FlashFocus: Girondins de Bordeaux, een grootse club in verval met veel decadentie

Girondins de Bordeaux is een monument van het Franse voetbal, maar de klap van de figuurlijke graafmachine in 2024 is veel sterker dan alle stenen die sinds 1920 zijn gelegd. De club, die zes keer de Franse titel heeft gewonnen, meest recent nog in 2009, heeft een opeenvolging van megalomane voorzitters en eigenaren gekend die niet altijd wisten hoe ze een voetbalclub moesten leiden, van Claude Bez in de jaren '80 en '90 tot King Street. En hoewel het M6-tijdperk niet altijd een succes was, heeft de club altijd bovenin de ranglijst meegespeeld.

En toen kwam Gérard Lopez. In minder dan drie jaar ging FCGB van Ligue 1 naar de diepte van National 2. De professionele status die werd verworven in 1934? Weg. De vrouwenafdeling, die tot voor kort vocht om zich te kwalificeren voor de Champions League? Zonder morren afgezakt naar Régional 1 (4e niveau) nadat ze aan het eind van vorig seizoen onderuit gingen. Het trainingscentrum? Weg. De onder-19 en onder-17 werden geschrapt en alleen de onder-18 en onder-15  bleven nog over, om de club niet verder te laten wegzakken. De reserves in N3 verwelkomden de versterkingen van Rio Mavuba en Paul Baysse, glorieuze veteranen, om een team te completeren dat moeite had om zelfs maar elf spelers op te stellen aan de aftrap. De wedstrijdcommissie van de Franse voetbalbond hield in augustus een spoedvergadering en stemde in met het uitstel van speeldag 2 tegen Poitiers. Girondins redde een punt in de laatste minuut dankzij een doelpunt van... doelman Lassana Diabaté!

Maar hoe kon de club, een van de meest gerespecteerde en populaire in Frankrijk, in zo'n korte tijd zo diep zinken?

Gérard Lopez, stenen en steelpannen

Maar voordat we het verhaal van zijn ondergang vertellen, moeten we terug naar het begin van de jaren negentig, toen computers geleidelijk hun intrede deden in het bedrijfsleven en vervolgens in het dagelijks leven. Gérard Lopez, afgestudeerd aan de Miami University (Ohio), maakte fortuin door te investeren in nieuwe computertechnologieën. Zijn geniale zet was investeren in Skype voordat hij het bedrijf verkocht aan Ebay voor een bedrag van 4 miljard euro. Maar hij stopte niet bij financieel advies en vermogensbeheer. In 2014 sloot hij een deal met de gouverneur van het autonome district Yamalo-Nenetsi en een vertegenwoordiger van Vladimir Poetin om Aziatische en Midden-Oosterse investeerders binnen te halen en 's werelds grootste gasreserve tot bloei te brengen. Het kapitaal van zijn bedrijf steeg tot 12 miljard dollar en na de eerste Russische invasie in Oekraïne verkocht hij zijn aandelen. Energiehandel en -investeringen en cryptocurrency: Lopez spong op alle modieuze speculatieve zeepbellen. Eén vraag blijft onbeantwoord: wat is precies zijn persoonlijke rijkdom?

Zoals veel miljardairs heeft hij een passie voor topsport. En terwijl voetbal niet gespaard is gebleven voor de zakenman, is de autosport dat ook niet. Lopez kwam in de positie van redder van Renault na Singapore Gate. Een paar maanden eerder, in 2008, had Flavio Briatore, toenmalig directeur van het team, Nelson Piquet Jr de opdracht gegeven om vrijwillig tegen een van de muren van het Aziatische circuit te crashen. Door zijn actie kon zijn teamgenoot Fernando Alonso de race winnen. Ellende, schande en schandaal in de familie: Renault F1 was in de greep van een schandaal, totdat Lopez de teugels overnam.

Hij kocht het team en doopte het om tot Lotus. Hij had grootse plannen om de reputatie van het team uit Enstone te herstellen. In het begin liep alles op rolletjes. Het team eindigde als vierde in het constructeurskampioenschap. Het lanceerde ook Romain Grosjean en trok Kimi Räikkönen aan in 2012. Alleen... Achter de schermen was niet alles rozengeur en maneschijn. Lopez verspilde geld in Monaco en probeerde RC Lens te kopen.

