De competitie werd in 2018 in het leven geroepen als een manier om het aantal oefenwedstrijden te verminderen en een andere Europese teamtrofee terug te brengen en kan door de UEFA als een succes worden beschouwd. In de drie edities die al hebben plaatsgevonden, waren er drie winnaars - Portugal, Frankrijk en Spanje - en evenwicht lijkt het sleutelwoord te zijn.
Maar zelfs het groeperen van ploegen van vergelijkbaar niveau in dezelfde divisie lijkt IJsland en San Marino niet te helpen. Deze twee teams zijn de enigen die nog geen overwinning hebben gevierd in een Nations League-wedstrijd. In het geval van San Marino is dat nauwelijks een verrassing te noemen - ze hebben sinds april 2004 geen wedstrijd meer gewonnen -, maar IJsland doet wel enkele wenkbrauwen fronsen. Als een van de positieve verrassingen van Euro 2016 had het Scandinavische team hoop om een stap omhoog te zetten in de hiërarchie van het Europese voetbal, maar die hoop vervloog snel.
Vier gelijke spelen, zes nederlagen
In de eerste editie zaten ze in Divisie A en verloren ze alle vier hun wedstrijden in een groep met Zwitserland en België (met één doelpunt en 13 tegendoelpunten). Door de herformulering van de competitie konden ze in 2020/2021 in de hoogste afdeling blijven, maar de resultaten waren net zo slecht: zes nederlagen in een groep met Engeland, Denemarken en België (drie doelpunten gescoord, 17 tegen).
De afdaling naar Divisie B was onvermijdelijk en daar slaagde IJsland erin om de zaken enigszins gelijk te trekken, misschien zelfs wel te veel. Ze behaalden vier gelijke spelen in een groep met Albanië en Israël (Rusland was het andere team) en eindigden op de tweede plaats, zelfs boven de Albanezen.
Deze keer, in 2024, ziet het er weer somber uit. In groep B4 moet IJsland het opnemen tegen Wales, Turkije en Montenegro. In theorie heeft IJsland de beste kans op een overwinning op de eerste speeldag, wanneer het Montenegro ontvangt, het team dat is opgeklommen uit Divisie C. In de praktijk zullen we zien of ze de impasse kunnen doorbreken.
