Parma is terug: verleden, heden en toekomst van de helderste meteoor in de Serie A

''Geniet ervan''. Met deze woorden spoorde trainer Fabio Pecchia zijn spelers afgelopen voorjaar aan om de promotie van Parma naar de Serie A te vieren, die kwam na drie jaar met veel ups en downs in de Serie B. De promotie werd afgedwongen door van begin tot eind de Serie B te domineren, en voor het eerst in de geschiedenis op de eerste plaats te eindigen.

Een promotie met een speciaal tintje, omdat het sinds de dagen van het Parmalat faillissement niet meer was voorgekomen dat de Emiliaanse club terugkeerde naar de hoogste divisie in de wetenschap dat er een solide eigenaar achter zat met een langetermijnproject die laat zien dat hij de Gialloblu echt terug naar de top wil brengen.

Het bewijs hiervan is de overname een paar dagen geleden van alle aandelen van 'Nuovo Inizio', de groep ondernemers die zich in 2015 aansloot bij de fans om de club opnieuw op te richten en een toekomst te geven. Dit betekent dat de familie Krause nu 99% van de club bezit, terwijl de resterende 1% nog steeds in handen is van fans, ook al was en blijft het een symbolisch aandeel.

''Vandaag voltooien we een reis die begon met een nieuwe start'', zei voorzitter Kyle Krause. Dit is een belangrijk moment dat onze passie en toewijding aan de club, de spelers en het personeel, maar ook aan onze fans en de gemeenschap van Parma bevestigt. We zijn trots op de meer dan 110-jarige geschiedenis van Parma Calcio en vastbesloten om de club naar een mooie toekomst te leiden. Onze plannen zijn ambitieus en samen bouwen we aan een solide toekomst voor de club'.

De oorsprong van de mythe

De familie Krause heeft alleen de laatste vier van de 110 jaar geschiedenis van de Emiliaanse club aan den lijve ondervonden. Een club die, hoe onvoorstelbaar het ook lijkt, tot 1990 nog nooit in de Serie A had gespeeld. De promotie van destijds werd werd een paar dagen voor het begin van de wereldkampioenschappen voetbal in Italië '90  gevierd, door de toen nog onbekende Nevio Scala. Hij was toch een jonge en veelbelovende coach gekozen door Ernesto Ceresini, dezelfde voorzitter die een paar jaar eerder een zekere Arrigo Sacchi had aangesteld en ook vertrouwde op Zdenek Zeman.

Ceresini overleed echter plotseling halverwege het seizoen en kon daarom niet genieten van de resultaten van zijn werk, waardoor hij een verweesde club achterliet die een paar maanden later in handen kwam van de familie Tanzi, eigenaren van het merk Parmalat, dat enige tijd de hoofdsponsor van de club is geweest.

Wat er gebeurde van 1990 tot 2002 kan zonder twijfel worden beschouwd als de grootste en meest mythische ondergang van een club in de Serie A: twee Uefa Cups (1995 en 1999), een Beker voor Bekerwinnaars (gewonnen in 1993 naast de finale die het jaar daarop werd verloren), een Europese Supercup (1993), drie Italiaanse bekers (1992, 1999 en 2002) en een Italiaanse Supercup (1999). Het enige dat ontbrak was de Scudetto (nipt gemist in 1997 met Carlo Ancelotti aan het roer), maar dat neemt niet weg dat wie in die jaren de Italiaanse landstitel wilde winnen ook rekening moest houden met Parma. Het bewijs daarvan is de lange lijst van wereldspelers die actief waren bij de club.

Wereldspelers

Van Claudio Taffarel tot Tomas Brolin, Faustino Asprilla, Gianfranco Zola, Fernando Couto, Gigi Buffon, Fabio Cannavaro, Lilian Thuram, Hernan Crespo, Enrico Chiesa, Juán Sebastian Veron en natuurlijk de Ballon d'Or-winnaar Hristo Stoichkov, die maar één jaar bij Parma bleef (95-96), waar hij zeker niet zijn beste seizoen had. Maar alleen al het feit dat iemand van zijn kaliber had besloten Barcelona te verlaten om naar een club in Emilia te gaan waarvan hij tot een paar jaar daarvoor niet eens had geweten dat die bestond, geeft een idee van de omvang van het Parma-fenomeen in de jaren 90.

