niet bang om de moeilijke vragen van de pers te beantwoorden.

Maar het verlangen om aan te vallen is vervangen door de angst om te verliezen. Al dat enthousiasme om een nationale ploeg samen te stellen die de natie enthousiast zou maken, waarover hij naar verluidt lange gesprekken voerde met Peter Møller en Kenneth Reh, veranderde op een gegeven moment in bezorgdheid over de vraag of hij de doelstellingen wel kon waarmaken toen de resultaten uitbleven en de pers begon te graven in zijn dubieuze handelingen.

Hij heeft gezocht naar de magie die Denemarken in de zomer van 2021 beroerde, maar heeft altijd gezocht naar de veilige keuzes, niet naar vernieuwing in een nationale ploeg die een schrijnend gebrek aan inspiratie heeft. Niets gewaagd, niets gewonnen. Zijn moed liet hem in cruciale situaties in de steek en dat zou op zijn professionele grafsteen geschreven moeten worden als de Deense voetbalbond DBU hopelijk besluit om hem na het EK te bedanken voor bewezen diensten.

In het Westfalenstadion ging kapitein Hjulmand ten onder met een schip dat al lek was door zijn ongepaste gedrag. En zo'n schip stuur je niet de storm in...