Na een langzame (echt langzame) en gestage start in Duitsland deze zomer, zijn de Three Lions op de een of andere manier bij de laatste vier beland en beginnen ze eindelijk wat tekenen van leven te vertonen.
De strafschoppenserie tegen een koppig en getalenteerd Zwitsers team heeft de onzekerheid en verdeeldheid onder de fans van Engeland een beetje weggenomen. De meeste supporters staan nu weer te popelen om achter de spelers te gaan staan, die weer een uitstekende kans hebben om zilverwerk in de wacht te slepen.
Afgezwakte favorietenrol
Ook al is hun favorietenrol van voor het toernooi wat is afgezwakt, heeft Engeland een goede uitgangspositie om de finale te halen als ze een Nederlandse ploeg met indrukwekkend defensief talent en boeiende jonge aanvallers verslaan.
Dat gezegd hebbende, de laatste wedstrijd van Engeland en de vorige reeks van zwakke wedstrijden roepen nog steeds een paar vragen op die beantwoord moeten worden tussen nu en 21.00 uur vanavond.
Kane naar de bank?
Het is ongelooflijk dat dit een echte vraag is, maar veel supporters en media twijfelen aan de huidige vorm en effectiviteit van aanvoerder en all-time topscorer Harry Kane.
Dat is eigenlijk gek, aangezien hij net de Europese Gouden Schoen heeft gewonnen (d.w.z. de topscorer van alle Europese topcompetities) met een totaal van 36 doelpunten na zijn eerste seizoen in de Bundesliga met Bayern München.
Helaas heeft Kane die magische touch niet echt meegenomen naar het toernooi in Duitsland. De talisman van Engeland heeft slechts twee keer gescoord in zijn vijf wedstrijden, en die goals kwamen in de groepswedstrijden tegen Denemarken en Slowakije.
Bovendien moet je je afvragen of de voormalige speler van de Spurs zijn rugblessure wel helemaal te boven is. De aanvaller viel in de verlenging tegen Zwitserland uit en haalde de penalty's niet eens.
Velen beweren dat het systeem onder Southgate en de aanvallende talenten van Phil Foden en Jude Bellingham helemaal niet in het voordeel van Kane spelen.
Veel van Kane's succes is te danken aan het feit dat hij diep gaat en snelle vleugelspelers voorbij hem laat lopen. Hierdoor kan hij vaak een subtiele pass geven voordat hij terug sluipt naar de gevaarlijke posities om een beslissende pass te ontvangen.
Tijdens het grootste deel van het EK leek Engeland moeite te hebben om de verdediging binnen te dringen, kwam het zelden achter de linie en slaagde het er vaker niet dan wel in om kansen voor de aanvallers te creëren.
Is het tijd om de grootste doelpuntenmaker die Engeland ooit heeft gehad te laten vallen ten gunste van de snelheid van Ollie Watkins van Aston Villa, of de kracht van Ivan Toney?
Nee, doe niet zo dom.
Kane is een speler voor grote wedstrijden en is in staat om te scoren, zelfs als hij niet op zijn best is, en bovenal is hij de leider van dit team op het veld. Maar hulde aan Southgate voor het feit dat hij in de laatste wedstrijd inzag dat zijn sterspits fysiek op was en het lef had om hem te vervangen voor een penalty waarvoor Kane zou zijn aangetreden.
Twee man in de spits?
Ligt het antwoord op meer doelpunten en meer mogelijkheden voor Kane in weer een systeemwijziging?
Southgate leek te buigen voor de druk van buitenaf tegen Zwitserland door de 4-2-3-1 formatie die hij had gebruikt te veranderen om zo het gevecht aan te gaan met de 5-2-2-1 van de Zwitsers.
Dit werkte uiteindelijk prima, want de Three Lions smoorden elke dreiging de kop in, speelden man tegen man en domineerden het balbezit de hele wedstrijd.
Het zal nu waarschijnlijk anders gaan, omdat Nederland niet bang is om aan te vallen en van plan is om druk op Engeland te zetten in plaats van achterover te leunen en druk op te vangen.
