Didier Deschamps zal inzien dat België geen eenvoudige tegenstander is. Sterker nog, het is veruit het team waar Les Bleus het vaakst tegen hebben gespeeld in hun geschiedenis: 75 keer, ruim voor Zwitserland en Italië met 39 onderlinge duels. Frankrijk is voor de Belgen ook het land waar ze het vaakst tegen hebben gestreden. België is voor de Fransen tevens het land waar ze het vaakst hebben gewonnen, met een totaal van 26 overwinningen.
Frankrijk heeft ook de beste staat van dienst tegen België op eindtoernooien: vier wedstrijden, vier overwinningen, waaronder een 1-0 zege in de halve finale van het WK van 2018, die altijd een trauma zal blijven voor de Rode Duivels en hun voormalige doelman Thibaut Courtois.
Het komt allemaal terug
De tijd voor revanche is dus aangebroken. De ploeg van Kevin De Bruyne is er meer dan ooit klaar voor om het goed te maken, na een teleurstellende tweede plaats in de groepsfase, net als Frankrijk, dat voor het eerst onder Deschamps niet bovenaan eindigde in de poule. Uiteindelijk schitterde geen van beide ploegen tijdens de eerste ronde van dit EK. In de confrontatie treffen de twee teams met de laagste verhouding van schoten die werden omgezet in doelpunten van de zestien ploegen die doorgingen elkaar.
4,2% van de doelpogingen van beide landen leverden een treffer op, oftewel twee doelpunten uit 48 schoten. Het is ook de moeite waard om te onthouden dat de mannen van Deschamps scoorden dankzij een eigen doelpunt van Oostenrijk en een penalty van Kylian Mbappé tegen Polen, terwijl de doelpunten van België alleen tegen Roemenië vielen, via Youri Tielemans en De Bruyne.
Belgische en Franse fans zaten meer dan eens hun handen in het haar tijdens de groepsfase. Niet omdat hun team geen balbezit kon krijgen, maar omdat ze niet echt wisten wat ze ermee moesten doen. Frankrijk had 113 balaanrakingen in het vijandelijke strafschopgebied tijdens de eerste ronde, een persoonlijk record, waaronder 57 in hun wedstrijd tegen Polen, een nieuw record sinds Opta begon met het analyseren van het EK in 1980. België staat op de vierde plaats met 95 balcontacten.
Op individueel niveau domineert Jeremy Doku (29) deze categorie, terwijl Romelu Lukaku, derde (23), Mbappe, vierde (21), voorblijft. Opmerkelijk is dat de Belgische aanvaller zijn doelpuntenrekening nog niet heeft geopend ondanks dat hij al tien schoten loste, het hoogste totaal na de twaalf doelpogingen van Cristiano Ronaldo, die ook nog niet heeft gescoord in dit stadium van de competitie.
Uiteindelijk hadden Les Bleus het grootste negatieve verschil tussen doelpunten en verwachte doelpunten (-3,9 - wat betekent dat ze vier doelpunten meer 'hadden moeten' maken), terwijl de Rode Duivels het op twee na grootste verschil hadden (-2,3). Deschamps en de Belgische coach Domenico Tedesco weten dus waar ze zich op moeten richten tussen nu en maandagavond.
Kalm achterin
Terwijl het aanvallende spel van beide ploegen nog niet optimaal verloopt, ziet het er achterin een stuk stabieler uit. Met elk twee clean sheets, alleen Spanje is beter met drie, en slechts één tegendoelpunt, heeft de verdediging veelbelovende dingen laten zien. Ook al werden ze nog niet écht op de proef gesteld, dat moet gezegd worden.
De schoten van de tegenstanders van Frankrijk en België hadden een verwachte doelpuntenwaarde van respectievelijk 2,4 en 2,3, een van de vijf laagste totalen van de eerste ronde van dit toernooi.
De meeste actie van de mannen van Deschamps en Tedesco vond plaats op het middenveld. Frankrijk viel vooral op door hun goede historie. Het won in totaal 59% van de westrijden in de groepsfase. Dat is het hoogste percentage, ruim voor België dat met 51% op de elfde plaats staat. De Belgen toonden it EK wel hun vermogen om balbezit te houden, met het op twee na beste percentage (59%).
Op de vleugels was het bijzonder druk, vooral aan de Franse kant, waardoor de vleugelverdedigers, die weinig te doen hadden in de verdediging, zich konden bemoeien met de aanval. Daardoor kwam 79% van de Franse aanvallen van links (42%) of rechts (37%) in plaats van centraal.
Jules Koundé was zeer aanvallend op de rechterflank en voltooide vijf eindpasses voor een schot in de eerste ronde, het op twee na beste totaal voor een verdediger. Maar hij had een groot gebrek aan succes, zoals blijkt uit zijn acht voorzetten, waarvan geen enkele een medespeler vond.
Een strijd om de linies te doorbreken
De sleutel ligt misschien wel op het middenveld en het vermogen om de gevestigde linies van de tegenstander te doorbreken. De Fransen zullen De Bruyne goed in de gaten moeten houden, die in de groepsfase elf passes tussen de linies op zijn naam heeft staan, een aantal dat alleen door Joshua Kimmich (13) wordt overtroffen. Niet ver daarachter staat Tielemans (6) op de vijfde plaats, vlak achter een zekere Mbappé (7).
Eén connectie in het bijzonder om in de gaten te houden aan de Belgische kant is die tussen hun aanvoerder en Doku. De Bruyne leverde een recordaantal van vijf lijnbrekende passes naar zijn Manchester City-teamgenoot. En wat, zoals we al zeiden, valt de aanvallende bijdrage van de Franse vleugelverdedigers niet te onderschatten. Mbappé is immers de volgende op de lijst met vier lijnbrekende passes naar Theo Hernandez (evenals vier van Tielemans naar Timothy Castagne). Zoals je kan opmaken uit de data, ligt de nadruk aan beide kanten op de breedte.
Het zal zeker aankomen op de kleine details en het zou goed kunnen dat de wedstrijd langer gaat duurt dan 90 minuten. Wat dat betreft heeft Frankrijk meer evraring met extra tijd. De Fransen hebben al vijftien keer een verlenging gespeel in grote eindtoernooien, meer dan twee keer zoveel als België (6). Maar Les Bleus zijn vier keer uitgeschakeld via strafschoppen, waarvan drie keer onder Deschamps.