Van der Poels aanval, achter nog wat vluchters die vooruit reden, voelde als de goede. "We waren meteen weg met vijf goede renners. Ik dacht dat de wedstrijd gereden was." Het waren onder anderen de Belg Wout van Aert, de Amerikaan Matteo Jorgenson en de Fransman Julian Alaphilippe die in zijn spoor volgden. "Ik was verrast dat die anderen terugkwamen."
Daar ging het mis, erkende Van der Poel. "Want Remco ging meteen in de aanval. Toen wist ik dat hij heel gevaarlijk was." Van der Poel finishte als twaalfde op een kleine twee minuten. "Het is jammer, maar morgen is er gewoon een nieuwe dag."
'Nadeel'
Na lang twijfelen had Van der Poel zijn zinnen gezet op de wegrace in Parijs. Het mountainbiken - zijn grote liefde - moet maar voor later zijn, met een parcours in de Franse hoofdstad dat op zijn lijf geschreven was. Er klonk geen spijt in zijn stem. "Ik was vandaag zeker goed genoeg om te winnen. Ik dacht echt dat de koers gelopen was, maar dat was dus niet zo. Ik heb op de fiets aan het idee kunnen wennen. Je weet natuurlijk al een stuk van tevoren dat je die wedstrijd niet meer gaat winnen. Het is jammer."
De berusting kwam nadat hij bij de tweede doorkomst op de klim naar de Sacré-Coeur nog een keer had geprobeerd het gat naar de groep-Evenepoel dicht te rijden. Het was een korte poging, met opnieuw Van Aert in zijn wiel. "Natuurlijk rijdt hij niet mee, met Remco voorop. Dat is logisch en had ik ook verwacht. Zoals ik ook verwacht had dat Remco zijn moment zou kiezen. Misschien had ik moeten reageren. Dan krijg je wellicht een andere wedstrijd. Maar dan gaat misschien een ander er achter mijn rug vandoor. Dat is gewoon koers en het nadeel van de favoriet zijn."