Betekent dit dat het tijd is voor een nieuwe verandering? Misschien de oude, vergeten Engelse klassieker 4-4-2 afstoffen, of zelfs een 3-5-2, en Toney inzetten om de boel vast te houden en Kane vrij te laten, of Watkins om van hem vandaan te spelen?
Op papier zou het kunnen werken, hoewel twee man voortin tegenwoordig niet de meest modieuze optie is voor topteams en het zou betekenen dat je een belangrijke aanvallende middenvelder moet opofferen.
Toch, tegen een Nederlandse achterhoede die zo sterk is dat Bayern's Matthijs de Ligt en Tottenham's Micky van de Ven moeite hebben om erin te komen, zouden beide ideeën voor wat verwarring kunnen zorgen. Je zou zelfs Jude Bellingham samen met hem in de spits kunnen zetten, wat leuk zou kunnen zijn om naar te kijken.
Shaw gebruiken?
Southgate's grote risico bij de selectie in de aanloop naar het EK was zijn keuze voor linksback Luke Shaw.
De speler van Manchester United is de enige erkende speler op die positie in de selectie en speelde sinds februari niet meer in een wedstrijd na weer een seizoen vol blessureleed.
Hij ging er echter toch voor en hoopte misschien de full-back eerder te kunnen gebruiken dan in de kwartfinale, toen hij tijdens de verlenging in het veld kwam.
Tot nu toe heeft Kieran Trippier van Newcastle die leegte opgevuld, en hoewel hij geen fouten heeft gemaakt, is het duidelijk dat tegenstanders het gemunt hebben op de rechtsvoetige Trippier, en Engeland is niet effectief geweest in aanvallen langs die kant.
Voor het eerst in het toernooi veranderde dat tegen Zwitserland.
De introductie van Shaw in de 78e minuut zorgde meteen voor de broodnodige balans in de achterhoede, en plotseling leek Engeland op de ploeg waarvan iedereen aan de andere kant van de plas hoopte dat ze zouden presteren tijdens dit EK.
Nog beter, hij zag er fit uit, kwam naar voren, verdedigde goed en kwam ongeschonden uit de strijd tijdens zijn 43 broodnodige minuten op het veld.
Is dit het moment om hem in te zetten tegen een Nederlandse ploeg met gevaarlijk aanvalstalent op de vleugel, in het bijzonder Steven Bergwijn van Ajax, die op een goede dag alle verdedigers het leven zuur kan maken.
Met nog maar maximaal twee wedstrijden te spelen, is dit zeker het moment voor Shaw om te starten en te kijken of hij Engeland kan helpen om vanaf het begin meer initiatief te nemen in wedstrijden.
Guehi of Konsa?
Nu veel van de uitblinkers van Engeland het grootste deel van het toernooi tot nu toe niet hun beste vorm hebben laten zien, zijn er veel positieve punten te halen uit twee van de minder aansprekende namen die in de verdediging staan.
Tot aan zijn schorsing wegens gele kaarten, die hem uitsloot van het duel met Zwitserland, was Crystal Palace-verdediger Marc Guehi een van de uitblinkers van het team. Hij liet constant zijn onverzettelijke spel zien en zorgde op zijn best voor wat zenuwen bij de supporters, door wat kleine slippertjes.
Velen vreesden dat zijn afwezigheid een grote dreun zou zijn in de kwartfinales, maar Aston Villa-speler Ezri Konsa greep zijn kans en vulde de leegte naadloos in met een net zo dominante vertoning achterin. een zelfverzekerd optreden dat bijna alle aanvallende dreigingen die hij tegenkwam in de kiem smoorde.
Omdat beide spelers de afgelopen weken zelden een fout hebben gemaakt, moet Southgate een beslissing nemen over wie er tegen Oranje mag spelen, waarbij Guehi waarschijnlijk terugkeert in de basisopstelling ten koste van Konsa.
Maar het is een prettig vraagstuk voor de bondscoach en hij weet tenminste dat hij een in vorm verkerende Konsa kan gebruiken als dat nodig is.
Palmer in plaats van Foden?
Een van de grootste discussiepunten in de aanloop naar het EK was hoe Southgate Bellingham en Foden in hetzelfde team kon plaatsen, wat griezelig veel leek op de grimmige tijden van de vraag of Frank Lampard en Steven Gerrard ooit samen konden functioneren.
