In dit uitgebreide en exclusieve interview gaat Genreau, tegenwoordig actief bij Ligue 1-club Toulouse, in op zijn ervaringen in de Australische interlands met zowel het seniorenteam als het Olympisch team, zijn mening over de groei van de A-League en de ups en downs van zijn tijd in Frankrijk na drie volledige seizoenen.
Laten we beginnen met Toulouse, we hebben dit seizoen nog niet veel van je gezien (slechts één optreden tegen Lyon in de 89e minuut in de zesde ronde) en je was vorig seizoen meerdere keren geblesseerd. Krijg je binnenkort speeltijd?
"Vorig seizoen begon ik goed, maar ik had een paar fysieke problemen. Tegen het einde voelde ik me beter en ik had een goed voorseizoen. Tot nu toe heb ik nog niet veel gespeeld, maar ik ben klaar om meer te spelen."
Je speelt zondag tegen de hekkensluiter Angers, is dat het juiste moment om de draad weer op te pakken?
"Ja, vooral omdat het een belangrijke wedstrijd is omdat we niet de beste start hebben gehad. Angers staat onderaan, maar het is nog steeds een goede ploeg. We spelen thuis en moeten winnen. Er is druk, maar het is het soort belangrijke wedstrijd dat elke speler wil spelen."
Wat is je relatie met trainer Carles Martínez Novell, gezien je situatie? Is het een dagelijkse dialoog of is het meer afstandelijk?
"Ik zat deze zomer in een bijzondere situatie. De directie vroeg me om te vertrekken, dus ik was op zoek naar een nieuwe club. Maar uiteindelijk vroegen ze me om te blijven omdat ik een heel goede voorbereiding had gehad. Toen veranderde alles weer."
"De transferzomer was moeilijk, maar ik ben er nog steeds en ik heb de afgelopen twee tot drie maanden hard gewerkt om in de basiself te komen. Op dit moment heb ik nog geen kansen gehad, maar in voetbal moet je geduld hebben, wachten en klaar zijn."
Jij was een van de architecten van de terugkeer van Toulouse naar Ligue 1. Destijds was de trainer Philippe Montanier, die in Spanje succes had met Real Sociedad. Is zijn trainerstijl vergelijkbaar met die van Novell?
"Het zijn twee heel verschillende mensen en twee heel verschillende trainers. Carles is heel tactisch, terwijl Philippe heel menselijk is. Bovendien lijkt Ligue 2 in niets op Ligue 1, zowel fysiek, mentaal als tactisch. En de club is een nieuwe weg ingeslagen sinds het winnen van de Franse beker. Het is heel moeilijk om de twee periodes met elkaar te vergelijken."
Is het moeilijker om een middenvelder te zijn als je wordt getraind door iemand die vroeger op de La Masia-academie van Barcelona werkte?
"Ja, dat is het zeker! Hij focust enorm op ons werk omdat de rol van de middenvelders essentieel is in de manier waarop hij het spel speelt. Hij vraagt je om goed na te denken voordat je de bal ontvangt, zodat je van tevoren weet wat je ermee gaat doen, en elk detail is belangrijk bij Carles."
"Ook al heb ik nog niet veel met hem gespeeld, ik leer veel dingen die me in de toekomst goed van pas zullen komen. Het is mentaal en fysiek veeleisend, het is dagelijks werk, maar het geeft veel voldoening om naar hem te luisteren."
Train je voornamelijk met de bal, inclusief fitness, of is dat apart? Ik kan me voorstellen dat er ook veel gebruik wordt gemaakt van video.
"We gebruiken elke dag video (lacht). Er zijn veel tactische analysesessies over onze laatste wedstrijd of ter voorbereiding op de volgende. Carles organiseert zijn trainingen met sessies die zijn afgestemd op de tegenstander. Elke oefening is belangrijk."
"Wat fitness betreft, als je het gevoel hebt dat je jezelf moet versterken, kun je na de training specifieke extra's doen. Het is een goede balans."
Je bent geboren in Parijs maar je bent een Australische international, dat is een zeldzaam geval. Wat is je familieverhaal?
"Mijn ouders zijn Frans, maar toen ze trouwden brachten ze hun huwelijksreis door in Australië en nadat ik geboren was, toen ik twee was, besloten ze daarheen te verhuizen. Ik groeide op in Australië maar we spraken thuis altijd Frans. Mijn ouders wonen er nog steeds en nu ben ik in Frankrijk beland (glimlacht)."
Is de Australische mentaliteit anders dan de Franse?
"Het is compleet het tegenovergestelde (lacht). Opgroeien in Australië is het beste voor een kind. Er is natuur, je speelt buiten, je wordt aangemoedigd en de mensen zijn blij en optimistisch. Als je een droom hebt, zeggen ze dat je erin moet geloven omdat alles mogelijk is als je niet opgeeft."