Eenzitter

In 2013 kwam het bedrog aan het licht. De Finse coureur vertelde de pers dat hij zijn salaris niet meer kreeg en dat de technische staf niet werd betaald. Logischerwijs verliet hij het team voor Ferrari en begon de nachtmerrie opnieuw voor Lopez. Zijn bedrijf had een schuld van 140 miljoen euro. En net als nu, om te compenseren, zette de zakenman zijn acties voort met eigen geld. Uiteraard werkte dit ook niet. De technici vertrokken in 2014 en de eenzitter kon niet worden ontwikkeld tijdens het seizoen. In 2015 moest hij opgeven omdat hij nog steeds schulden had. Dus wisselde hij van sport en verruilde hij de motoren voor voetbal. Het meest verrassende is dat, ondanks dit visitekaartje, clubs toch vertrouwen in hem hebben gesteld.

Olympique Marseille, dat al een aantal jaren min of meer aan de verkoopkant staat, is dan in het vizier van Gérard Lopez. Maar Margarita Louis-Dreyfus geeft de voorkeur aan het aanbod van Frank McCourt. Dus zette Lopez in 2017 zijn zinnen op Lille . Drie seizoenen later, eind 2020, moest Lopez 'LOSC' verlaten omdat hij een schuld van 120 miljoen euro niet kon afbetalen.

Zes maanden later pikte hij FCGB op, dat al aan de rand van de afgrond stond, en dreef het naar de bodem van het ravijn. De ploeg zou in 2022 degraderen naar Ligue 2. Een terugkeer naar de hoogste klasse was nog steeds mogelijk toen speeldag 38 van het seizoen 2022/2023 begon, maar nadat Rodez de score had geopend, kwam een opgewonden fan het veld op, duwde Lucas Buades, de scheidsrechter stopte de wedstrijd en de club verloor de wedstrijd en dus ook de kans op terugkeer naar de hoogste klasse. Daarna was het all-in: of Bordeaux zou in 2024 terug zijn in Ligue 1 of ze zouden ten onder gaan. Aan de virtuele pokertafel had Lopez echter geen paar azen, maar een 2 en een 7. En bluffen werkt niet meer.

Profiler

Bij Bordeaux was de val snel en onverbiddelijk. Terwijl instellingen als Rangers in Schotland, Parma en Fiorentina in Italië, Málaga en Recreativo de Huelva in Spanje financiële ineenstortingen hadden doorgemaakt die hen naar de bodem van de binnenlandse voetbalpiramide brachten, leek Frankrijk veilig voor een dergelijke terugslag voor een club van dit kaliber. Helaas heeft het voetbal van investeringsfondsen dat van provinciale notabelen vervangen. Er gaat misschien nu meer geld in om, maar de risico's zijn bijna systematisch.

Girondins leek veilig. Want achter de club staat Bordeaux, een wereldmerk en de grootste wijngaard ter wereld, een rijkdom die rijke eigenaren kan aantrekken. Maar net als de wijnmakerijen die worden opgekocht door Chinese miljardairs die geen idee hebben hoe ze een grand cru moeten creëren voordat ze zich vervelen en hun aankoop laten braakliggen, is een voetbalclub geen bedrijf als alle andere: je hebt sportieve en financiële resultaten nodig om overeind te blijven en te slagen voor het examen.

In dit opzicht is de Spaans-Luxemburgse een estheet. Mislukt met Lotus in de F1, mislukt met Lille, verdwenen met Moeskroen in België, catastrofale situatie met Boavista in Portugal: Lopez is een 'seriemoordenaar' en je zou een profiler moeten zijn om te begrijpen hoe hij keer op keer al zijn uitstapjes in de sport verprutst. Bordeaux was helaas voor de club geen uitzondering op de regel.

Voor de val, 15 jaar uit het spel

Gérard Lopez was dan wel de laatste man die overeind bleef, maar Bordeaux stortte niet van de ene op de andere dag in. Tussen de zeven opeenvolgende titels van Olympique Lyonnais en het begin van de QSI-overheersing van Paris Saint-Germain vond Girondins de Bordeauz tijd om een Franse competitietitel te winnen. In 2009. Dat was 15 jaar geleden. Een eeuwigheid.

Maar zoals het gezegde luidt: het moeilijkste is niet om aan de top te komen, maar om daar te blijven. In december 2009 stond Bordeaux 12 punten voor in de competitie en leek het op weg naar de dubbel en zich te vestigen als de nieuwe baas van Ligue 1. Zes maanden later waren de Girondins niet actief in de Europese competitie. Dat was nog maar het begin van 15 jaar van verschrikkelijk middelmatige keuzes, in sportief, financieel en menselijk opzicht.

