Met eindzege in Tour voltooit Vollering wisseling van de wacht
Met nog 5 kilometer te klimmen op de Tourmalet voltrok zich zaterdag een definitieve wisseling van de wacht. Vollering was in het voorjaar al gegroeid naar de status van beste wielrenster van de wereld na zeges in onder meer de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. In de Vuelta had ze het echter in mei toch weer moeten afleggen tegen Annemiek van Vleuten, die voor de zesde keer op rij een grote ronde won.
De Tour de France moest het laatste kunstje worden van Van Vleuten, 40 inmiddels en bezig aan haar laatste maanden als wielerprof. Maar terwijl de Poolse Katarzyna Niewiadoma nog vooruit reed, zette Vollering de aanval in. Met de ogen turend door de mist en de mond open om toch maar genoeg ijle lucht binnen te krijgen versnelde ze zonder om te kijken. Zo zag ze niet het slagveld dat ze aanrichtte en de problemen die ze Van Vleuten bezorgde. Een dag later belandde die zelfs naast het podium.
Fysieke gesteldheid
Vooraf was niet de vraag of Vollering fysiek sterk genoeg was. Dit voorjaar was al gebleken dat de in Berkel en Rodenrijs opgegroeide renster opnieuw 'een stap' had gemaakt. Uit de docuserie die SD Worx over de Tour van vorig jaar maakte, kwam wel naar voren dat het kopmanschap soms een zware last was. Er vloeiden nog wel eens tranen, al zegt dat bij Vollering niet alles. "Ik huil nou eenmaal snel, ook bij vreugde."
Qua training pakt ze de zaken meer spelenderwijs aan dan Van Vleuten, die buiten wedstrijden veel op hoogte in Livigno verbleef de afgelopen jaren. Vollering trok er graag in de camper met vriend Jan op uit. Naar de Alpen of Pyreneeën. "Trainen, met toch een beetje een vakantiegevoel." Ver van huis hoeft ze sowieso niet om te klimmen. Vollering woont al enkele jaren in Zwitserland.
Leeg hoofd
Met een nog betere fysiek meende ze ook meer ruimte in haar hoofd te hebben om tactische beslissingen te nemen. "Ik zit minder op mijn limiet." Begeleid vanuit de ploegleiderswagen door Anna van der Breggen liet ze zich in het dal tussen Aspin en Tourmalet ook niet door Van Vleuten uitdagen op kop te rijden. Vollering wachtte geduldig op de terugkeer van twee ploeggenotes en sloeg even later genadeloos toe.