Tot nu toe speelden de voetballers in het Deense autonome gebied vooral onder elkaar en was het nationale team - dat uit amateurs bestaat - afhankelijk van de welwillendheid van tegenstanders om wedstrijden te organiseren.
De voetbalbond van het gebied, KAK, kondigde op 28 mei aan dat het lid wilde worden van de Confederation of North, Central American and Caribbean Association Football (CONCACAF), omdat het geen lid kon worden van de Europese voetbalbond UEFA. De statuten van de UEFA bepalen dat lidmaatschap alleen kan worden toegekend aan bonden “die gevestigd zijn in een land dat door de meerderheid van de leden van de Verenigde Naties als onafhankelijke staat wordt erkend”.
Uummannaq
"Het is op dit moment de enige plek op aarde die geen lid is van een voetbalbond," aldus de Groenlandse coach Morten Rutkjaer. Desondanks is voetbal - en in het bijzonder de Engelse Premier League - erg populair bij de ongeveer 57.000 inwoners van het grootste eiland ter wereld, dat een oppervlakte heeft van twee miljoen vierkante kilometer.
In de straten van de Groenlandse dorpen en steden voetballen 's zomers veel kinderen en zodra het weer het toelaat, stromen de velden vol. Een van de meest in het oog springende is die in het noordelijke dorp Uummannaq, dat in de schaduw van nabijgelegen ijsbergen ligt.
De grootste sport
"Het is de grootste sport in Groenland," aldus secretaris-generaal van KAK Ungaaq Abelsen, die schat dat meer dan 10 procent van de bevolking speelt. “Als we lid worden van bijvoorbeeld CONCACAF of de FIFA in het algemeen, dan kunnen we in officiële toernooien veel meer wedstrijden tegen anderen spelen,” voegde hij eraan toe, waarbij hij uitlegde dat het belangrijkste is om lid te kunnen worden van de FIFA, waarvoor je bij een regionale confederatie moet horen.
Hoewel de Deense voetbalbond (DBU) niet betrokken was bij het verzoek, steunt de bond het "van harte". "We komen dichter bij ons doel, meer internationale wedstrijden spelen en laten zien dat Groenland bij de landen hoort die prima kunnen voetballen," zei aanvoerder Patrick Frederiksen van Groenland.
Kleuterschool
De 30-jarige speler heeft sinds zijn eerste cap in 2017 slechts 10 vriendschappelijke wedstrijden gespeeld, de laatste op 1 juni tegen Turkmenistan, die Groenland met 5-0 verloor. Net als zijn teamgenoten is Frederiksen geen professional. Hij werkt op een kleuterschool en kan alleen na werktijd trainen. Voor toernooien in het buitenland, zoals de Island Games op Guernsey in 2023, neemt hij vrij.
Voor de bond is het nog niet de doelstelling om het WK te winnen; Groenland streeft er zelfs niet naar om deel te nemen aan de kwalificatiefasen voor de editie van 2026. In plaats daarvan willen ze zich richten op het spelen van meer wedstrijden om beter te worden, in de hoop dat niet alleen het nationale team daarvan zal profiteren, maar ook de clubs in het gebied.
Arctisch klimaat
Vanwege het barre arctische klimaat loopt het buitenseizoen slechts van mei tot augustus en het lokale kampioenschap wordt begin augustus gedurende slechts één week gespeeld. Maar de leiders van het project om internationaal te gaan zijn ervan overtuigd dat ze regelingen kunnen vinden om in het buitenland op goedgekeurde velden te spelen. In 1992 speelden de Faeröer een EK-kwalificatiewedstrijd in Zweden omdat ze geen geschikt veld hadden, claimen ze.
De meeste spelers en fans staan ver af van dergelijke praktische overwegingen en verwonderen zich reeds over de vooruitzichten van een mogelijk lidmaatschap. “Het zal vreugde brengen, een trots gevoel,” zei Frederiksen, eraan toevoegend dat een erkende internationale status een ‘kinderdroom’ zou zijn die uitkomt.
Identiteit
"Iemand in de wereld zal weten waar Groenland ligt," vertelde Robert Fuder, een fan die een zaaltraining bijwoonde in Maniitsoq - een plaats met 2.500 inwoners. Voor velen zou het ook een belangrijke stap zijn voor de Groenlandse identiteit. “Het zou heel, heel veel voor ons land betekenen... het is een groot deel van onze identiteit en het helpt op veel manieren bij onze persoonlijke ontwikkeling,” zei Abelsen.
Voor Rasmus Petersen, een 44-jarige loodgieter die een jeugdteam coacht in het kleine Arctische stadje, heeft het gebied “een mooie toekomst” op voetbalgebied. Om dat mogelijk te maken, subsidieert de gemeente in Maniitsoq trainingen zodat iedereen kan spelen, in een poging om kinderen te mobiliseren.
Jeugd
Lid worden van een voetbalbond gaat “ook over de jeugd”, merkte Rutkjaer op. "Want als je op dit moment in Groenland woont, moet je iets hebben om naar uit te kijken," zei hij. Het lidmaatschap zou niet alleen de volgende generatie inspireren, maar zou ook een stimulans zijn om de sportinfrastructuur van het land te ontwikkelen.
Bij gebrek aan een stadion dat voldoet aan internationale normen, zei Abelsen dat ze overwegen om luchtkoepels aan te schaffen - een opblaasbare structuur die het veld bedekt en beschermt tegen de elementen.