"In Frankrijk is het wat kritischer, negatiever en jaloerser. Het is een heel andere manier van denken."
Laten we het over Australië hebben. Je noemde de verschillen tussen Ligue 1 en Ligue 2, hoe zit het met het verschil tussen de A-League en Europa?
"Voordat ik naar Frankrijk kwam, speelde ik een jaar in Nederland (bij PEC Zwolle, red.) voordat ik een seizoen terugging naar de A-League. Toen ik naar Ligue 2 ging, ging het een stuk beter dan in de Australische competitie, en nog meer toen ik in Ligue 1 speelde."
"Ik dacht niet dat er een groot gat was tussen Ligue 2 en de A-League - de beste Australische teams konden meedoen in Ligue 2. Maar er is wel degelijk een gat tussen Ligue 2 en de A-League. Maar er is wel degelijk een verschil tussen Ligue 2 en Ligue 1, qua intensiteit, fysiek en techniek."
"Het niveau in de A-League is erg goed, maar wat ontbreekt is het enthousiasme van de fans en betere uitzendingen om het spel te laten groeien."
Het is waar dat voetbal niet de belangrijkste sport is in Australië. Kun je de verschillen beschrijven tussen de competities waarin je hebt gespeeld?
"In Frankrijk is het spel erg fysiek. In Nederland speel je meer voetbal en zetten de teams niet zo hard druk. In Ligue 2 wordt er harder gedrukt en Ligue 1 is erg tactisch. In de Eredivisie waren er veel jonge spelers, terwijl er in Frankrijk meer gevestigde spelers waren met veel ervaring."
Mis je de A-League?
"Ja, natuurlijk, en ik zou graag een keer terugkeren om daar te spelen, want ik mis Australië. Ik heb niet echt de tijd gehad om terug te gaan sinds ik in Frankrijk ben, zelfs niet toen ik bij het nationale team zat. Het is een bizar tempo en je hebt geen tijd om uit te rusten of iemand te zien. Ik wil mijn (18 maanden oude) zoon ook graag laten zien waar ik ben opgegroeid."
Je zat niet in de meest recente selectie van de Socceroos, maar volg je het Australische nationale team nog steeds op de voet?
"Absoluut, ik heb zelfs de wedstrijd tegen Japan (1-1) en ook tegen China (3-1) gezien."
"Ook al heb ik niet veel gespeeld, ik ben de afgelopen jaren toch vaak opgeroepen, dus ik heb veel tijd doorgebracht met de ploeg, vooral tijdens de kwalificatiewedstrijden voor het WK (2022). Uiteindelijk werd ik niet geselecteerd voor het WK en dat deed natuurlijk veel pijn. Ik werd ook niet geselecteerd voor de (2023) Asian Cup, maar die beslissing had meer met blessures te maken."
"Met het nationale team is het veel reizen. Het is meer dan 20 uur vliegen om erheen te gaan en je weet niet zeker of je wel speelt, zelfs als je voor je club speelt. Weggaan betekent ook dat ik het risico loop mijn plaats bij Toulouse te verliezen en nog harder moet werken om die terug te krijgen."
"Als je 10 tot 12 dagen weg bent en niet speelt, vergt dat veel van je, zowel fysiek als mentaal. En je verliest ritme. Maar je land vertegenwoordigen is natuurlijk het beste wat je kunt doen. Ik steun het team en hoop snel weer bij de selectie te zitten."
Je noemde iets dat vaak over het hoofd wordt gezien: De Aziatische confederatie is zo uitgestrekt dat het vermoeiend moet zijn om van de ene kant van het continent naar de andere te reizen.
"Dat is het lastigste deel. Als je in Europa bent, vertrek je zodra je competitiewedstrijd voorbij is voor anderhalve dag in het vliegtuig. Dan kom je aan, ga je twee dagen later naar de stad waar je speelt, kom je terug naar het basiskamp, ga je terug naar een ander land om de volgende wedstrijd te spelen en kom je weer terug naar Europa."
"Het vergt veel van je. En dan heb ik het nog niet eens over het klimaat, want je kunt in een heel vochtig of juist heel warm land spelen."
Hier is een vraag waar veel Australische fans over nadenken: wat is de juiste leeftijd om de A-Leauge te verlaten en voor een Europese club te tekenen?
"Dat hangt ervan af, vooral van je ambities. Je kunt heel goed in Australië blijven, in de Aziatische Champions League spelen en een prachtige carrière hebben. Maar als je naar Europa wilt, omdat het competitiever is en ook omdat je beter betaald wordt, dan weet ik niet of er een juiste leeftijd is."
"Je moet je vooral realiseren dat als je uit de A-League komt, je beter niet naar een te grote club kunt gaan. Nestory Irankunda (bij Bayern München) is een speciaal geval, maar (voormalig FC Utrecht-speler Daniel) Arzani heeft bijvoorbeeld een reeks huurbeurten gehad nadat hij naar Manchester City ging."