Toen blonk er ene Cole Palmer uit bij Chelsea, met name aan het eind van het seizoen, en werd dat gesprek nog lastiger.
Terwijl Jude's positie in de basiself onbetwistbaar zeker is, heeft Foden af en toe moeten zwoegen in een systeem dat niet zo goed bij hem lijkt te passen als het systeem dat Pep Guardiola zo efficiënt toepast bij Manchester City.
Na het winnen van de prijs voor Premier League Speler van het Seizoen tipten velen de 24-jarige speler om dit toernooi te schitteren, maar helaas is hij relatief ineffectief. Foden heeft moeite om aan de bal te komen en begint, met toenemende frustratie, zijn kansen te verprutsen.
Palmer daarentegen zag eruit als een bedreiging wanneer hij betrokken was in het aanvalsspel en als hij meer tijd krijgt, zou hij degene kunnen zijn die de verdediging van de tegenstanders kan openbreken op de manier die de fans van Engeland hoopten.
Er valt veel te zeggen over de vermoeide benen van Palmer, maar hij zag er ongelooflijk dynamisch uit toen hij werd ingebracht in de wedstrijden tegen Slovenië, Slowakije en Zwitserland.
Hij is ook nuttig bij standaardsituaties en zijn kalme strafschop tegen de Zwitsers zal zeker hebben geholpen voor het toch al hoge zelfvertrouwen.
Palmer is duidelijk de speler in vorm en hij vindt op dit moment veel betere manieren om wedstrijden te beïnvloeden dan Foden, dus misschien doet Southgate er goed aan om het voormalig City-product vanaf het begin in te zetten.
Minuten voor Gordon en Wharton?
Er komt een moment in het toernooi dat de kramp eerder begint toe te slaan dan normaal, zelfs voor topsporters zoals de hedendaagse voetballers.
Vijf of zes wedstrijden in drie weken met een dergelijke intensiteit is genoeg om zelfs de fitste atleten onderuit te halen en het is een klein wonder dat Engeland geen grote blessureproblemen of fitheidsproblemen heeft, of in ieder geval geen die publiekelijk bekend zijn gemaakt.
Een paar namen in de selectie hebben nog geen minuten op het veld gekregen. Natuurlijk zullen reservekeepers Aaron Ramsdale en Dean Henderson waarschijnlijk niet in actie komen, tenzij er iets ergs gebeurt met nummer één Jordan Pickford, hoewel het tweetal, als we de berichten mogen geloven, de Everton-keeper voorbeeldig hebben gesteund.
Lewis Dunk van Brighton en Joe Gomez van Liverpool staan ook in de coulissen te wachten, maar hebben een grote achterstand op Guehi, Konsa, John Stones en misschien zelfs Kyle Walker als het gaat om de plekken in de centrale verdediging.
Maar een paar namen springen eruit op het middenveld, en afhankelijk van het tactische scenario waarin Southgate zich kan bevinden tegen Nederland, kunnen zij nog steeds iets anders bieden.
Anthony Gordon heeft al een paar minuten op het veld gestaan, toen hij pas heel laat inviel tijdens de laatste loodjes van de wedstrijd tegen Slovenië. Zijn frisheid zou belangrijk kunnen zijn als Engeland een nieuwe aanvallende dreiging of een injectie met snelheid nodig heeft op beide flanken.
De vleugelspeler van Newcastle biedt doelpunten en assists en blijft een waardevolle aanvulling, vooral voor vermoeide benen in een verlenging.
Dan is er nog de joker in de selectie: Adam Wharton van Crystal Palace.
De 20-jarige speler heeft slechts 15 optredens in de Premier League en één recente cap op zijn naam staan, maar de jonge middenvelder heeft laten zien dat hij op dit niveau thuishoort met volwassen optredens en vaak uitmuntend positiespel op het centrale middenveld.
Hij kan de sleutel zijn om Engeland te helpen de wedstrijd uit te spelen door de bal vast te houden en simpele, door balbezit gedreven passes te geven die zijn ploeg over de streep kunnen helpen. Maar dat is allemaal als, afhankelijk van het script.
