Pogacar mikt zondag ook op winst in Luik-Bastenaken-Luik. Bij de mannen wonnen alleen de Italiaan Davide Rebellin en de Belg Philip Gilbert in hetzelfde jaar de drie zogenoemde Ardenner klassiekers.
Overmacht
De tevredenheid van Skjelmose en Landa na afloop zei veel over de overmacht waarmee Pogacar momenteel rondfietst. In de zes eendaagse wedstrijden waarin hij dit jaar startte was de vierde plaats in Milaan-Sanremo zijn minste resultaat. Ook won de 24-jarige Sloveen de twee rittenkoersen waaraan hij deelnam: de Ruta del Sol en Parijs-Nice. "Je raakt het nooit beu om als eerste de finish te passeren. Ik geniet van de vorm die ik momenteel heb", vertelde hij na zijn nieuwe succes. De ploeg kreeg daarbij alle lof. "Zij maken misschien wel het verschil. Ik krijg een 'boost' als ik zie wat zij voor me doen. En je krijgt ook het idee dat je het moet afmaken omdat anders al het werk voor niets is geweest."
Al vroeg was er een kopgroep van acht weggereden van wie er na de voorlaatste doorkomst op de Côte d'Ereffe, zo'n 50 kilometer voor de finish, twee overbleven: de Deen Søren Kragh Andersen en de Duitser Georg Zimmermann. Zij kregen later gezelschap van de Italiaan Samuele Battistella en de Belg Louis Vervaeke, maar het peloton naderde snel.
De Muur
Het viertal had bij de laatste beklimming van de Côte d'Ereffe nog een halve minuut. Zimmermann was de eerste die vooraan wegviel. Op de Côte de Cherave, de voorlaatste helling, liep de voorsprong snel terug door het werk van de helpers van Pogacar. Alleen Vervaeke bleef nog even uit de greep en soleerde met een marge van amper 10 seconden naar de voet van 'de Muur'.
Pogacar zat klaar voor zijn aanval en Vervaeke zag de groep voorbijdenderen. Met nog 300 meter te gaan versnelde eerst de Fransman Romain Bardet. Pogacar reageerde en reed in een moeite door naar de winst. Het leek zo simpel. "Maar het was superzwaar", bezwoer hij. "Het was lang een nerveuze koers en ik was nog bijna betrokken bij een valpartij."