Met 14 verschillende coaches in 15 jaar nadat Laurent Blanc besloot dat het trainersvak bij Bordeaux te klein voor hem was. Grote namen, lokale bewoners, oude rotten in het vak, opkomende coaches. Alleen Francis Gillot heeft meer dan twee seizoenen op de bank gezeten en als gevolg daarvan won hij de enige trofee van de club in die tijd, de Coupe de France 2013. Toeval?

Duiventil

We zullen niet proberen om het aantal spelers te tellen die in 15 jaar het shirt van de Girondins hebben gedragen, want dat zou veel te lang duren. Maar in die tijd is Bordeaux een van de symbolen geworden van alles wat er mis is met het Franse voetbal. Als een van de meest historische clubs in het Franse voetbal heeft de club geprobeerd om een leidende rol te blijven spelen, maar op de verkeerde manier: door het aantrekken van gevestigde Ligue 1-spelers en voormalige internationals zoals Jérémy Toulalan en Laurent Koscielny tegen enorme salarissen.

Het doel was om de boel op gang te krijgen. Maar hoe kon dat als de coach elk jaar veranderde? Geobsedeerd door het verlangen naar onmiddellijke resultaten deden de directeuren alles achterstevoren. En er veranderde niets toen M6 er genoeg van had en opgaf.

Vincent Romain, met Nicolas Paolorsi co-auteur van het boek Girondins de Bordeaux, enquête sur une descente aux enfers, legt de achtergrond uit van de aankoop van de club door Gérard Lopez van King Street voor een symbolische €1: "M6 verkocht de club in 2018 aan King Street en GACP. Elk legde respectievelijk €70 miljoen en €2 miljoen in. King Street was een ultra-grootaandeelhouder, maar dit bedrijf wordt geleid door financiers die niets te zoeken hebben in het runnen van een voetbalclub. Dus werd GACP binnengehaald als een operationele partner, met andere woorden als de dagelijkse manager, vooral van de sportieve kant van de dingen. Maar na de transferzomer van 2019, die volledig door GACP werd beheerd, realiseerde King Street zich dat alles mis was gegaan. GACP had waanzinnige salarissen toegestaan tot het punt waarop de oorspronkelijke investering in gevaar kwam. King Street kocht vervolgens de aandelen van GACP op en stond alleen aan het roer van de Girondins, een slachtoffer van zijn naïviteit en zeer slechte managementkeuzes.

Academie

Voorafgaand aan hun komst had M6 het goede idee gehad om coach Gustavo Poyet te ontslaan, die tijdens het vorige seizoen was gekomen en erin was geslaagd om de club om te vormen en zich te kwalificeren voor Europa. Zijn misdaad? Publiekelijk klagen dat zijn management Gaëtan Laborde had overgeplaatst zonder hem van tevoren te informeren. Dat is een smakelijke opmerking, gezien het feit dat de zesde plaats in 2017/2018 het laatste echte seizoen van Girondins was.

En dat terwijl de jeugdacademie kwaliteitsvolle jongeren beef voortbrengen. Het bewijs? Dat zijn Jules Koundé en Aurélien Tchouaméni, die nu voor de twee grootste clubs van Spanje spelen en steunpilaren zijn van de Franse nationale ploeg. Wat hebben ze verdiend? Inclusief bonussen, €50 miljoen. Wat is er met dat geld gebeurd? We hebben geen idee. Gezien de stambomen van de twee spelers lijkt het sowieso een armzalig bedrag.

Bordeaux weet niet meer hoe ze moeten kopen, niet meer hoe ze moeten verkopen en niet meer hoe ze een coach voor de lange termijn moeten behouden. Het komt dan ook niet als een verrassing dat de club in 2022, vier jaar na de terugtrekking van M6 en slechts één jaar na de komst van Lopez, haar plaats in de Ligue 1 zal verliezen, slechts een paar maanden nadat ze haar 44-jarige ongeslagen thuisrecord heeft verloren aan Olympique Marseille, het laatste bastion waaraan de trouwste supporters zich vastklampten om te blijven geloven dat Bordeaux een toekomst had.

