Spelers maken zich zorgen nu FIFA aandringt op meer blessuretijd: 'Heeft geen enkele zin'

"We zullen zien hoe het loopt, maar het heeft geen enkele zin", waarschuwde De Bruyne.

Het moderne voetbal is een extreme sport

Ongeveer 11 kilometer per wedstrijd, drie keer per week, tot wel 60 keer per seizoen. In het ergste geval is dit hoe een jaar eruit ziet voor een profvoetballer op topniveau. Een extreme belasting voor de gewrichten, spieren en knieschijven. Ook mentaal zijn de drukke wedstrijdschema's een echte uitdaging. Tijd met het gezin? Het WK voor clubs en de League Cup hebben daar iets over te zeggen.

De trainingssessies bij veel Europese topclubs zijn niet meer hetzelfde. De focus ligt nu vooral op herstel en bezoekjes aan de fysio en masseur. Voetbal is een inspannende sport. Het veld is enorm en elke wedstrijd duurt 90 minuten. Natuurlijk is de bal soms ook niet in het spel. Er zijn kleine onderbrekingen door ingooien, standaardsituaties, kuitkrampen, discussies met de scheidsrechter, VAR-controles en keepers, die vaak tijd kosten.

Tussen de 50 en 60 minuten wordt er daadwerkelijk gevoetbald op Europees topniveau. De rest? Dat zijn welkome adempauzes voor overspannen topsporters.

Topprofs zeer kritisch

FIFA en IFAB zitten echter met hun handen in het haar over het verschil tussen netto en bruto speeltijd. Op het WK 2022 in Qatar testten ze voor het eerst op het grote podium zogenaamde 'monsterspeeltijden'. Eén minuut blessuretijd na de eerste helft, drie minuten na de tweede helft. Zolang er niets bijzonders gebeurde, werd dat de afgelopen decennia overal ter wereld gedaan.

Maar zes of zeven minuten blessuretijd? Dat is een ander verhaal. In Qatar was er opeens een nieuwe aanpak."We willen tijdverspilling tegengaan. We willen dat de fans van het spel genieten. (De nieuwe aanpak) wordt overal zeer gewaardeerd," zei FIFA-voorzitter Gianni Infantino in maart van dit jaar.

Een zeer subjectieve perceptie - want noch de spelersvakbond FIFPro, noch topprofessionals als Raphael Varane of Kevin de Bruyne zijn overtuigd van de nieuwe aanpak, integendeel.

Na de Community Shield-wedstrijd tussen Arsenal en Man City vatte De Bruyne het samen: "We hebben erover gepraat met de spelers van Arsenal en zelfs met de scheidsrechters - ze willen het allemaal niet doen, maar het is de nieuwe regel en daar kunnen we niets aan veranderen.

"In een wedstrijd als vandaag waren er zelfs drie minuten blessuretijd in de eerste helft. Je kan je alleen maar voorstellen wat er gebeurt als je tegen een zwakker team speelt dat continu tijd moet rekken. Vandaag speelden we 12 tot 13 minuten langer. Ik kan me wedstrijden voorstellen die 20 tot 25 minuten langer duren."

De Bruyne voegde eraan toe: "We zullen zien hoe het gaat, maar het heeft geen enkele zin."

Wasmachine

Meer voetbal, betekent dat automatisch meer entertainment? Klopt deze simpele berekening? Helemaal niet, zoals Varane ons verzekert: "Wij, trainers en spelers, praten al jaren over onze zorgen dat er te veel wedstrijden zijn, dat het wedstrijdprogramma overvol is en dat het fysieke en psychologische welzijn van de spelers in gevaar is. Ondanks onze eerdere feedback, hebben ze het volgende aanbevolen voor volgend seizoen: langere wedstrijden, meer intensiteit en minder ruimte voor emotie van de spelers."

Varane is zelf op 29-jarige leeftijd gestopt bij de Franse nationale ploeg, omdat de druk hem te veel werd. Hij vergeleek het pendelen tussen club en nationale ploeg met het zitten in een "wasmachine".

De tijd dringt

Voor de FIFA staat het spektakel op de voorgrond. het probeert het voetbal meer buiten Europa en Zuid-Amerika meer de markt te brengen. Het Midden-Oosten, China en de VS bepalen wat er op de wereldwijde aandelenmarkt gebeurt. Daar toernooien houden, de massa's in beweging brengen: dat zou de FIFA grote extra inkomsten garanderen.

Maar voetbal is een vreemde sport. Het is bijvoorbeeld een "laag scorend spel". Doelpunten zijn een relatieve zeldzaamheid. En dat is precies waarom ze de massa's in beweging brengen. Voor een markt die de neiging heeft om steeds meer te willen produceren en aanbieden - is dit geen romantische eigenschap, maar een zeer moeilijke.

Daarom wordt er ook gesproken over het aanpassen van de buitenspelregel, wat waarschijnlijk tot meer doelpunten zou leiden.

Soms gebeurt er bijna niets op het veld. Toch hebben toeschouwers de tijd van hun leven. Voetbal leeft van de sfeer op de tribunes, van gemiste kansen, onverklaarbare fouten, verbrijzelde dromen en de glorieuze, zeldzame momenten waarop alles samenkomt, wanneer een beweging of een individuele actie alles wat tot dan toe te zien was op zijn kop zet.

Tijdverspilling is een groot kwaad, daar bestaat geen twijfel over. FIFA heeft aangekondigd dat er een leereffect moet zijn door de extreem lange periodes die worden toegevoegd. De spelers moeten leren dat tijd verspillen geen zin heeft omdat de gemiste tijd toch wel wordt ingehaald. In principe is dit een leuk idee.

Maar de FIFA gaat niet in op de terechte zorgen van de spelers en de spelersvakbond - en zo wordt een grote kans gemist. Er wordt niet geprobeerd om het wedstrijdschema te reguleren en ervoor te zorgen dat er minder wedstrijden plaatsvinden. In plaats daarvan plannen ze een extra Club-WK met 32 teams vanaf december.

Maakt het wereldbestuur zich serieus zorgen over de aantrekkelijkheid van het spel? Gelijke financiële kansen voor de clubs, het reguleren van geldstromen uit landen met een zorgwekkende reputatie op het gebied van mensenrechten en eerlijke kwalificatie voor internationale competities - zijn dat niet de bouwstenen waar de FIFA aan zou moeten werken? Als deze ontwikkelingen niet worden gestopt, zal het voetbal onvermijdelijk op zijn grondvesten schudden.