Aan het einde van het seizoen 2012/2013 bij die Premier League-club zette Owen een punt achter zijn grote carrière. Laten we eens kijken naar de hoogte- en dieptepunten van een van de meest productieve aanvallers van het Engelse voetbal.
Boy Wonder
Michael Owen werd op 14 december 1979 geboren in Chester, Noordwest-Engeland, als vierde kind van zijn ouders. Zijn vader, Terry Owen, is een voormalig profvoetballer wiens beroemdste periode bij Everton was. Daarom was Michael een Everton-fan in zijn jeugd.
Hij maakte op zevenjarige leeftijd kennis met voetbal en toen hij 10 jaar oud was, hielden enkele vooraanstaande clubscouts van Engeland zijn vorderingen al in de gaten. Clubs als Arsenal, Chelsea en Manchester United waren in hem geïnteresseerd. Hij en zijn ouders kozen echter voor Liverpool, omdat de Reds de nadruk op zijn opleiding garandeerden. Owen studeerde dus verder op de middelbare school en Liverpool haalde hem ook over om op 14-jarige leeftijd naar de Football Association's School of Excellence in Lilleshall te gaan.
Owen begon vanaf zijn 15e voor Engelse teams te spelen en brak verschillende scorerecords. Hij blonk ook uit in de Liverpool-academie. Gedurende deze tijd voltooide Owen zijn studie met indrukwekkende resultaten. Ondanks het academische succes was hij voorbestemd om profvoetballer te worden. Vier maanden later, op zijn zeventiende verjaardag in december 1996, tekende hij zijn eerste profcontract.
Gouden Bal
Owen maakte zijn debuut voor het eerste team van de Reds in mei 1997 in een wedstrijd tegen Wimbledon, waar hij inviel en meteen scoorde. Owen verving de geblesseerde Robbie Fowler als Liverpools eerste spits in 1997/1998, en met 18 competitiedoelpunten werd hij de topscorer van de Premier League en werd hij uitgeroepen tot beste jongere van het jaar. Als gevolg daarvan werd Owen ook opgeroepen voor het nationale team. Hij was de beste speler van Engeland op het WK 1998 in Frankrijk en werd wereldberoemd, vooral na zijn doelpunt tegen Argentinië.
Owen bewees voortdurend zijn reputatie als topscorer, ondanks het feit dat hij last had van een terugkerende hamstringblessure. In 2001 won Liverpool een treble van de UEFA Cup, FA Cup (met Owen die twee late doelpunten maakte in de finale) en League Cup, en Owen ontving vervolgens de Ballon d'Or. In 2003, op de leeftijd van 23 jaar en 134 dagen, werd Owen de jongste speler met 100 doelpunten in de Premier League (zelfs Erling Haaland zal hem niet overtreffen, want die is al 24).
Eén van de Galacticos
Owen scoorde tussen 1997 en 2004 in totaal 158 goals in 297 wedstrijden voor Liverpool. In die tijd verlangde hij naar een nieuwe uitdaging en gaf hij gehoor aan de oproep van de Spaanse reuzen Real Madrid. In een nieuw land en in het tijdperk van de zogenaamde Galacticos van Real Madrid werd hij echter meestal alleen als invaller gebruikt.
Owen scoorde 13 doelpunten in LaLiga voordat hij het volgende seizoen terugkeerde naar Engeland, waar hij bij Newcastle United kwam nadat Real een eerder bod van zijn voormalige club Liverpool had afgewezen.
Owen's blessure als juridisch geschil
Het seizoen 2005/2006 moest voor Owen een herstart worden om in vorm te komen voor het WK 2006. Het plan werkte perfect in het begin en in december 2005 bekroonde Owen zijn goede prestaties in het begin van het seizoen met een hattrick tegen West Ham United. Het was een uitwedstrijd in Londen en Owen maakte de perfecte hattrick van doelpunten met zijn rechtervoet, linkervoet en hoofd. Hij assisteerde Shearer zelfs bij het vierde doelpunt en Newcastle won met 4-2.
Een andere reis naar Londen was echter bitterzoet voor Owen. In de nieuwjaarswedstrijd tegen Tottenham liep hij een zware blessure op. De diagnose was een gebroken middenvoetsbeentje in zijn voet en hij moest geopereerd worden. De verwachting was dat hij eind maart 2006 weer op het veld zou staan, maar het duurde iets langer voordat het been van de Engelsman genezen was. Zijn terugkeer kwam uiteindelijk eind april, hoewel Owen na de wedstrijd tegen Birmingham City verklaarde dat hij "niet 100% gelukkig" was met zijn voet.
Hij sloeg de laatste competitiewedstrijd van het seizoen over en eindigde de campagne met slechts 11 optredens en zeven doelpunten. Desondanks maakte Owen deel uit van de basisopstelling van Engeland op het WK.
In de derde groepswedstrijd tegen Zweden liep Owen in de beginfase opnieuw een blessure op. De diagnose was dit keer nog erger: een gescheurde voorste kruisband in zijn knie. Hij herstelde bijna een jaar van de blessure en verscheen pas in april 2007 weer op het veld. De ernst van Owens blessure op het WK wakkerde de zogenaamde 'club versus land'-ruzie in Engeland aan.
Newcastle United eiste compensatie van de Engelse FA en de FIFA. De club wilde dat zowel de FA als de FIFA het salaris en de medische behandeling van Owen dekten voor een blessure die hij opliep tijdens zijn internationale dienst. Onder de bestaande verzekeringsafspraken tussen club en land betaalden de FA en FIFA 50.000 Engelse pond van het wekelijkse salaris van 110.000 pond van Owen sinds hij de blessure opliep, in totaal ongeveer 2 miljoen pond (2,4 miljoen euro) voor de tijd dat hij niet kon spelen.
Later, in 2009, verhuisde Owen van Newcastle United naar een andere grote club. Hij tekende voor de aartsrivalen van Liverpool, Manchester United. Door aanhoudende blessureproblemen speelde hij echter niet veel wedstrijden voor de Red Devils tijdens zijn drie seizoenen in Manchester. Owens laatste optreden was in het seizoen 2012/2013 bij Stoke City, waarin hij ook zijn 150e en laatste doelpunt in de Premier League maakte.