Schuld

De oplossing om de club te verkopen werd veel eerder duidelijk dan verwacht. King Street stemde ermee in om geld in te zamelen voor de club om de overname van de Girondins te financieren", legt Vincent Romain uit. De andere potentiële overnamekandidaten zouden waarschijnlijk kiezen voor een curatele. De wereld kwam net uit een pandemie en de financiën van Franse clubs waren niet op hun best, waardoor Vincent Labrune in zee ging met CVC om nieuw geld in te zamelen, zelfs tegen zeer ongunstige voorwaarden. De Franse voetbalbond LFP besloot toen om haar regels tijdelijk aan te passen met een uitzonderingsartikel. Als een club tussen het einde van een seizoen en het begin van het volgende onder curatele werd gesteld, zou dat niet worden bestraft met een automatische administratieve degradatie, terwijl dat altijd de regel is geweest", legde de journalist uit aan Sud-Ouest. Het was een gouden kans om te grijpen: de club had in Ligue 1 kunnen blijven en het zou het ook mogelijk hebben gemaakt om de schuld aanzienlijk te verminderen. Het zou echter moeilijk zijn geweest om toe te passen vanwege de ongelijkheid die het zou hebben gecreëerd met andere clubs.

Maar voor toekomstige investeerders was de beste oplossing om de club een stapje lager te brengen: "Rationeel gezien was het beter om Girondins terug te brengen naar Ligue 2 met een ondercuratelestelling en dus zeer lage schulden dan om het terug te brengen naar L1 met een aanzienlijke schuld". Maar deze overweging paste niet bij King Street, die de meubels wilde redden: "Het was interessanter voor hem om een koper te vinden via een klassieke procedure, met een verblijf in Ligue 1 en dus schulden, inclusief de schuld aan King Street. Dus werd Gérard Lopez gekozen, omdat het bedrijf anders alles zou verliezen."

Rookgordijn

Zodra hij aankwam, besefte Gérard Lopez dat hij de fans voor zich moest winnen als hij de populaire band met King Street en GACP wilde herstellen. "Hij realiseerde zich al snel dat er een echte kloof was tussen zijn voorgangers en de supporters, waaronder de Ultramarines", legt Vincent Romain uit. Hij kwam snel in contact met hen om de problemen te begrijpen, wat er niet werkte en wat er moest worden veranderd. Naar hen luisteren was verre van absurd, want het zijn de fans die de kaartjes kopen, het stadion opvrolijken en het team volgen op zijn reizen. Lopez keerde terug naar het oude logo, dat zonder discussie was veranderd door de vorige eigenaars, en rehabiliteerde het hoofd van de beveiliging, die dicht bij de ultras stond en maandenlang in een kast had liggen vegeteren. "Bovenal verkocht hij zijn project door te zeggen dat hij de enige was die het voortbestaan van de club in Ligue 1 kon garanderen.

Maar Girondins zit niet alleen niet meer in Ligue 1, ze zijn afgezakt naar National 2, het vierde niveau van Frankrijk. Een tijd lang hoopte Gérard Lopez de club aan het einde van vorig seizoen te verkopen aan Fenway. De laatste bluf van de zakenman. De financiële situatie bij Girondins is absoluut dramatisch en daarom heeft Fenway uiteindelijk de handdoek in de ring gegooid, want de financiële afgrond is enorm", vertelt Vincent Romain, voordat hij een aantal duizelingwekkende cijfers opsomt. "Om de controle over de club over te nemen en door het onderzoek te komen, moesten we €40 miljoen op tafel leggen zonder de kans te hebben dit terug te zien, en vervolgens tientallen miljoenen euro's om quitte te spelen door de hele club te herstructureren. Op de lange termijn is het misschien haalbaar, maar het risico is bijzonder groot. Bovendien betekende de overname van de Girondins afgelopen voorjaar dat er een duizelingwekkende loonsom moest worden betaald, €36 miljoen inclusief onkosten, dat wil zeggen twee keer zoveel als de omzet exclusief transfers, die vorig seizoen €18 miljoen bedroeg. En dan zijn er nog alle lopende kosten en de terugbetaling van schulden aan schuldeisers zoals King Street en Fortress.

Het is ver verwijderd van de jubelstemming tijdens de 100e verjaardag van het Stade Chaban-Delmas, waar alle legendes van de club, van Alain Giresse en Zinedine Zidane tot Bixente Lizarazu en Christophe Dugarry, kwamen opdagen. Maar geen van de sterren die op 14 mei aanwezig waren, kon helpen bij het vinden van een levensvatbare koper. Met een jaarlijks verlies van €40 miljoen en een schuld van €120 miljoen zou zelfs een miljardair twee keer kijken voordat hij in dit moeras zou springen: "Bestaat er zoiets als een investeerder die gepassioneerd is door Girondins? Ik denk het niet. En Gérard Lopez heeft altijd aan het roer van de club willen blijven. Hoe kunnen we onder die omstandigheden de club kopen? Je kunt een eigenaar niet dwingen om te verkopen."