Het volstaat te zeggen dat dankzij de triomfen die in dat decennium werden behaald, Parma nog steeds de vierde Italiaanse club (en zestiende Europese) is die de meeste continentale titels heeft gewonnen, alleen overtroffen door de drie grootmachten van de Serie A: AC Milan, Juventus en Inter. Het is ook een van de vijf teams, afgelopen voorjaar gevolgd door Atalanta, die minstens één Europese beker in de prijzenkast heeft zonder ooit hun nationale kampioenschap te hebben gewonnen.

Van mislukkingen...

Het laatste record van de Gialloblu dateert van een paar jaar geleden: Parma slaagde erin om van de Serie D naar de Serie A te gaan in slechts drie jaar tijd (2015-2018), een unieke prestatie in het Italiaanse voetbal.

Maar wat deed Parma in de Serie D? Nou, helaas voor hen (en voor het hele Italiaanse voetbal) is de situatie van Parmalat niet de enige mislukking die Parma-fans op hun huid hebben gezeten. Laten we niet vergeten dat de familie Tanzi begin jaren 2000 werd overspoeld door een van de grootste schandalen uit de recente Italiaanse geschiedenis. Het was geen toeval dat op 25 juni 2004 Parma Football Club SpA werd opgericht, waaraan alle rechten van het failliete Parma Associazione Calcio werden overgedragen.

Het nieuwe bedrijf hield het echter slechts elf jaar vol: in maart 2015 kwam het 'tweede' faillissement. En precies op dat moment besloot de groep ondernemers 'Nuovo Inizio' om samen met de fans een stap voorwaarts te zetten, opnieuw te beginnen in de Serie D en de club een jaar later de huidige officiële naam te geven: Parma Calcio 1913.

...naar een nieuw begin

De rest is recente geschiedenis, maar de waarheid is dat ze er bij Parma genoeg van hebben om altijd in de verleden tijd te praten. De fans kijken vooruit en de familie Krause ook. Voorlopig wil men, terecht,inzetten op de jeugd, zoals blijkt uit de kansen voor Adrián Bernabé, Ange-Yoan Bonny, Adrian Benedyczak, Simon Sohm, Alessandro Circati en Mandela Keita.

En dat is precies het goede nieuws: de club heeft besloten om van onderin op te bouwen, zonder de fans valse hoop te geven met grte namen die te duur zijn voor de clubkas en op hun retour zijn. Het doel is om stap voor stap de meteoor van Parma te transformeren in een van de belangrijkste (en duurzaamste) planeten in het universum van de Serie A.

De eerste stap

De eerste stap in deze richting moet zijn om geduldig te zijn en realistisch te blijven. Allereerst moet de moeilijkste horde voor een pas gepromoveerde club worden genomen: die van het bereiken van handhaving, een cruciaal doel voor de continuïteit van het project van de familie Krauser. In de eerste zeven speelronden van de competitie  heeft de ploeg van Pecchia echter slechts zes punten verzameld, wat aantoont dat het nog steeds een aantal beperkingen heeft, vooral vanuit mentaal oogpunt, zoals de recente nederlagen tegen Udinese en Cagliari aantonen.

En ja, want tegen de Friulani waren de Gialloblu niet in staat om de voorsprong van twee doelpunten te verdedigen waarmee ze naar de kleedkamer waren teruggekeerd voor de rust. Net zo frustrerend was de valse stap die werd genomen tegen de Sardiniërs: tussen het doelpunt van Hernani voor de 2-2 en het doelpunt van Piccoli voor de uiteindelijke 3-2 (beide in de 87e minuut) gingen slechts een paar seconden voorbij, een duidelijk teken van hoe het team nog steeds dat snufje ervaring op moet doen dat nodig is om wedstrijden te domineren op de meest beslissende momenten.

En het is om deze reden dat de wedstrijd van aanstaande zaterdag tegen Como niet alleen belangrijk is voor de klassering, maar ook om het moreel op te krikken van een team dat niet meer heeft kunnen winnen sinds 24 augustus vorig jaar, toen het in het Tardini stadion ten onder ging tegen AC Milan, dat op dat moment een slechte periode doormaakte. Nee, het is geen finale, in oktober kan dat uiteraard ook niet. Wel is de tijd aangebroken om een impuls te geven aan het seizoen van een club die moe is van de wisselvalligheden, omdat het de status van hoofdrolspeler terug wil winnen.