"Elk geval is anders, maar in mijn geval kwam ik naar een erg goede Ligue 2 club en kreeg ik meteen speeltijd. Je moet een bestemming kiezen waar je de kans krijgt om te spelen. Zonder te zeggen dat het makkelijk is, een contract krijgen in Europa is niet het moeilijkste gedeelte. Spelen, jezelf bewijzen en aan de kant blijven is iets anders."
Is het ook moeilijker omdat Australië niet als een 'voetballand' wordt beschouwd?
"Ja, en ook omdat het nationale team niet wordt gezien als een van de beste ter wereld. Als je uit de A-League komt, krijg je niet dezelfde kansen als een Spanjaard die van een bekende academie komt."
De A-League begint deze week. Houd je het in de gaten en kijk je naar je oude clubs Macarthur FC en Melbourne City?
"Ja, ik kijk altijd, vooral omdat de wedstrijden in Frankrijk 's ochtends of 's middags zijn en het gratis beschikbaar is op YouTube. Ik heb vorig seizoen zelfs naar de bekerwedstrijden van Macarthur gekeken."
Wat betreft de uitbreiding van de A-League, denk je dat er ruimte is voor nieuwe franchises?
"Ik denk het wel, want er worden kansen gecreëerd en er komen jonge spelers die op zoek zijn naar speeltijd op professioneel niveau. Het is belangrijk om meer teams te hebben."
"Het probleem is dat de stadions vaak halfleeg zijn, dus je kunt je afvragen of dat nut heeft, maar in werkelijkheid wel, want zo ontwikkel je meer spelers van een beter niveau."
"Je hebt echter goede stadions van de juiste grootte nodig, soms kleinere, en je moet ze vullen, want dat zorgt ervoor dat mensen willen kijken en interesse tonen als ze het op tv zien."
Even terug naar de Socceroos, denk je dat Tony Popovic een goede aanstelling is als bondscoach?
"Hij verdient de baan, al was het maar om wat hij voor het Australische voetbal heeft gedaan. Hij heeft veel succes gehad in Azië en in de A-League. Je kunt zien dat het werkt door de resultaten die hij haalt. China verslaan en gelijkspelen in Japan is een teken dat hij iets nieuws in het team heeft gebracht."
"Ik heb nooit met hem gewerkt en ik ken hem niet persoonlijk, maar ik heb goede feedback gekregen over zijn vermogen om spelers vooruit te helpen. Hij heeft de reputatie om het beste uit zijn spelers te halen."
Heb je goede herinneringen aan je tijd bij het nationale team?
"Ja, heel goede herinneringen, ik heb deelgenomen aan de Olympische Spelen. Het was bijzonder om dat te doen onder (bondscoach) Graham Arnold en ik speelde ook mijn eerste A-interland onder hem. Onze relatie begon geweldig. Toen selecteerde hij me niet voor de World Cup of de Asian Cup en dat deed pijn, maar hij heeft het zo goed gedaan bij de Socceroos..."
"Hij verdient alles wat hem toekomt en zes jaar aan het roer staan van het nationale team is niet makkelijk, vooral omdat er Covid was. Dat was voor niemand makkelijk, niet voor de spelers en ook niet voor hem."
Je noemde de Olympische Spelen in Tokio, waar je Argentinië versloeg in je openingswedstrijd!
"Dat was het resultaat van het vertrouwen dat hij ons gaf tijdens de Olympische campagne. Hij vertelde ons dat we tot grote resultaten in staat waren en dat we Argentinië zouden verslaan... en dat deden we (2-0)!"
"We verloren op het nippertje tegen Spanje (1-0) en we waren niet goed genoeg tegen Egypte. Het is jammer, want als we met Spanje hadden gelijkgespeeld, waren we doorgegaan naar de kwartfinales."
Tot slot, wat zijn je ambities voor de rest van dit seizoen bij Toulouse?
"Om eerlijk te zijn denk ik dat mijn tijd bij Toulouse langzaam ten einde loopt. Ik heb zoveel mooie momenten meegemaakt, met de promotie naar Ligue 1, de bekerwinst en de Europa League. De club ontwikkelt zich, groeit en trekt steeds meer goede spelers aan. Ik wil zoveel mogelijk minuten op het veld krijgen en dan zien wat er gebeurt."
"Voetbal kan zo raar zijn en als ik weer speel, blijf ik misschien wel, je weet maar nooit (lacht). Maar ik ben op zoek naar opties. Ik wil in Europa blijven en een club kiezen waar ik regelmatig kan spelen, ook al is het een stap opzij of naar beneden. Vorig seizoen was een lang seizoen voor me en ik wil weer op het veld staan, dus ik sta open voor elke kans."