Klimmen of sterven?

Dus de Spaanse Luxemburger is er nog steeds, even overtuigd als altijd dat hij alles gaat regelen en Girondins terug aan de top gaat krijgen, als een gokker in het casino die ervan overtuigd is dat hij weer gaat winnen. Deze houding gaat hand in hand met de uitgesproken ambitie van de club om niet in N2 te blijven ondanks de rampzalige situatie. Bovendien geeft de eigenaar zichzelf de middelen.

Bruno Irles, een voormalige coach van Troyes en het trainingscentrum van Monaco, gaat de uitdaging aan. Slechts drie spelers van vorig seizoen zijn gebleven, terwijl een aantal oude rotten terugkeren, waaronder Cédric Yambéré en Younès Kaabouni, die in 2013 de Gambardella won. De glans van de club heeft ook geholpen om spelers terug te brengen die in Ligue 2 zijn gaan spelen.

Maar niets is eenvoudig, vooral als het aankomt op de reglementen. Kwalificatie voor de achtste ronde van de Franse beker tegen Stade Bordelais kon worden geannuleerd nadat een keeper opkwam als een veldspeler terwijl dat niet was toegestaan, wat de wedstrijdafgevaardigde zelf niet leek te weten, want hij gaf Irles toestemming om de wissel te maken.

De komst van Andy Carroll had de verdienste om de aanval van Bordeaux nieuw leven in te blazen: voor de terugkeer van het team in de Matmut Atlantique scoorde hij tweemaal tegen Chateaubriant (2-2). Op dit moment, met 5 wedstrijden gespeeld, heeft FCGB slechts één overwinning op haar naam staan en staat onderaan in Groep B en eerste op de degradatieplaatsen.

Er is echter een lichtpuntje. FCGB begon het seizoen achter gesloten deuren in het Stade Sainte-Germaine in Le Bouscat, de thuisbasis van regerend Frans kampioen Stade Bordeaux. Vervolgens deed het bedrijf Stade Bordeaux Atlantique een aanzienlijke inspanning, door €0 huur te vragen, om de Girondins een handje te helpen zodat ze in de Matmut Atlantique konden spelen, een zielloos stadion dat aan de rand van Bordeaux werd gebouwd voor het EK 2016 door middel van een publiek-private samenwerking die synoniem staat voor wanbeheer? Gérard Lopez had in eerste instantie verzuimd om de kosten van het hosten van de wedstrijden (salarissen van het personeel, elektriciteitsrekeningen, eventuele schade, etcetera) op te nemen in zijn begroting van tussen de €7 miljoen en €8 miljoen voor dit seizoen, wat tussen de €45.000 en €51.000 per wedstrijd zou hebben gekost.

Spelen in het eigen stadion is een echt voordeel als ze weer omhoog willen klimmen en het doel van promotie naar de National Ligue willen koesteren, de eerste stap op de weg terug naar professioneel voetbal. Maar we moeten ook verder kijken dan dat, zegt Vincent Romain: "Het echte probleem is wat er gebeurt als de club niet promoveert, omdat we dan geld moeten terugstorten, hoewel we nog niet precies weten hoeveel, waarschijnlijk geen enorm bedrag omdat het afvloeiingsplan dan is uitgevoerd en de schuld aanzienlijk is verminderd."

De club heeft op 29 oktober een ontmoeting met de rechtbank van koophandel en de inzet is hoog, want er kan worden besloten om de club onmiddellijk en volledig te liquideren: "We moeten nu al tussen de 2 en 3 miljoen euro terug in de club stoppen om het afvloeiingsplan te financieren. Er hangt altijd een zwaard van Damocles boven ons hoofd. Het zou me erg verbazen als dit eindigt in een liquidatie, want dan zou Gérard Lopez alles verliezen. Zou hij zo hard gewerkt hebben om zoveel geld over te maken, onder andere om het ontslagplan te financieren, om nu alles stop te zetten?"

Met andere woorden, het is Gérard Lopez of de ondergang van de club. De kus des doods.